บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่หนึ่ง               1 คร 3:9ค-11,16-17

       พี่น้อง ท่านทั้งหลายเป็นอาคารของพระเจ้า พระเจ้าประทานพระหรรษทานแก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงได้วางรากฐานไว้ประหนึ่งเป็นสถาปนิกผู้เชี่ยวชาญ และผู้อื่นก็สร้างขึ้นบนรากฐานนั้น แต่ละคนจะต้องระมัดระวังว่าเขาก่อสร้างอย่างไร รากฐานที่วางไว้แล้วนี้คือพระเยซูคริสตเจ้า และไม่มีใครวางรากฐานอื่นได้อีก

     ท่านทั้งหลายไม่รู้หรือว่าท่านเป็นพระวิหารของพระเจ้า และพระจิตของพระเจ้าทรงพำนักอยู่ในท่าน ถ้าใครทำลายพระวิหารของพระเจ้า พระเจ้าจะทรงทำลายเขา เพราะพระวิหารของพระเจ้านั้นศักดิ์สิทธิ์ และท่านก็คือพระวิหารนั้น

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                             ยน 2:13-22

      เทศกาลปัสกาของชาวยิวใกล้จะมาถึง พระเยซูเจ้าเสด็จขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็ม ในบริเวณพระวิหาร พระองค์ทรงพบพ่อค้าขายโค พ่อค้าขายแกะ พ่อค้าขายนกพิราบ และคนแลกเงินนั่งอยู่ที่โต๊ะ พระองค์ทรงใช้เชือกเป็นแส้ ทรงขับไล่ทุกคนรวมทั้งแกะและโคออกจากพระวิหาร ทรงปัดเงินกระจายเกลื่อนกลาด และทรงคว่ำโต๊ะของผู้แลกเงิน แล้วตรัสกับคนขายนกพิราบว่า “จงนำของเหล่านี้ออกไป อย่าทำบ้านของพระบิดาของเราให้เป็นตลาด” บรรดาศิษย์จึงระลึกได้ถึงคำที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า “ความรักที่ข้าพเจ้ามีต่อบ้านของพระองค์เป็นเสมือนไฟที่เผาผลาญข้าพเจ้า” ชาวยิวจึงเข้ามาทูลถามพระองค์ว่า “ท่านมีเครื่องหมายอะไรแสดงให้เรารู้ว่าท่านมีอำนาจทำดังนี้” พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “จงทำลายพระวิหารนี้ แล้วเราจะสร้างขึ้นใหม่ภายในสามวัน” ชาวยิวพูดว่า “วิหารหลังนี้ต้องใช้เวลาสร้างถึงสี่สิบหกปี แล้วท่านจะสร้างขึ้นใหม่ในสามวันหรือ” แต่พระองค์กำลังตรัสถึงพระวิหารซึ่งหมายถึงพระกายของพระองค์ ดังนั้นเมื่อพระองค์ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตายแล้ว บรรดาศิษย์จึงระลึกได้ว่าพระองค์ตรัสไว้ดังนี้ เขาจึงเชื่อทั้งพระคัมภีร์และพระวาจาที่พระองค์ตรัสไว้

ข้อคิด

     พระวิหารลาเตรันเป็นอาสนวิหารของพระสังฆราชแห่กรุงโรม  ซึ่งก็คือ  พระสันตะปาปานั้นเอง  การฉลองวันนี้จึงเป้นการรวมใจครอสตชนคาทอลิกทั่วโลกให้เป้นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพระศาสนจักรแม่ที่กรุงโรม  วิหารที่มนุษย์สร้างขึ้นก็เพื่อมอบถวายเป็นเกียรติแด่พระเจ้า  เป้นสัญลักษณ์ของการประทับอยู่ของพระองค์  ส่วนวิหารที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นก็คือ  พระวรกายของพระคริสตเจ้าเองที่ทรงเป้นทั้งพระเจ้าและมนุษย์  เป็นพระผู้ไถ่ที่นำความรอดพ้น  ทำให้มนุษย์คืนดีกับพระเจ้า  เป็นการพบปะกันระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์  ความเชื่อในพระเยซูเจ้าจึงทำให้จิตใจเราเหมาะสมที่จะเป็นที่ประทับของพระเจ้าด้วยเช่นกัน