พี่น้องครับ ระยะนี้เราทุกคนต่างก็หดหู่และวิตกกังวลกับไวรัสโควิด มันจะจบเมื่อไหร่ เราจะติดไวรัสมั้ย หากติดแล้วเราจะรอดตายไหม และอื่นๆอีกจิปาถะที่ทำให้เราพากันจิตตก
     พี่น้องครับ พ่อไม่ได้ต้องการให้พวกเราติดไวรัสแม้แต่คนเดียว แต่เราต้องตั้งสติและต้องตั้งอยู่บนความจริง คือว่าถึงเราไม่ติดไวรัส สักวันหนึ่งเราก็ต้องตายอยู่ดี
     ทุกวันนี้ เราสวมหน้ากากอนามัย เราใช้แอลกอฮอล์ ใช้เจล ล้างมือบ่อยๆ เราเว้นระยะห่างทางสังคม เราทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้ร่างกายของเรารอดพ้นจากไวรัส แล้วทำไมเราไม่คิดจะทำให้วิญญาณของเรารอดพ้นจากไวรัสด้วยเล่า?
วันนี้เป็นวันเริ่มต้นสัปดาห์ศักดิ์สิทธิ์ เป็นวันอาทิตย์พระทรมานของพระเยซูเจ้า และก็เป็นวันระลึกถึงการเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็มอย่างสง่าของพระองค์ด้วย
     แต่พี่น้องครับ เรื่องราวจากพระคัมภีร์วันนี้มันน่าหดหู่กว่าไวรัสโควิดซะอีก ใครจะไปคิดว่าฝูงชนซึ่งพึ่งจะต้อนรับพระเยซูเจ้าเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็มด้วยความกระตือรือร้น นำเสื้อคลุมมาปูตามทาง นำกิ่งไม้มาโบกสะบัด พร้อมกับร้องตะโกนว่า “โฮซานนาแด่โอรสของกษัตริย์ดาวิด ขอถวายพระพรแด่ผู้มาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้า โฮซานนา ณ สวรรค์สูงสุด” (มธ 21:9) แล้วภายใน 4-5 วันจะเปลี่ยนเป็นฝูงชนที่ร้องว่า “ให้เขาถูกตรึงกางเขน ให้เขาถูกตรึงกางเขน”
     เปโตรก็เหมือนกัน พึ่งจะพูดกับพระเยซูเจ้าว่า “แม้ว่าทุกคนจะทอดทิ้งพระองค์ ข้าพเจ้าก็จะไม่ทอดทิ้งพระองค์เลย... ถึงแม้ข้าพเจ้าจะต้องตายพร้อมกับพระองค์ ข้าพเจ้าก็จะไม่ปฏิเสธพระองค์เลย” (มธ 26:33,35) แล้วอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมากลับพูดว่า “ข้าพเจ้าไม่รู้จักคนที่ท่านกำลังพูดถึง” (มก 14:71) ถึงสามครั้งด้วยกัน
     พี่น้องครับ เราก็ไม่ต่างจากเปโตร เราให้คำมั่นสัญญาดีๆ กับพระเยซูเจ้า โดยเฉพาะเมื่อคราวรื้อฟื้นคำสัญญาแห่งศีลล้างบาป เราสัญญาว่าจะเชื่อพระองค์ จะละทิ้งปีศาจ แต่เมื่อถูกประจญ เมื่อถูกโลกล่อลวง เราก็ปฏิเสธพระองค์มากกว่าสามครั้งเสียอีก เราไม่ได้ติดตามพระองค์ไปจนถึงเนินเขากัลวาริโอ
     เปโตรเมื่อได้ยินไก่ขัน มโนธรรมของท่านยังทำงาน ท่านสำนึกผิด ท่านเสียใจ แต่เราล่ะ เรายังได้ยินเสียงมโนธรรมของเราอีกหรือไม่ ?
     เมื่อได้ฟังพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้า เรารู้สึกหดหู่และสะเทือนใจ สะเทือนใจไม่เพียงเพราะเห็นพระองค์ทรงถูกทรมานแสนสาหัสเท่านั้น แต่สะเทือนใจเพราะไม่ใช่บรรดาหัวหน้าสมณะ ไม่ใช่บรรดาทหารโรมันที่ทรมานพระองค์ แต่เป็นบาปของเรา เป็นการทรยศของเรานั่นเองที่ทำให้พระองค์ต้องทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส และต้องถูกตรึงตายบนไม้กางเขน
     ในพระธรรมเก่า ผู้ที่เป็นชู้ เป็นฆาตกร และผู้ที่นับถือพระเท็จเทียม จะต้องถูกประหารชีวิต แล้วทุกวันนี้เราเคยคิดหรือเคยทำในสิ่งที่ผิดต่อความบริสุทธิ์บ้างไหม กี่ครั้งกี่หนที่เราเป็นฆาตกรทำลายชื่อเสียงของผู้อื่น และอีกกี่ครั้งกี่หนที่เราเองนับถือเงินตราเป็นเสมือนพระเจ้าของเรา เพราะฉะนั้นผู้ที่ควรจะต้องถูกตรึงอยู่บนไม้กางเขนจึงควรจะเป็นตัวเราเอง แต่พระเยซูเจ้าทรงยอมถูกตรึงตายบนกางเขนแทนเรา
พระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าจึงเตือนใจเราว่า เป็นเราคนบาปนี่เองที่ตรึงพระองค์บนไม้กางเขน
     พระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าจึงเตือนใจเราว่า เราต้องหลีกหนีบาป และก็อาศัยพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าอีกเช่นกันที่เราได้รับการเยียวยาและอภัยบาป ดังที่ประกาศกอิสยาห์กล่าวไว้ว่า “เขาถูกแทงเพราะการล่วงละเมิดของพวกเรา ถูกขยี้เพราะความผิดของเรา การลงโทษที่นำสันติสุขมาให้เรากลับตกอยู่กับเขา รอยแผลถูกโบยตีของเขารักษาเราให้หายเป็นปกติ” (อสย 53:5)
     นอกจากนั้น พระมหาทรมานของพระเยซูเจ้ายังเตือนใจเราว่า บาปนั้นหนัก หนักเกินกว่าเราจะแบกรับไหว แต่เป็นพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าอีกนั่นแหละที่เตือนใจเราว่า ความรักที่พระเจ้าทรงมีต่อเรานั้นหนักแน่นมั่นคงกว่าบาปของเราเสียอีก
พระองค์ไม่มีวันที่จะหยุดรักเรา แม้ว่าในยามวิกฤตไวรัสแพร่ระบาดนี้ เราอาจจะวิตกกังวลและบ่นว่าพระองค์ สงสัยพระองค์ แต่พระองค์ไม่มีวันที่จะหยุดรักเรา พระองค์ไม่มีวันที่จะหยุดพักจนกว่าจะนำเรากลับบ้านมาหาพระองค์ ขอเพียงให้เราเชื่อมั่นในความรักและความเมตตาของพระองค์ และยินยอมให้พระองค์นำพาชีวิตของเรา และตัวเราเองก็ต้องร่วมมือกับพระองค์ด้วย