วันนี้จะพาไปเที่ยวนิวซีแลนด์ คุณพ่อเจ้าวัดแห่งหนึ่งในนิวซีแลนด์กำลังสอนคำสอนเด็ก คุณพ่อเล่าว่าในฐานะที่เป็นเจ้าวัด คุณพ่อเป็นเหมือนผู้เลี้ยงแกะและบรรดาสัตบุรุษเป็นเหมือนลูกแกะ จากนั้นคุณพ่อตั้งคำถามเด็กว่า “มีใครรู้บ้างมั้ยว่าคนเลี้ยงแกะทำอะไรกับลูกแกะ?” เด็กเล็กๆ นั่งอยู่แถวหน้าคนหนึ่งยกมือขึ้นพร้อมกับตอบว่า “ตัดขนแกะครับ”
     เด็กพูดถูกครับ คนที่มีอาชีพเลี้ยงแกะก็หวังจะตัดขนแกะ ดูดนมแกะ หรือแม้กระทั่งกินแกะ แต่ไม่ใช่กับพระเยซูเจ้านะ
ในพระธรรมเก่า ผู้เลี้ยงแกะก็คือพระเป็นเจ้าเอง ดังเพลงสดุดีที่ 23 ที่เราได้ฟังหลังบทอ่านที่หนึ่งวันนี้ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าอย่างผู้เลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าจึงไม่ขาดสิ่งใด” พระองค์ทรงเลี้ยงและให้ฝูงแกะนอนพักอยู่ในทุ่งหญ้าเขียวขจี พระองค์ทรงปกป้องฝูงแกะแม้ต้องเดินในหุบเขาที่มืดมิด จนว่าฝูงแกะไม่ต้องกลัวอันตรายใดๆ จากศัตรู ไม่ว่าจะเป็นสุนัขป่าหรือสิงโตก็ตาม
     นอกจากพระเจ้าแล้ว บรรดากษัตริย์ที่พระเจ้าทรงแต่งตั้งให้ปกครองชาวอิสราเอลก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้เลี้ยงแกะด้วย แต่ผู้นำเหล่านี้มิได้ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างดี พระเจ้าจึงทรงตำหนิผ่านทางประกาศกเอเสเคียลว่า “วิบัติจงเกิดแก่ผู้เลี้ยงแกะแห่งอิสราเอลซึ่งเลี้ยงตนเอง ผู้เลี้ยงแกะย่อมต้องเลี้ยงฝูงแกะมิใช่หรือ แต่ท่านกินน้ำนม ใช้ขนแกะคลุมกาย ฆ่าแกะตัวอ้วนๆ แต่ไม่เลี้ยงฝูงแกะ” นอกจากไม่เลี้ยงแล้ว ยังไม่รักษาแกะที่บาดเจ็บ แกะที่พลัดหลงก็ไม่ตามกลับมา ปล่อยให้ฝูงแกะของพระเจ้ากระจัดกระจายไปทั่วแผ่นดิน (อสค 34:2-6)
     ต้องยอมรับความจริงว่า ทุกวันนี้ เราก็ยังมีทั้งพระสังฆราช พระสงฆ์ นักบวช และผู้แพร่ธรรมบางคน เลี้ยงดูตนเองมากกว่าจะเลี้ยงดูสัตบุรุษดังที่พระเจ้าทรงตำหนิผ่านทางประกาศกเอเสเคียลเช่นกัน
ย้อนกลับไปที่พระธรรมเก่า เมื่อบรรดากษัตริย์เหล่านี้ไม่ซื่อสัตย์ในการทำหน้าที่ดูแลฝูงแกะของพระเจ้า พระองค์จึงสัญญาผ่านทางประกาศกเอเสเคียลว่า “เราเองจะเป็นผู้เลี้ยงแกะของเรา เราจะให้เขานอนพัก เราจะตามหาแกะที่สูญหายไป เราจะนำแกะที่หลงทางกลับมา เราจะพันแผลของแกะที่บาดเจ็บ เราจะเสริมกำลังแกะที่อ่อนเพลีย เราจะดูแลแกะที่อ้วนและแข็งแรง เราจะเลี้ยงเขาอย่างยุติธรรม” (อสค 34:15-16)
คำสัญญานี้สำเร็จเป็นจริงในพระเยซูเจ้า พระองค์ประกาศชัดเจนในพระวรสารวันนี้ว่าทรงเป็น “ผู้เลี้ยงแกะที่ดี” พระองค์ทรงรู้จักและเรียกชื่อแกะได้ทุกตัว และแกะทุกตัวก็จำเสียงของพระองค์ได้และติดตามพระองค์
     นอกจากเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ดีแล้ว พระองค์ยังประกาศด้วยว่าทรง “เป็นประตูคอกแกะ”
