เราถูกเรียกให้ดำเนินชีวิตตามความเชื่อของเราอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ด้วยการอธิษฐานภาวนาและการดำเนินชีวิตตามพระวาจาของพระเจ้า (We are called to live our faith consistently in prayer and practice)

     เมื่อเที่ยงวันอาทิตย์ที่ 1 กันยายน 2024 ก่อนทรงนำสวดบททูตสวรรค์แจ้งสาร พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงไตร่ตรองถึงพระวรสารประจำวันอาทิตย์และเตือนเราว่า ความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้านั้นไม่ใช่แค่การแสดงออกภายนอก แต่ทรงเรียกร้องให้เราปลูกฝังทัศนคติภายในตัวของเรา ด้วยความเมตตา ความรัก และความอ่อนโยน ในพระวรสารประจำวันนี้ พระเยซูเจ้าตรัสถึงความสะอาดและความมีมลทิน เพื่อตอบโต้ข้อกล่าวหาของบรรดาธรรมาจารย์และฟาริสีบางคนที่ว่า พระองค์ทรงอนุญาตให้บรรดาอัครสาวกของพระองค์ รับประทานอาหารโดยไม่ทำพิธีชำระล้างร่างกายเพื่อความสะอาด ตามธรรมประเพณีของชาวยิว พระเยซูเจ้าจึงตรัสถึงความสำคัญของความสะอาด แต่ไม่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมภายนอก แต่เกี่ยวข้องกับภายในจิตใจของมนุษย์มาเป็นอันดับแรก

ระวังอย่ากระทำพิธีกรรมเพียงแค่เปลือกภายนอกเท่านั้น

     พระเยซูเจ้าทรงชี้ให้เห็นถึงความขัดแย้งของการชำระล้างเพียงแค่ภายนอกเท่านั้น เช่น การล้างมือหลาย ๆ ครั้ง หากบุคคลนั้นยังคงมีความคิดชั่วร้ายอยู่ภายในใจ เช่น ความโลภ ความอิจฉา ความจองหอง การหลอกลวง การลักขโมย หรือการใส่ร้ายซึ่งกันและกัน “พระเยซูเจ้าทรงชี้ให้เห็นถึงอันตราย ที่เราจะกระทำอะไรเพียงแค่จารีตพิธีด้านภายนอกเท่านั้น แต่ไม่ได้ทำให้เราได้เติบโตในการเป็นคนดีมากยิ่งขึ้น ตรงกันข้าม อาจนำไปสู่การละเลยหรือแม้แต่หาเหตุผลสนับสนุนการเลือกของเรา และทัศนคติที่ขัดต่อความรัก ซึ่งทำร้ายวิญญาณและปิดกั้นหัวใจของเราเองและต่อผู้อื่น”

     คำตักเตือนของพระเยซูเจ้ามีความสำคัญสำหรับพวกเราแต่ละคน เราไม่สามารถเข้าร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณแล้วนินทาว่าร้ายผู้อื่น หรือไม่ยอมแสดงออกถึงความเมตตาต่อผู้อื่นในสิ่งที่เราสามารถทำได้ การนินทาจะ “ทำลายหัวใจ” และวิญญาณ เราต้องไม่ทำเช่นนั้น หากเราไปร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณและอธิษฐานภาวนาด้วยความศรัทธา แต่กลับบ้านและปฏิบัติต่อสมาชิกในครอบครัวด้วยความเฉยเมย ไม่สนใจ หรือละเลยพ่อแม่ ผู้สูงอายุ ที่ต้องการความช่วยเหลือและการอยู่เคียงข้างของเรา

อย่าดำเนินชีวิตสองมาตรฐาน

     สิ่งเหล่านี้ทำให้ชีวิตของเรามี “สองมาตรฐาน” ซึ่งเราไม่สามารถยอมให้เกิดขึ้นได้ ความสะอาดภายนอกที่ปราศจากความดีและความเมตตากรุณาต่อผู้อื่นนั้นไม่เกิดผล เพราะจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเจ้าลดน้อยลงเหลือเพียงแค่ “ท่าทางเพียงภายนอก” ซึ่งเราไม่ได้นำพระหรรษทานที่พระองค์ทรงมอบให้ มาทำให้จิตใจภายในของเราบริสุทธิ์ขึ้นมาเลย เป็นการขาดความรักในความคิด คำพูด และการกระทำ “เราถูกสร้างมาเพื่อความบริสุทธิ์ของชีวิต เพื่อความอ่อนโยน และเพื่อความรัก” ให้เราพิจารณาชีวิตของตนเองและดูว่า เรามีความศรัทธาที่เสมอต้นเสมอปลายเพียงใด ไม่ว่าจะอยู่ในวัดหรือนอกวัดก็ตาม สิ่งที่ฉันคิด พูด และทำนั้น สะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณเดียวกันหรือไม่? ซึ่งฉันพยายามทำให้ "สิ่งที่ฉันคิดในการอธิษฐานภาวนาเป็นรูปธรรมด้วยความใกล้ชิดและเคารพต่อเพื่อนพี่น้องของฉันหรือไม่?" “ขอให้พระแม่มารีย์ มารดาบริสุทธิ์อย่างยิ่ง ช่วยให้ชีวิตของเราเป็นการนมัสการพระเจ้าที่เป็นที่สบพระทัยพระองค์ ด้วยสิ้นสุดจิตใจ (ความรัก) และสิ้นสุดวิญญาณของเรา