บทอ่านจากหนังสือซามูเอล ฉบับที่หนึ่ง                          1ซมอ 18:6-9,และ 19:1-7
     ในครั้งนั้น เมื่อบรรดาทหารกลับไปบ้านหลังจากที่ดาวิดฆ่าชาวฟีลิสเตียผู้นั้นแล้ว บรรดาสตรีได้ออกจากทุกเมืองของอิสราเอลมารับเสด็จกษัตริย์ซาอูล เขาร้องเพลงเริงระบำ เล่นรำมะนา ส่งเสียงร้องด้วยความยินดีและเล่นเครื่องดนตรีอื่นๆ บรรดาสตรีพากันเต้นรำและขับร้องรับกันว่า
“ซาอูลฆ่าศัตรูเป็นพัน
ดาวิดฆ่าศัตรูเป็นหมื่น”
     กษัตริย์ซาอูลทรงได้ยินบทเพลงนี้ก็ไม่พอพระทัย กริ้วมาก ตรัสว่า “เขายกย่องดาวิดว่าฆ่าศัตรูหลายหมื่น ส่วนเรา เขาว่าฆ่าศัตรูหลายพันเท่านั้น เขาจะให้อะไรแก่ดาวิด นอกจากจะให้ราชสมบัติ” ตั้งแต่วันนั้น กษัตริย์ซาอูลทรงอิจฉาดาวิดเรื่อยมา
กษัตริย์ซาอูลทรงแจ้งให้โยนาธานพระโอรส และข้าราชบริพารทุกคนรู้ว่าพระองค์ตั้งพระทัยจะฆ่าดาวิดแต่โยนาธานพระโอรสของกษัตริย์ซาอูลทรงรักดาวิดมาก โยนาธานจึงทรงนำข่าวไปบอกดาวิดว่า “ซาอูลพระบิดาทรงพยายามจะฆ่าท่าน พรุ่งนี้เช้าจงระวังตัวให้ดี จงไปซ่อนให้ลับตาและคอยอยู่ที่นั่นฉันจะพาพระบิดาออกไปยืนในทุ่งที่ท่านซ่อนอยู่ แล้วฉันจะถามพระบิดาเรื่องท่าน เมื่อฉันรู้อะไรแล้ว ก็จะบอกให้ท่านรู้”
     โยนาธานตรัสยกย่องดาวิดให้ซาอูลพระบิดาฟังว่า “ขอกษัตริย์อย่าทำร้ายดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์เลย เขาไม่เคยทำผิดอย่างใดต่อพระองค์ ตรงกันข้ามเขากลับทำทุกอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อพระองค์อย่างมาก เขาเสี่ยงชีวิต เมื่อฆ่าชาวฟีลิสเตียคนนั้น และองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้ชาวอิสราเอลมีชัยชนะยิ่งใหญ่ พระบิดาทรงเห็น ก็ยังทรงยินดี แล้วพระองค์จะยังทรงทำผิดต่อโลหิตของผู้บริสุทธิ์ ฆ่าดาวิดโดยไม่มีเหตุผลอีกหรือ”กษัตริย์ซาอูลทรงฟังโยนาธานพูดแล้วทรงสาบานว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนมชีพอยู่ฉันใด เราจะไม่ฆ่าดาวิดฉันนั้น”โยนาธานจึงทรงเรียกดาวิด มาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง แล้วทรงพาดาวิดไปเฝ้าซาอูล ดาวิดก็รับราชการตามเดิม

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                             มก 3:7-12
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกไปยังทะเลสาบกับบรรดาศิษย์ผู้คนหมู่ใหญ่จากแคว้นกาลิลีติดตามพระองค์ผู้คนจากแคว้นยูเดียจากกรุงเยรูซาเล็มจากแคว้นอิดูเมอาจากอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดนและจากบริเวณเมืองไทระและไซดอนเป็นหมู่ใหญ่ได้ยินสิ่งที่ทรงกระทำก็มาเฝ้าพระองค์พระเยซูเจ้าจึงตรัสสั่งบรรดาศิษย์ให้จัดเรือไว้ลำหนึ่งเพื่อประชาชนจะได้ไม่เบียดเสียดพระองค์เพราะพระองค์ทรงรักษาผู้ป่วยจำนวนมากจนบรรดาผู้ป่วยด้วยโรคต่างๆเบียดเสียดกันเข้ามาเพื่อสัมผัสพระองค์เมื่อปีศาจทั้งหลายเห็นพระองค์ก็กราบลงพลางตะโกนว่า “ท่านเป็นพระบุตรของพระเจ้า” แต่พระองค์ทรงกำชับอย่างแข็งขันมิให้มันแพร่งพรายว่าพระองค์เป็นใคร

ข้อคิด
    คนส่วนมากต้องการได้รับความนิยมชมชอบ เราอยากให้ผู้อื่นเห็นคุณค่าของเรา แต่สิ่งที่เราต้องระมัดระวังก็คือการแสวงหาความนิยมชมชอบเท่านั้น เราเพียงอยากได้ แต่เราไม่สนใจที่จะทำตัวของเราเองให้เป็นผู้ที่เหมาะสมจะได้รับความนิยมชมชอบเหล่านี้
     เราจะเห็นในพระวรสารวันนี้ ครั้งหนึ่งพระเยซูเจ้าทรงเป็นที่นิยมชมชอบ มีประชาชนจากใกล้และไกล จากทั่วทุกทิศเข้ามาหาพระองค์ พระองค์ชื่นชมในความนิยมนี้หรือเปล่า? พระวรสารมิได้ให้คำตอบแก่เรา แต่พระวรสารแสดงให้เราเห็นว่า พระองค์ทรงระวังพระองค์เอง ในอันที่จะประกาศหรือกระทำสิ่งที่ไม่เป็นที่นิยม เช่นเมื่อพระองค์ทรงประกาศว่า จงให้เงินทองของจักรพรรดิ์แก่พระจักรพรรดิ์ พระองค์ทรงประกาศว่า เราต้องรักศัตรู หรือการทำนายว่ามหาวิหารจะถูกทำลายในอนาคต ในเรื่องนี้ก็เช่นกันพระองค์ทรงเป็นแบบอย่างให้แก่เรา การเป็นผู้ที่ได้รับความนิยมชมชอบด้วยก็ได้ แต่ความซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าต้องดีกว่าแน่ๆ