บทอ่านจากหนังสือซามูเอล ฉบับที่หนึ่ง                          1 ซมอ 3:1-10,19-20
     หนุ่มซามูเอลรับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ในความดูแลของเอลี ในสมัยนั้นมีพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามีน้อย และไม่ค่อยมีนิมิตจากพระองค์ คืนหนึ่ง เอลีซึ่งบัดนี้นัยน์ตามืดมัวจนเกือบจะมองอะไรไม่เห็นแล้ว นอนอยู่ในห้องของตน ดวงประทีปในสักการสถานของพระเจ้ายังไม่ดับ ซามูเอลกำลังนอนอยู่ในสักการสถานขององค์พระผู้เป็นเจ้า ที่มีหีบพันธสัญญาของพระเจ้าประดิษฐานอยู่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกซามูเอล เขาทูลตอบว่า “ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่”แล้ววิ่งไปหาเอลีพูดว่า “ท่านเรียกข้าพเจ้า ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว”แต่เอลีตอบว่า “พ่อไม่ได้เรียกลูก กลับไปนอนเถอะ”ซามูเอลก็กลับไปนอน องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเรียกอีกว่า “ซามูเอล”ซามูเอลก็ลุกขึ้นไปหาเอลีพูดว่า “ท่านเรียกข้าพเจ้า ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว”เอลีตอบว่า “ลูกเอ๋ย พ่อไม่ได้เรียกลูก กลับไปนอนเถอะ”ซามูเอลยังไม่รู้ว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกเขาเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้ายังไม่ทรงเปิดเผยพระวาจาแก่เขามาก่อน องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกซามูเอลอีกเป็นครั้งที่สาม เขาก็ลุกขึ้นไปหาเอลีพูดว่า “ท่านเรียกข้าพเจ้า ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว”เอลีจึงเข้าใจว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเรียกเด็กนั้น เอลีบอกซามูเอลว่า “กลับไปนอนเถอะ ถ้ามีเสียงเรียกลูกอีกก็จงตอบว่า ‘ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ตรัสมาเถิด ผู้รับใช้ของพระองค์กำลังฟังอยู่’” ซามูเอลจึงกลับไปนอนในที่ของตน
     องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาประทับที่นั่น ตรัสเรียกเช่นครั้งก่อนว่า “ซามูเอลซามูเอล”ซามูเอลทูลตอบว่า “ตรัสมาเถิด ผู้รับใช้ของพระองค์กำลังฟังอยู่”
     ซามูเอลเจริญวัยขึ้น องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับเขา และทรงทำให้คำพูดทุกคำของซามูเอลเป็นจริงดังนั้น ชาวอิสราเอลทุกคนตั้งแต่เมืองดานจนถึงเมืองเบเออร์เชบารู้ว่า ซามูเอลได้รับแต่งตั้งเป็นประกาศกขององค์พระผู้เป็นเจ้า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                              มก 1:29-39
     ทันทีที่ออกจากศาลาธรรมพระเยซูเจ้าเสด็จเข้าไปในบ้านของซีโมนและอันดรูว์พร้อมกับยากอบและยอห์นมารดาของภรรยาซีโมนกำลังนอนป่วยเป็นไข้อยู่เขาจึงทูลพระองค์ให้ทรงทราบทันทีพระองค์เสด็จเข้าไปจับมือนางพยุงให้ลุกขึ้นนางก็หายไข้และรับใช้ทุกคน
     เย็นวันนั้นเมื่อดวงอาทิตย์ตกแล้วมีคนนำผู้ป่วยและผู้ถูกปีศาจสิงมาเฝ้าพระองค์คนทั้งเมืองมารวมกันที่ประตูพระองค์ทรงรักษาหลายคนที่เป็นโรคต่างๆให้หายทรงขับไล่ปีศาจออกไปแต่ไม่ทรงอนุญาตให้มันพูดเพราะมันรู้จักพระองค์
     วันต่อมาพระองค์ทรงลุกขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่เสด็จออกจากบ้านไปยังที่สงัดและทรงอธิษฐานภาวนาที่นั่นซีโมนและผู้ที่อยู่กับเขาตามหาพระองค์เมื่อพบแล้วจึงทูลพระองค์ว่า “ทุกคนกำลังแสวงหาพระองค์” พระองค์ตรัสตอบว่า “เราไปที่อื่นกันเถิดไปตามตำบลใกล้เคียงเพื่อจะได้เทศน์สอนที่นั่นด้วยเพราะเรามาด้วยจุดประสงค์นี้” พระองค์จึงเสด็จไปเทศน์สอนตามศาลาธรรมทั่วแคว้นกาลิลีทรงขับไล่ปีศาจด้วย

ข้อคิด
     ชาวยิวมีธรรมเนียมรับประทานอาหารมื้อสำคัญของวันสับบาโตหลังเสร็จสิ้นพิธีที่ศาลาธรรมแล้วทั้งๆ ที่ทรงหิวและเหน็ดเหนื่อยหลังออกจากศาลาธรรมแต่พระเยซูเจ้าก็ไม่ทรงรีรอที่จะรักษาแม่ยายของเปโตรให้หายจากไข้
     พระองค์ไม่เคยเหนื่อยหน่ายที่จะช่วยเหลือผู้คน ความต้องการของผู้อื่นอยู่เหนือความต้องการส่วนตัวของพระองค์เสมอ พระองค์พร้อมจะช่วยเหลือทุกคน ทุกแห่ง และทุกเวลา ไม่ว่าจะต่อหน้าฝูงชนจำนวนมากในศาลาธรรม หรือต่อหน้าคนหยิบมือเดียวในบ้านของเปโตร
     ที่สำคัญพระองค์ทรงใส่ใจต่อ “ทุกคนที่ต้องการความช่วยเหลือจากพระองค์” และไม่เคยมองผู้ใดเป็นภาระเลย!