บทอ่านจากหนังสือสุภาษิต     สภษ 30:5-9

     พระวาจาทุกคำของพระเจ้านั้นพิสูจน์แล้วว่าเป็นความจริง พระองค์ทรงเป็นโล่สำหรับผู้ลี้ภัยในพระองค์ อย่าเพิ่มสิ่งใดเข้ากับพระวาจาของพระองค์ มิฉะนั้นพระองค์จะทรงตำหนิท่าน และพิสูจน์ว่าท่านเป็นคนมุสา ข้าพเจ้าทูลขอสองสิ่งจากพระองค์ ตราบที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่ โปรดอย่าทรงปฏิเสธคำขอนี้เลย ขอให้ความมุสาและถ้อยคำเท็จอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า อย่าประทานความยากจนหรือความร่ำรวยแก่ข้าพเจ้าเลย แต่โปรดประทานอาหารเท่าที่จำเป็นแก่ข้าพเจ้า เพื่อว่าถ้าข้าพเจ้าอิ่ม ข้าพเจ้าจะปฏิเสธพระองค์ พูดว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นใคร” หรือเพื่อว่าถ้าข้าพเจ้ายากจน แล้วจะไปขโมย ทำให้พระนามพระเจ้าของข้าพเจ้าถูกลบหลู่

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา     ลก 9:1-6

     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเรียกอัครสาวกสิบสองคนเข้ามาพร้อมกัน ประทานอำนาจเหนือปีศาจและพลังรักษาโรค ทรงส่งเขาไปประกาศพระอาณาจักรพระเจ้าและรักษาคนเจ็บป่วย พระองค์ตรัสกับเขาว่า “เมื่อท่านเดินทาง อย่านำสิ่งใดไปด้วย อย่านำไม้เท้า ย่าม อาหาร เงิน หรือแม้แต่เสื้อสำรองไปด้วย เมื่อท่านเข้าไปในบ้านใด จงพักอยู่ที่นั่นจนกว่าจะเดินทางต่อไป ถ้าเขาไม่ต้อนรับท่าน จงออกจากเมืองนั้นและสลัดฝุ่นจากเท้าไว้เป็นพยานกล่าวโทษเขา” บรรดาอัครสาวกจึงออกไปตามหมู่บ้าน ประกาศข่าวดีและรักษาโรคไปทั่วทุกแห่ง

ข้อคิด

     ผู้มีปรีชาญาณในเวลาภาวนาก็ขอสองสิ่งจากพระเจ้าคือขออย่าให้เป็นโกหกและขอพระเจ้าอย่าประทานความยากจนหรือความร่ำรวย เพราะถ้าเขารวยเขาก็จะปฏิเสธพระองค์และถ้าเขายากจนเขาก็อาจจะเป็นขโมย พระเยซูเจ้าส่งสาวก 12 องค์ไปประกาศพระอาณาจักรของพระเจ้าและประทานอำนาจเหนือปิศาจและพลังรักษาโรคเพื่อให้พวกเขาสานต่องานของพระองค์ ตลอดสองพันปี พระศาสนจักรทั่วโลกก็รักษาจิตตารมย์ของพระองค์