หลังจากเสร็จงานสัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์ พระสงฆ์ 4 องค์ก็มานั่งคุยเล่นกัน พระสงฆ์องค์หนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “เฮ้ย เนื่องจากเราเป็นเพื่อนซี้กัน เราน่าจะเอาปัญหาส่วนตัวของเรามาคุยกันนะ” ทุกคนเห็นดีด้วย พระสงฆ์องค์หนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า “เอาละ ผมอยากจะบอกความจริงว่า ผมเป็นคนดื่มเหล้าจัด” ทุกคนพากันอ้าปากค้าง อีกองค์หนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “เห็นเพื่อนจริงใจกล้าเล่าให้พวกเราฟัง ผมเลยอยากจะบอกว่าปัญหาใหญ่ของผมก็คือผมติดพนันงอมแงม เลิกไม่ได้ ผมเคยคิดจะเอาเงินถุงทานไปเล่นพนันด้วยซ้ำไป” ทุกคนพากันอ้าปากค้างกว่าเดิมอีก พระสงฆ์องค์ที่สามจึงเอ่ยขึ้นว่า “เพื่อน! ผมมีปัญหาจริงๆ ตอนนี้ผมหลงรักผู้หญิงลูกวัดคนหนึ่ง เธอแต่งงานแล้วด้วย” คราวนี้ทุกคนอ้าปากค้างยาวเลย แต่พระสงฆ์องค์ที่สี่ยังคงนิ่งเงียบ เพื่อนๆ จึงคะยั้นคะยอให้เปิดปากพูด เขาอ้ำๆ อึ้งๆ พูดว่า “ผมไม่รู้จะเล่าปัญหาให้เพื่อนๆ ฟังได้ยังงัย” เพื่อนๆ รบเร้าอีก “ไม่ต้องห่วงน่า ความลับที่เพื่อนบอกมา พวกเราจะเหยียบให้มิดเลย” เขาจึงยอมเอ่ยปาก “คือว่า ผม..ผมเป็นคนปากโป้ง ผมอดซุบซิบนินทาคนอื่นไม่ได้เลย”
     พี่น้องครับนี่เป็นแค่เรื่องตลก แต่เรื่องตลกนี้ก็ทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่าชีวิตของพระสงฆ์นักบวชมันก็ไม่ต่างอะไรไปจากชีวิตของสัตบุรุษทั่วไป ซึ่งมองด้านนี้มันก็เป็นความจริง แต่ยังมีความจริงอีกมุมมองหนึ่ง นั่นคือชีวิตและงานของพระสงฆ์นักบวชเป็น “กระแสเรียกของพระเจ้า” และมุมมองด้านนี้คือสิ่งที่พระศาสนจักรต้องการเน้นย้ำในวันนี้ซึ่งเป็น “วันภาวนาสากลเพื่อกระแสเรียก” เพื่อเราจะได้เข้าใจความหมายของกระแสเรียกของพระเจ้า และจะได้ช่วยกันสวดภาวนาเพื่อให้มีกระแสเรียกเพิ่มมากขึ้น
     ในพระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าทรงเปิดเผยตัวพระองค์เองว่าทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะ พระองค์ตรัสว่า “แกะของเราย่อมฟังเสียงของเรา เรารู้จักมัน และมันก็ตามเรา” (ยน 10:27) ชาวยิวเมื่อได้ยินพระองค์ตรัสเช่นนี้ ต่างก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ เพราะสำหรับพวกเขาแล้วผู้เลี้ยงฝูงแกะของพระเจ้าจะเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเอง ดังที่เพลงสดุดีบทที่ 23:1 กล่าวไว้ว่า “พระยาห์เวห์ทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าอย่างผู้เลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าจึงไม่ขาดสิ่งใด” เท่านั้นยังไม่พอ พระเยซูเจ้ายังทรงยืนยันชัดเจนอีกว่าพระบิดาคือผู้ที่ประทานฝูงแกะให้พระองค์เลี้ยง และที่สำคัญ “เรา (พระเยซูเจ้า) กับพระบิดาเป็นหนึ่งเดียวกัน”
