บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวเธสะโลนิกา ฉบับที่หนึ่ง     1 ธส 2:9-13

      พี่น้องทั้งหลาย ท่านคงจำได้ถึงความเหน็ดเหนื่อยและความยากลำบากของเรา ขณะที่เราทำงานทั้งกลางวันกลางคืน เพื่อไม่ต้องเป็นภาระแก่ผู้ใดในบรรดาท่านทั้งหลาย เราประกาศข่าวดีของพระเจ้าให้ท่าน ท่านทั้งหลายเป็นพยาน และพระเจ้าทรงเป็นพยานด้วยว่า เราปฏิบัติตนต่อท่านผู้มีความเชื่อโดยทำตนเป็นคนศักดิ์สิทธิ์ชอบธรรมและปราศจากคำตำหนิ ท่านรู้อีกว่า เราได้ตักเตือนท่านแต่ละคนดังบิดากำชับบุตรของตน ให้กำลังใจและกำชับท่านให้ดำเนินชีวิตอย่างเหมาะสมกับพระเจ้า ผู้ทรงเรียกท่านมาสู่พระอาณาจักรและพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์

       ด้วยเหตุนี้ เราขอบพระคุณพระเจ้าอยู่เสมอ เพราะเมื่อเราประกาศพระวาจาของพระเจ้าให้ท่านฟัง ท่านฟังแล้วก็รับไว้ มิใช่เช่นวาจาของมนุษย์ แต่เช่นที่เป็นจริงคือ “พระวาจาของพระเจ้า” ซึ่งกำลังแสดงพลังอยู่ในท่านที่มีความเชื่อ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                                    มธ 23:27-32

        เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า

     “วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ธรรมาจารย์และฟาริสีหน้าซื่อใจคด ท่านเป็นเหมือนหลุมศพทาสีขาว ภายนอกดูงดงาม แต่ภายในเต็มไปด้วยกระดูกคนตายและสิ่งสกปรกทุกอย่าง ท่านก็เป็นเช่นเดียวกัน ภายนอกปรากฏแก่มนุษย์ว่าเป็นคนชอบธรรม แต่ภายในเต็มไปด้วยความหน้าซื่อใจคดและความอธรรม”

       “วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ธรรมาจารย์และฟาริสีหน้าซื่อใจคด ท่านสร้างหลุมศพให้บรรดาประกาศก ประดับอนุสาวรีย์ของผู้ชอบธรรม ท่านกล่าวว่า ‘ถ้าเราอยู่ในสมัยบรรพบุรุษ เราคงจะไม่ร่วมมือในการหลั่งเลือดบรรดาประกาศกเหล่านี้’ ดังนี้ ท่านก็เป็นพยานกล่าวโทษตนเองว่า เป็นลูกหลานของผู้ที่ได้ฆ่าบรรดาประกาศก ฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงทำงานที่บรรพบุรุษของท่านได้เริ่มไว้ให้สำเร็จไปเถิด”

ข้อคิด
     คำเตือนเรื่อง "หน้าชื่อใจคด" นั้นควรเป็นคำเตือนสติให้กับเราคริสตชนด้วย เพื่อเราจะหลีกเลี้ยงการเป็นคนหน้าชื่อใจคดอย่างที่ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์เป็น พระสันตะปาปาพรังซิสสอนว่า "เราทุกคนเป็นคนบาป แต่ขอพระเจ้าอย่าปล่อยให้เราเป็นคนหน้าชื่อใจคด คนหน้าชื่อใจคดนั้นไม่รู้ความหมายของการให้อภัย ความยินดี และความรักของพระเจ้า" ต่อไปนี้คือเครื่องหมาย 7 ประการที่แสดงว่าใครเป็นคนหน้าซื่อใจคด 1. เสแสร้งเป็นคนที่ตนเองไม่ได้เป็นจริงๆ "ภายนอกปรากฎแก่มนุษย์ว่าเป็นคนชอบธรรม.... (มธ 23:28)2. ชอบให้คนอื่นยกย่องเชิดชู "เขาชอบยืนอธิษฐานภาวนา....เพื่อให้ใครๆ เห็น" (มธ 6:5) 3. ชอบให้คนอื่นๆปรับปรุงตนมากกว่าที่จะปรับปรุงตนเอง "เห็นเศษฟางในตาของคนอื่น..." (มธ 7:3-5) 4. ให้ความสำคัญกับธรรมเนียมที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์(ตนเอง) (มธ 15:6) 5. จิตใจของเขาอยู่ห่างไกลจากพระเจ้า (มธ 15:8-9) 6. ลืมว่าอะไรสำคัญกว่ากัน (มธ 23:23) "ท่านถวายหนึ่งในสิบของสาระแหน่...แต่ได้ละเลยธรรมบัญญัติในเรื่องที่สำคัญ เช่นความยุติธรรม และความมตตากรุณา" 7. มองตนเองว่าเป็นผู้ชอบธรรมและถูกเสมอ(มธ 23:29-30)