ที่พระองค์ตรัสเช่นนี้ก็เพราะในสมัยก่อน ช่วงที่มีอากาศอบอุ่น ชาวยิวจะทำคอกแกะไว้ในที่โล่งแจ้ง มีกำแพงล้อมรอบโดยเว้นช่องว่างไว้หนึ่งช่องให้แกะผ่านเข้าออก ช่องว่างนี้ไม่มีประตู เวลากลางคืนคนเลี้ยงแกะจะนอนขวางช่องว่างนี้ไว้ และเป็นเสมือน “ประตู” ที่คอยปกป้องฝูงแกะจากการจู่โจมของสัตว์ร้ายต่างๆ
     พระเยซูเจ้าไม่ได้เป็นเพียงประตูป้องกันสัตว์ร้ายเท่านั้น แต่พระองค์ยังทรงยอมสละชีวิตของพระองค์เอง “เพื่อให้แกะของพระองค์มีชีวิตและมีชีวิตอย่างสมบูรณ์” (ยน 10:10)
ก่อนพระเยซูเจ้าจะทรงจากโลกนี้ไปเฝ้าพระบิดา พระองค์ทรงมอบหมายภารกิจในการเลี้ยงดูฝูงแกะของพระองค์ให้แก่พระศาสนจักรและแก่เราทุกคนโดยผ่านทางนักบุญเปโตร พระองค์ตรัสกับเปโตรว่า “จงเลี้ยงลูกแกะของเราเถิด” (ยน 21:15) “จงดูแลแกะของเราเถิด” (ยน 21:16)
     นักบุญเปโตรได้ทำหน้าที่ที่พระเยซูเจ้าทรงมอบหมายอย่างดี ท่านพูดจนชาวยิวรู้สึกเสียดแทงหัวใจและแค่วันแรกก็กลับใจถึงสามพันคน ดังที่เราได้ฟังในบทอ่านที่หนึ่งวันนี้
ส่วนเรา เมื่อได้ฟังพระเยซูเจ้าในพระวรสารวันนี้ว่าทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ดีแล้ว เรารู้สึกอย่างไร
วันนี้พ่อมีคำถาม 2 คำถามที่จะถามเราทุกคน
     คำถามแรกก็คือ เรายังเป็นสมาชิกที่ดีของฝูงแกะของพระเยซูเจ้าอยู่หรือไม่ เราพร้อมจะฟังเสียงของพระองค์ผู้ทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ดีและพร้อมที่จะติดตามพระองค์หรือไม่ อย่าลืมว่าเฉพาะแกะที่เดินตามผู้เลี้ยงเท่านั้นที่จะไปถึงทุ่งหญ้าเขียวขจีและรอดพ้นจากสุนัขป่าที่หิวโหยได้
     คำถามที่สองก็คือ เราพร้อมจะร่วมมืออย่างใกล้ชิดในการดูแลฝูงแกะของพระเยซูเจ้าหรือไม่ ไม่ว่าเราจะมีฐานะเป็นพระสงฆ์ นักบวช ครูคำสอน ฝ่ายปฏิคม หรือสัตบุรุษธรรมดา ๆ เราทุกคนล้วนมีหน้าที่และมีส่วนร่วมในการดูแลฝูงแกะของพระองค์ด้วยกันทั้งนั้น
     บางคนอาจจะบอกว่าไม่มีเวลา ลำบาก ภาระที่มีอยู่ก็มากพอแล้ว ก็ขอให้นึกถึงคำพูดของนักบุญเปโตรในบทอ่านที่สองวันนี้ว่า “ถ้าท่านทำความดี แล้วยอมทนทุกข์ จึงจะเป็นพระหรรษทานของพระเจ้า พระเจ้าทรงเรียกท่านให้ปฏิบัติดังนี้ พระคริสตเจ้าทรงรับทรมานเพื่อท่าน และประทานแบบฉบับไว้ให้ท่านดำเนินตามรอยพระบาท”
     วันนี้ซึ่งเป็นวันฉลองพระเยซูเจ้าทรงเป็น “ผู้เลี้ยงแกะที่ดี” และเป็นวันกระแสเรียกด้วย ขอให้เราร่วมมือร่วมใจกัน เติมเต็มสิ่งที่ขาดตกบกพร่องไป ทั้งจากฝ่ายที่เป็นผู้เลี้ยงแกะ และจากฝ่ายที่เป็นลูกแกะ เพื่อผู้คนอีกจำนวนมากจะได้มีโอกาสได้ยินเสียงอันอ่อนโยนและเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของพระเยซูเจ้า ผู้ทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ดี...