ส่วน 1 การลาออก
    
๑๘๗.บุคคลใดก็ตามที่มีสติสัมปชัญญะสามารถลาออกจากตำแหน่งหน้าที่ทางพระศาสนจักรได้ เมื่อมีเหตุผลอันสมควร

๑๘๘. การลาออกเพราะความกลัวอย่างรุนแรง ซึ่งเป็นความกลัวที่เกิดขึ้นเพราะความอยุติธรรม หรือเพราะกลอุบาย หรือเพราะเข้าใจผิดในข้อสำคัญ หรือเพราะติดสินบน ให้ถือเป็นโมฆะตามกฎหมายเอง

๑๘๙. วรรค ๑ เพื่อให้การลาออกมีผลไม่ว่าจะเป็นการลาออกที่ต้องการยอมรับหรือไม่ก็ตาม ต้องยื่นใบลาออกต่อผู้มีอำนาจที่รับผิดชอบในการแต่งตั้งตำแหน่งหน้าที่นั้น และต้องยื่นใบลานั้นเป็นลายลักษณ์อักษร หรือด้วยวาจาต่อหน้าพยานสองคน
วรรค ๒ ผู้มีอำนาจต้องไม่รับการลาออกที่มิได้มีเหตุผลอันควรและสมเหตุสมผล

วรรค ๓ การลาออกที่ต้องมีการยอมรับจะไม่มีผลใดๆ หากมิได้มีการยอมรับภายใน ๓ เดือน ส่วนการลาออกที่ไม่ต้องการการยอมรับจะมีผลเมื่อผู้ลาออกแจ้งให้ทราบตามกฎเกณฑ์ของกฎหมาย

วรรค ๔ ผู้ลาออกสามารถขอถอนการลาออกได้ตราบที่การลาออกนั้นยังไม่เป็นผล เมื่อการลาออกเป็นผลแล้วก็ไม่สามารถถอนการขอลาออกได้ แต่บุคคลที่ลาออกนั้นสามารถรับตำแหน่งหน้าที่ได้ในตำแหน่งอื่น

Can.187 Any person of sound mind can resign an ecclesiastical office for a just cause.

Can.188 A resignation submitted out of grave fear, which has been unjustly inflicted, or because of fraud, substantial error or simony is invalid by the law itself.

Can.189 $1 To be valid a resignation, whether it requires acceptance or not, must be submitted to the authority who is responsible for the provision of the office, and this is to be done in writhing or orally in the presence of two witnesses.

$2 The authority is not to accept a resignation which is not based on a just and proportionate cause.

3 A resignation which requires acceptance lacks all effect if it is not accepted within three months; one which does not require acceptance takes effect when it has been communicated by the one resigning in accord with the norm of law.

$4 A resignation can be withdrawn by the one resigning as long as it has not yet become effective; once it has become effective it cannot be withdrawn, but a person who has resigned can obtain the office by some other title.