บทอ่านจากหนังสืออพยพ                                            อพย 3:13-20

          ในครั้งนั้น โมเสสทูลพระเจ้าว่า “เมื่อข้าพเจ้าไปหาชาวอิสราเอลแล้วบอกเขาว่า พระเจ้าของบรรพบุรุษของท่านทรงส่งข้าพเจ้ามาหาท่าน ถ้าเขาถามข้าพเจ้าว่า ‘พระองค์ทรงพระนามว่าอะไร’ ข้าพเจ้าจะตอบเขาอย่างไร” พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “เราเป็นผู้ที่เราเป็น” แล้วตรัสต่อไปว่า “ท่านต้องบอกชาวอิสราเอลดังนี้ว่า ‘เราเป็น’ ทรงส่งข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย” พระเจ้าตรัสกับโมเสสอีกว่า ท่านต้องบอกชาวอิสราเอลดังนี้ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของบรรพบุรุษของท่าน พระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ ทรงส่งข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย นามนี้จะเป็นนามของเราตลอดไป ชนรุ่นต่อๆ ไปจะต้องเรียกเราด้วยนามนี้”

          จงไปเรียกประชุมบรรดาผู้อาวุโสของอิสราเอล แล้วบอกเขาว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของบรรพบุรุษของท่านทั้งหลาย พระเจ้าของอับราฮัม ของอิสอัคและของยาโคบ ทรงสำแดงพระองค์แก่ข้าพเจ้า ตรัสว่า เราได้มาเยี่ยมท่านทั้งหลายแล้ว และได้เห็นสิ่งที่ชาวอียิปต์ทำกับท่าน เราตกลงใจจะนำท่านให้พ้นจากความทุกข์ยากในอียิปต์ที่ท่านถูกข่มเหง ไปยังแผ่นดินของชาวคานาอัน ชาวฮิตไทต์ ชาวอาโมไรต์ ชาวเปริสซี ชาวฮีไวต์ และชาวเยบุส ไปยังแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ เขาเหล่านั้นจะฟังท่าน แล้วท่านกับผู้อาวุโสชาวอิสราเอลจงไปเฝ้ากษัตริย์อียิปต์ ทูลพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของชาวฮีบรูเสด็จมาหาพวกเรา ขอพระองค์ทรงอนุญาตให้พวกเราออกเดินทางไปในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลาสามวัน เพื่อถวายบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของเรา” เรารู้ดีว่า กษัตริย์อียิปต์จะไม่ทรงยอมให้ท่านทั้งหลายไปนอกจากพระองค์จะทรงถูกบังคับด้วยมืออันทรงอานุภาพของเราเท่านั้น เราจะเหยียดมือของเราเฆี่ยนตีชาวอียิปต์ ปาฏิหาริย์ต่างๆ ที่เราจะทำในหมู่พวกเขา จะทำให้กษัตริย์อียิปต์ปล่อยท่านทั้งหลายไป

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                    มธ 11:28-30

         เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า “ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนัก จงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน จงรับแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพ อ่อนโยน และถ่อมตน จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน เพราะว่าแอกของเราอ่อนนุ่มและภาระที่เราให้ท่านแบกก็เบา”

ข้อคิด
     จะทำการสิ่งใดต้องมีเป้าหมายชัดเจนพระเป็นเจ้าสั่งโมเสสให้ช่วยชาวอิสราเอลกลับบ้านมืองของตน และสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างคอยช่วยเหลือจะไม่ทอดทิ้งจนกว่างานจะสำเร็จ...เป้าหมายชีวิตเป็นเรื่องสำคัญอันดับแรก ขาดเป้าหมายก็เหมือนเรือขาดหางเสือ เพราะความทุกข์ในชีวิตมีหลายเรื่องและจะอยู่กับเราทุกวัน แต่ถ้ามีสำนึกว่าชีวิตของเรามาจากพระเจ้าและจะดำรงอยู่เพี่อองค์พระผู้เป็นเจ้า... นี่เป็นข้อเสนอที่น่ารับฟัง
1. ท่ามกลางความทุกข์ประจำวัน เราจะถวายงานทั้งหมดเป็นเครื่องบูชาให้องค์พระผู้เป็นเจ้า

2. เมื่อเกิดความทุกข์ให้ใช้ความสุภาพ อ่อนโยน และถ่อมตน เป็นแนวทางปฏิบัติ พระองค์ตรัสว่า "จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน"

3. จงมีชีวิตอยู่ด้วยความหวังและมองไปข้างหน้า เพราะความสำเร็จจะเกิดขึ้น ถ้าเราสู้ชีวิตและมีความอดทน พระองค์ตรัสสอนเราว่าคริสตชนต้องยอมรับกางเขน... ชัยชนะจึงจะบังเกิด