ในแอฟริกา เวลาซิสเตอร์ถวายตัวครั้งแรก เขาจะให้ใส่ชุดเจ้าสาว มีซิสเตอร์คนหนึ่ง หลังจากถวายตัวห้าปีแล้ว ได้กลับมาที่อารามและถามคุณแม่อธิการว่า “คุณแม่คะ จริงไหมที่พวกเราเป็นเจ้าสาวของพระคริสตเจ้า” “ใช่ เป็นอย่างนั้นจริงๆ ลูก” คุณแม่อธิการตอบ พร้อมกับถามว่า “ถามทำไมหรือ?” ซิสเตอร์พูดตะกุกตะกักว่า “คือว่า ลูกถวายตัวมาห้าปีแล้ว แต่จนบัดนี้ ลูกยังไม่รู้สึกอะไรเลย !”
ยังดีที่แม้ซิสเตอร์จะไม่รู้สึกอะไร แต่ซิสเตอร์ก็ยังเข้าใจถูกที่คิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างพระเยซูเจ้ากับผู้ที่อุทิศตนแด่พระองค์เป็นเรื่องของ “ความรัก”
และเมื่อพระเยซูเจ้าตรัสในพระวรสารวันนี้ว่า “ผู้ใดรักเรา” พระองค์กำลังหมายถึงผู้ที่ติดตามพระองค์ ผู้ที่เป็นศิษย์ของพระองค์ ผู้ที่เชื่อในพระองค์ หรือพูดง่ายๆ ก็คือบรรดาคริสตชนนั่นเอง ซึ่งก็หมายความว่าความสัมพันธ์ระหว่างคริสตชนกับ     พระองค์จำเป็นอย่างยิ่งต้องออกมาในรูปของความรัก และนี่คือเหตุผลว่าทำไมพระองค์จึงตรัสว่า “เราไม่เรียกท่านว่าเป็นผู้รับใช้อีกต่อไป...(แต่)เราเรียกท่านเป็นมิตรสหาย” (ยน 15:15)
     กระนั้นก็ตาม ยังมีพวกเราอีกจำนวนมากที่มองพระองค์เป็นเจ้านายมากกว่าจะเป็นมิตรสหาย !
สิ่งหนึ่งที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับความรักก็คือ คนที่รักกันนั้นต้องการอยู่ด้วยกัน แต่พระเยซูเจ้าไม่ทรงมีร่างกายให้เรามองเห็นหรือสัมผัสได้อีกต่อไปแล้ว นี่คือปัญหาของซิสเตอร์และก็เป็นปัญหาของเราด้วย นั่นคือ เราจะรักพระเยซูเจ้าซึ่งมองไม่เห็นและสัมผัสไม่ได้ได้อย่างไรกัน?
     โชคดีที่พระวรสารวันนี้มีคำตอบให้ ในพระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าทรงเตรียมบรรดาศิษย์ที่รักพระองค์ให้พร้อมสำหรับการจากโลกนี้ไปของพระองค์ พระองค์ทรงสอนพวกเขาให้รู้จักรักษาความรักให้คงอยู่อย่างมีชีวิตชีวาแม้เมื่อร่างกายของพระองค์ไม่อยู่ในโลกนี้อีกแล้วก็ตาม
พระองค์ตรัสว่า “ผู้ใดรักเรา ผู้นั้นจะปฏิบัติตามวาจาของเรา พระบิดาของเราจะทรงรักเขา พระบิดาจะเสด็จพร้อมกับเรามาหาเขา จะทรงพำนักอยู่กับเขา” (ยน 14:23)
ก็แปลว่า ถ้าเรารักพระเยซูเจ้า...
1. เราต้องปฏิบัติตามพระวาจาและคำสั่งสอนของพระองค์
2. เมื่อเราทำเช่นนี้ เราจะได้รับความรักเป็นพิเศษจากพระเจ้า นั่นคือ
3. พระเยซูเจ้าพร้อมกับพระบิดาจะเสด็จมาหาเรา พร้อมกับพำนักอยู่ในเราอย่างถาวร และโดยวิธีนี้ ช่องว่างทางกายภาพที่พระเยซูเจ้าทรงจากโลกนี้ไปก็ถูกแทนที่ด้วยการประทับอยู่ของพระเจ้าภายในจิตใจของเรา เราจะได้อยู่ด้วยกันกับพระองค์ด้วยความรัก
     เพราะฉะนั้น ชีวิตของเราต้องมุ่งเน้นไปที่การปฏิบัติตามพระวาจาและคำสั่งสอนของพระองค์ !