     ใช่ พระเยซูเจ้าทรงเป็นผู้เลี้ยงฝูงแกะของพระบิดา เพราะพระบิดาทรงมอบอำนาจเต็มให้พระองค์ทำทุกสิ่งในพระนามของพระองค์ แต่นี่ก็เป็นความจริงเพียงด้านเดียวอีกนั่นแหละ ความจริงอีกด้านหนึ่งก็คือว่า ในทำนองเดียวกัน พระเยซูเจ้าก็ทรงมอบอำนาจเต็มให้แก่บรรดาศิษย์ที่พระองค์ทรงเลือกสรร เพื่อพวกเขาจะได้ทำหน้าที่ต่างๆ ในพระนามของพระองค์ พระองค์ตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “สันติสุขจงสถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด พระบิดาทรงส่งเรามาฉันใด เราก็ส่งท่านทั้งหลายไปฉันนั้น” แล้วพระองค์ทรงเป่าลมเหนือเขาทั้งหลาย ตรัสว่า “จงรับพระจิตเจ้าเถิด ท่านทั้งหลายอภัยบาปของผู้ใด บาปของผู้นั้นก็ได้รับการอภัย ท่านทั้งหลายไม่อภัยบาปของผู้ใด บาปของผู้นั้นก็ไม่ได้รับการอภัยด้วย” (ยน 20:21-23)
พี่น้องครับ ทุกวันนี้ หลายคนอ้าปากค้างเมื่อคิดว่ามนุษย์ธรรมดาๆ คนหนึ่งจะไปยกบาปให้แก่มนุษย์อีกคนหนึ่งได้อย่างไรกัน อันที่จริง ชาวยิวในสมัยพระเยซูเจ้าก็อ้าปากค้างเหมือนกันเมื่อเห็นพระองค์ซึ่งเป็นช่างไม้ธรรมดาๆ คนหนึ่งยกบาปให้แก่ชาวยิวด้วยกันเอง (ลก 5:17-26) ซึ่งเราก็น่าจะอ้าปากค้างจริงๆ หากเรามองด้วยสายตาของมนุษย์ทั่วๆ ไป
     แต่ถ้าเรามองด้วยสายตาของความเชื่อ เราก็จะเห็นว่าเป็นพระเจ้าพระบิดาเองที่ “ทรงมอบอำนาจอาชญาสิทธิ์ทั้งหมดในสวรรค์และบนแผ่นดินให้แก่พระเยซูเจ้า” (มธ 28:18) และในทำนองเดียวกัน ก็เป็นพระเยซูเจ้าเองที่ตรัสว่า “มิใช่ท่านทั้งหลายได้เลือกเรา แต่เราได้เลือกท่าน มอบภารกิจให้ท่านไปทำจนเกิดผล” (ยน 15:16) นั่นคือพระองค์ทรงเลือกเราและยังทรงมอบอำนาจที่พระองค์ได้รับมาจากพระบิดาให้แก่ผู้ที่พระองค์ทรงเลือกสรรถึงกับตรัสว่า “ผู้ที่ต้อนรับท่านทั้งหลาย ก็ต้อนรับเรา ผู้ที่ต้อนรับเรา ก็ต้อนรับพระองค์ผู้ทรงส่งเรามา” (มธ 10:40) อีกด้วย
นี่แหละคือกระแสเรียกของพระเจ้า !
     พี่น้องครับ นอกจากวันนี้เราจะร่วมใจกันภาวนาเพื่อให้มีพระกระแสเรียกของพระเจ้าเพิ่มขึ้นแล้ว ขอให้เราภาวนาเพื่อพวกเราจะได้เข้าใจและเห็นคุณค่าของชีวิตและงานของพระสงฆ์และนักบวช ซึ่งพระเจ้าทรงโปรดให้เราได้รับพระหรรษทานต่างๆ ผ่านทางพวกท่านเหล่านี้ และที่สุด ให้เราภาวนาเพื่อเยาวชนชายหญิงจะได้เดินตามแบบอย่างของท่านเหล่านี้ และตอบเสียงเรียกของพระเจ้าด้วยใจกว้างขวางและยินดีด้วยเทอญ