บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                      ปฐก 2:18-25
    องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสว่า “มนุษย์อยู่เพียงคนเดียวนั้น ไม่ดีเลย เราจะสร้างผู้ช่วยที่เหมาะสมให้เขา” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าจึงทรงเอาดินมาปั้นสัตว์ป่าทุกชนิดและนกทุกชนิดในท้องฟ้า ทรงนำสัตว์เหล่านี้มาให้มนุษย์ เพื่อดูว่าเขาจะตั้งชื่อมันว่าอย่างไร สัตว์แต่ละตัวจะมีชื่อตามที่มนุษย์ตั้งให้ มนุษย์จึงตั้งชื่อให้สัตว์เลี้ยง นกในอากาศ และสัตว์ป่าทั้งหมด แต่มนุษย์ยังไม่พบผู้ช่วยที่เหมาะกับตน ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าทรงทำให้มนุษย์หลับสนิท และขณะที่เขากำลังนอนหลับ ก็ทรงเอากระดูกซี่โครงของเขาออกมาหนึ่งซี่ และทรงบันดาลให้เนื้อปิดสนิท องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าทรงเอาซี่โครงนั้นมาสร้างหญิง แล้วทรงนำมาให้มนุษย์ มนุษย์จึงพูดว่า
“นี่คือกระดูกจากกระดูกของฉัน และเนื้อจากเนื้อของฉัน นางจะมีชื่อว่าหญิง เพราะนางมาจากชาย”
     เพราะฉะนั้น ชายจะละบิดามารดาของตนไปผูกพันกับภรรยา และทั้งสองจะเป็นเนื้อเดียวกัน เขาทั้งสองคนคือมนุษย์และภรรยาต่างเปลือยกายอยู่ แต่ไม่อายกัน

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                              มก 7:24-30
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกจากที่นั่น เข้าไปในเขตเมืองไทระ และเสด็จเข้าในบ้านหลังหนึ่ง ไม่ทรงต้องการให้ผู้ใดรู้ แต่ทรงซ่อนพระองค์ไม่ได้ ทันใดนั้น หญิงคนหนึ่งมีบุตรหญิงถูกปีศาจสิงได้ยินพูดถึงพระองค์ ก็มากราบพระบาท นางไม่ใช่ชาวยิว เป็นชาวซีโรฟีนีเซียโดยกำเนิด นางทูลอ้อนวอนพระองค์ให้ทรงขับไล่ปีศาจออกจากบุตรหญิง พระองค์ตรัสกับนางว่า “ให้ลูกๆ กินอิ่มเสียก่อน เพราะไม่สมควรที่จะเอาอาหารของลูกมาโยนให้ลูกสุนัขกิน” หญิงนั้นทูลตอบว่า “ถูกแล้ว พระเจ้าข้า แต่ลูกสุนัขที่อยู่ใต้โต๊ะก็ยังได้กินเศษอาหารของลูกๆ” พระองค์จึงตรัสกับนางว่า “เพราะถ้อยคำนี้ จงไปเถิด ปีศาจออกจากลูกสาวของเธอแล้ว” เมื่อกลับมาถึงบ้าน นางก็พบลูกนอนอยู่บนเตียง ปีศาจออกไปแล้ว

ข้อคิด
     โดยปกติแล้วชาวยิวจะไม่สุงสิงกับคนต่างชาติต่างศาสนาเท่าไหร่ ในสมัยที่พระเยซูเจ้าเทศนาสั่งสอนนั้นมีคนต่างชาติมากมายมาที่กรุงเยรูซาเล็มเพื่อค้าขาย และมีชีวิตที่ดีกว่า คนต่างชาติหลายคนยากจน ตกทุกข์ได้ยากและอพยพมาหาเลี้ยงชีพในอิสราเอล พระเยซูเจ้าพบหญิงชาวชีโรฟินีเซีย พระองค์อยากทราบภาวะจิตใจของนางว่ารักลูกของนางเพียงใด จึงทดสอบด้วยคำพูดที่แฝงด้วยการดูหมิ่น แต่นางก็ไวพอที่จะไม่ยอมให้โอกาสนั้นเสียไป จึงตอบด้วยไหวพริบที่ฉลาดในการใช้ภาษาว่า แม้ลูกสุนัขก็ยังได้กินเศษอาหารของลูกๆ...นางรู้ดีว่าพระเจ้าเปรียบเหมือนเจ้าบ้าน ชาวยิวคือลูกๆ ของพระองค์ นางเป็นคนต่างชาติเปรียบเหมือนลูกสุนัข...พระเยซูเจ้าฟังแล้วก็เห็นถึงจิตใจของนางที่รักลูกยิ่งนัก ความรักและจิตใจเช่นนี้เองทำให้พระองค์ต้องทำอัศจรรย์ขับไล่ปีศาจให้ออกไป