บทอ่านจากหนังสือประกาศกโยเอล                            ยอล 1:13-15,2:1-2

         บรรดาสมณะเอ๋ย จงใช้ผ้ากระสอบคาดสะเอว และร้องโอดครวญเถิด ท่านทั้งหลายผู้รับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้าที่พระแท่นบูชา จงร้องคร่ำครวญ

         ท่านผู้รับใช้พระเจ้าของข้าพเจ้า จงมาเถิด จงสวมผ้ากระสอบตื่นเฝ้าทั้งคืน เพราะธัญบูชาและการเทเหล้าองุ่นถวายหายไปจากพระวิหารของพระเจ้าของท่าน

       จงประกาศให้มีการจำศีลอดอาหาร จงเรียกประชาชนมาชุมนุมกัน จงรวบรวมบรรดาผู้อาวุโสและผู้อาศัยทุกคนในแผ่นดินให้มายังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของท่าน และจงร้องขอความช่วยเหลือจากองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า

        “อนิจจาเอ๋ย วันนั้น วันขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ใกล้แล้ว วันนั้นจะมาถึง เป็นการทำลายจากพระผู้ทรงสรรพานุภาพ จงเป่าแตรเขาสัตว์ในศิโยน จงส่งสัญญาณเตือนบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา ให้ทุกคนที่อาศัยในแผ่นดินตัวสั่น เพราะวันขององค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังจะมา วันนั้นอยู่ใกล้แล้ว เป็นวันแห่งความมืดและความมืดมิด เป็นวันที่มีเมฆและความมืดทึบ ประชาชนจำนวนมากและทรงพลัง แผ่กระจายอยู่บนภูเขาต่างๆ เหมือนรุ่งอรุณอย่างที่ไม่เคยมีมาในอดีต และจะไม่มีอีกในอนาคต จากชั่วอายุคนหนึ่งถึงอีกชั่วอายุคนหนึ่ง”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                                       ลก 11:15-26

        เวลานั้น พระเยซูเจ้ากำลังทรงขับไล่ปีศาจซึ่งทำให้คนเป็นใบ้ เมื่อปีศาจออกไปแล้ว คนใบ้ก็พูดได้ ประชาชนต่างประหลาดใจ แต่บางคนกล่าวว่า “เขาขับไล่ปีศาจด้วยอำนาจของเบเอลเซบูล เจ้าแห่งปีศาจนั่นเอง” บางคนต้องการจับผิดพระองค์ จึงขอให้พระองค์ทรงแสดงเครื่องหมายจากสวรรค์ พระเยซูเจ้าทรงทราบความคิดของเขาจึงตรัสว่า “อาณาจักรใดแตกแยกภายใน อาณาจักรนั้นย่อมพินาศ บ้านเรือนย่อมพังทลายทับกัน ถ้าซาตานแตกแยกกันเอง อาณาจักรของมันจะตั้งอยู่ได้อย่างไร เพราะท่านบอกว่า เราขับไล่ปีศาจด้วยอำนาจของเบเอลเซบูล ถ้าเราขับไล่ปีศาจด้วยอำนาจของเบเอลเซบูล พวกพ้องของท่านขับไล่มันด้วยอำนาจของใคร พวกพ้องของท่านจะเป็นผู้ตัดสินลงโทษท่าน แต่ถ้าเราขับไล่ปีศาจด้วยอำนาจของพระเจ้า ก็หมายความว่าพระอาณาจักรของพระเจ้ามาถึงท่านแล้ว เมื่อคนแข็งแรงมีอาวุธครบมือเฝ้าบ้านของตน ทรัพย์สมบัติของเขาก็ปลอดภัย แต่ถ้าผู้ใดแข็งแรงกว่าเข้ามาโจมตีและเอาชนะเขาได้ ก็ย่อมริบอาวุธที่เขามั่นใจนั้น และแบ่งปันข้าวของที่ปล้นได้”

          “ผู้ใดไม่อยู่กับเรา ย่อมเป็นปฏิปักษ์กับเรา ใครไม่รวบรวมสิ่งต่างๆ ไว้กับเรา ย่อมทำให้สิ่งเหล่านั้นกระจัดกระจายไป”

        “เมื่อปีศาจออกไปจากมนุษย์แล้ว มันท่องเที่ยวไปในที่แห้งแล้งเพื่อหาที่พัก เมื่อไม่พบ มันจึงคิดว่า ‘ข้าจะกลับไปยังบ้านที่ข้าจากมา’ เมื่อกลับมาถึง มันพบว่าบ้านนั้นปัดกวาดตกแต่งไว้เรียบร้อย มันจึงไปพาปีศาจอีกเจ็ดตนที่ชั่วร้ายยิ่งกว่ามันเข้ามาอาศัยที่นั่น สภาพสุดท้ายของมนุษย์ผู้นั้นจึงเลวร้ายกว่าเดิม”

ข้อคิด

     มีธรรมเนียมที่กลัววันศุกร์ที่ 13 ถือว่าเป็นวันไม่ดี  เพราบุคคลเหล่านี้ถือว่า  พระเยซูเจ้าทรงถูกทรมาน  และสิ้นพระชนม์ในวันศุกร์  และหมายเลข 13  คือจำนวนของผู้ที่ทานอาหารค่ำมือสุดท้ายกับพระเยซูเจ้าซึ่งได้แก่พระเยซูเจ้าและอัครสาวก 12 คน  แต่พระศาสนจักรสอนเราโดยพื้นฐานจากพระคัมภีร์ว่า  วันศุกร์นี้แหละคือวันแห่งความรอด  วันแห่งความรัก  เป็นการแสดงความรักขั้นสูงสุดที่คน คนหนึ่งจะทำได้  ดังนั้น เราที่มีความเชื่อ  เราขอบคุณพระเจ้าที่ได้ประทานพระบุตรของพระองค์มาเพื่อรัก  และเสียสละเพื่อเราแต่ละคน  และสำหรับพระเจ้าที่เป็นองค์ความรัก  ทุกๆวัน เป็นวันแห่งพระพร  วันแห่งพระหรรษทาน  วันแห่งความรอด  ไม่มีวันใดที่เป็นวันแห่งการสาปแช่ง