บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                               อสย55:9-11
     พระเจ้าตรัสว่า “สวรรค์อยู่สูงกว่าแผ่นดินฉันใด ทางของเราก็อยู่สูงกว่าทางของท่าน และความคิดของเราก็อยู่เหนือความคิดของท่านฉันนั้น ฝนและหิมะลงมาจากท้องฟ้าและไม่กลับไปที่นั่นถ้าไม่ได้รดแผ่นดินทำให้แผ่นดินอุดม ทำให้พืชงอกขึ้นเพื่อให้ผู้หว่านมีเมล็ดพันธุ์ และให้ผู้กินมีอาหารฉันใดถ้อยคำที่ออกจากปากของเราจะไม่กลับมาหาเราโดยไม่เกิดผลไม่ทำตามที่เราปรารถนาและไม่บรรลุจุดประสงค์ที่เราส่งมาฉันนั้น”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                 มธ6:7-15
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “เมื่อท่านอธิษฐานภาวนาจงอย่าพูดซ้ำเหมือนคนต่างศาสนาเขาคิดว่าถ้าเขาพูดมากพระเจ้าจะทรงสดับฟังอย่าทำเหมือนเขาเลยเพราะพระบิดาของท่านทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการอะไรก่อนที่ท่านจะขอเสียอีกดังนั้นท่านทั้งหลายจงอธิษฐานภาวนาดังนี้
‘ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลายพระองค์สถิตในสวรรค์
พระนามพระองค์จงเป็นที่สักการะ
พระอาณาจักรจงมาถึง
พระประสงค์จงสำเร็จในแผ่นดินเหมือนในสวรรค์
โปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายในวันนี้
โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเจ้า
เหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น
โปรดช่วยข้าพเจ้าไม่ให้แพ้การผจญ
แต่โปรดช่วยให้พ้นจากความชั่วร้ายเทอญ’
เพราะถ้าท่านให้อภัยผู้ทำความผิดพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ก็จะประทานอภัยแก่ท่านด้วยแต่ถ้าท่านไม่ให้อภัยผู้ทำความผิดพระบิดาของท่านก็จะไม่ประทานอภัยแก่ท่านเช่นเดียวกัน”

ข้อคิด
     “บทข้าแต่พระบิดา...” เป็นบทภาวนาที่ประเสริฐที่สุด เพราะเป็นบทภาวนาที่พระอาจารย์ทรงสอนเรา พระศาสนจักรให้เราภาวนาในทุกๆ บูชามิสซาขอบพระคุณเป็นตัวอย่างของการภาวนา ภาคแรกเป็นการภาวนาเกี่ยวกับพระเจ้า บ่อยๆ เราภาวนาเพื่อตัวเองฝ่ายร่างกาย ลืมเรื่องวิญญาณ ลืมภาวนาให้ผู้อื่น และที่สำคัญ ไม่ภาวนาเพื่องานของพระเจ้า เช่น พระนามพระองค์จงเป็นที่สักการะ พระอาณาจักรจงมาถึง พระประสงค์จงสำเร็จ... ภาคสอง เราภาวนาเพื่อตัวเราเอง : เพื่ออาหารประจำวัน... เพื่อโปรดอภัยบาป... เพื่ออย่าให้แพ้การผจญ... เพื่อให้พ้นความชั่วร้าย ในเทศกาลมหาพรต ให้เราพัฒนาการภาวนาของเรา