แต่ปัญหาก็คือ เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าพระวาจาและคำสั่งสอนของพระองค์มีความหมายอย่างไรในท่ามกลางโลกที่เปลี่ยนแปลงและซับซ้อนอย่างเช่นทุกวันนี้? เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าพระเยซูเจ้าจะทำเช่นใดในสถานการณ์ที่เรากำลังเผชิญอยู่ทุกวันนี้?
     และก็เช่นเดิม พระเยซูเจ้า พระองค์ทรงทราบล่วงหน้าถึงปัญหานี้และทรงเตรียมแก้ปัญหาไว้แล้ว พระองค์ตรัสว่า “พระผู้ช่วยเหลือคือพระจิตเจ้า ที่พระบิดาจะทรงส่งมาในนามของเรานั้นจะทรงสอนท่านทุกสิ่ง และจะทรงให้ท่านระลึกถึงทุกสิ่งที่เราเคยบอกท่าน” (ยน 14:26)
ปัญหาที่ตามมาก็คือ เราจะทำอย่างไรในเมื่อทุกวันนี้ มีคริสตชนเป็นแสนเป็นล้าน ทุกคนล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยพระพรของพระจิตเจ้า พวกเขามาพร้อมกับคำตอบที่แตกต่างกันเป็นพันเป็นหมื่นสำหรับคำถามเพียงคำถามเดียว?
เพื่อจะตอบคำถามนี้ สิ่งสำคัญที่เราต้องระลึกอยู่เสมอก็คือ เมื่อพระเยซูเจ้าตรัสว่า “พระจิตเจ้าจะทรงสอนท่านทุกสิ่ง” คำว่า “ท่าน” ในต้นฉบับภาษากรีกก็คือ ὑμᾶς (ฮูมาส) ซึ่งเป็นพหูพจน์ คำว่า “ท่าน” ในที่นี้จึงหมายถึงชุมชนผู้มีความเชื่อซึ่งก็คือพระศาสนจักร
     แน่นอนว่าพระจิตเจ้าทรงประทับอยู่ในเราแต่ละคนด้วย แต่พระบิดาทรงประทานพระจิตเจ้าให้อันดับแรกเลยแก่พระศาสนจักร และผ่านทางพระศาสนจักร เราแต่ละคนซึ่งเป็นสมาชิกของพระศาสนจักร ก็จะได้รับพระจิตเจ้าด้วย
และนี่คือสิ่งที่เราเห็นในบทอ่านที่หนึ่งวันนี้ เมื่อเกิดปัญหาว่าคริสตชนจำเป็นต้องเข้าสุหนัตตามกฎหมายของโมเสสหรือไม่ คำตอบนั้นไม่ได้อยู่ที่การปรึกษาพระจิตเจ้าตามลำพังของแต่ละคน แต่อยู่ที่การประชุมตกลงร่วมกันระหว่างบรรดาอัครสาวก ผู้อาวุโส และบรรดาคริสตชน จนได้ข้อยุติว่า “พระจิตเจ้าและพวกเราตกลงที่จะไม่บังคับให้ท่านแบกภาระอื่นอีก” (กจ 15:28)
นั่นคือ พระวาจาของพระเยซูเจ้ายังไม่ตาย แต่ยังทรงชีวิตอยู่ และแสดงออกโดยทางพระจิตเจ้าซึ่งทำงานผ่านทางพระศาสนจักร
     เพราะฉะนั้น วันนี้ให้เราร่วมใจกันสวดภาวนาเป็นพิเศษ ขอให้พระศาสนจักรมีเอกภาพ เพื่อเราจะได้มองเห็นว่าพระจิตเจ้ากำลังบอกอะไรแก่พระศาสนจักรในโลกปัจจุบันนี้ และเราจะได้ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันเพื่อเป็นพยานยืนยันถึงพระวาจาทรงชีวิตของพระเยซูเจ้า พระผู้ช่วยให้รอดของเราทุกคน