บทอ่านจากหนังสือมัคคาบี ฉบับที่หนึ่ง                             1 มคบ 4:36-37,52-59
      ในครั้งนั้น ยูดาสกับญาติพี่น้องปรึกษากันว่า “ศัตรูของเราถูกบดขยี้แล้ว เราจงไปชำระพระวิหารให้หมดมลทินเถิด จะได้ถวายแด่พระเจ้าอีก” คนทั้งกองทัพมาชุมนุมกัน แล้วขึ้นไปที่เนินเขาศิโยน
     ชาวอิสราเอลลุกขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่วันที่ยี่สิบห้า เดือนเก้า ซึ่งเป็นเดือนคิสเลฟ ปีหนึ่งร้อยสี่สิบแปดของศักราชกรีก เขาทั้งหลายมาถวายเครื่องบูชาตามธรรมบัญญัติบนพระแท่นเครื่องเผาบูชาที่เพิ่งสร้างใหม่ ในวันครบรอบปีที่ชนต่างชาติทำให้พระแท่นเป็นมลทิน เขาถวายพระแท่นบูชาใหม่แด่พระเจ้าด้วยการขับร้อง ดีดพิณ เป่าขลุ่ยและตีฉาบ ประชากรทุกคนกราบลงหน้าจรดพื้น นมัสการสรรเสริญพระเจ้าผู้ประทานความสำเร็จ
      เขาฉลองการถวายพระแท่นบูชาเป็นเวลาแปดวัน ถวายเครื่องเผาบูชาด้วยความชื่นชม ทั้งยังถวายบูชาขอบพระคุณและสรรเสริญ เขาตกแต่งด้านหน้าพระวิหารด้วยมงกุฎทองคำและโล่เล็กๆ ซ่อมแซมประตูและห้องสมณะ ติดบานประตูใหม่ ประชากรทุกคนมีความยินดียิ่งเพราะความอับอายที่ชนต่างชาตินำมาให้นั้นถูกลบล้างไปแล้ว ยูดาสกับญาติพี่น้องและชาวอิสราเอลที่มาชุมนุมกัน กำหนดให้ทุกคนเฉลิมฉลองการถวายพระวิหารด้วยความยินดีตลอดเวลาแปดวันเป็นประจำทุกปี เริ่มตั้งแต่วันที่ยี่สิบห้า เดือนคิสเลฟ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 19:45-48
      เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จเข้าไปในพระวิหาร ทรงเริ่มขับไล่บรรดาพ่อค้า ตรัสกับเขาว่า “มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า บ้านของเราจะเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา แต่ท่านทั้งหลายกลับมาทำให้เป็นซ่องโจร”
พระองค์ทรงสั่งสอนในพระวิหารทุกวัน บรรดาหัวหน้าสมณะ ธรรมาจารย์และหัวหน้าประชาชนหาวิธีกำจัดพระองค์ แต่หาวิธีไม่ได้ว่าจะทำอย่างไร เพราะประชาชนทุกคนกำลังตั้งใจฟังพระองค์

ข้อคิด

     วัดเป็นศูนย์รวมจิตใจของสังคมเหมือนพระวิหารเป็นศูนย์รวมจิตใจคนทั้งชาติอิสราเอลเพราะแปลว่าพระเจ้าทรงประทับอยู่ที่นี่ เมื่อมีวัดผู้คนก็มีที่ทางจะไปในวันที่เขาอับจนหนทาง เขาเข้าไปนั่งตรงไหนก็ได้ ไม่อาจมีใครมาขับไล่เขาออกไปจากวัดได้แม้เขาจะจนที่สุดต่ำต้อยที่สุด เมื่อแม่พระประจักษ์มาให้แก่ใครได้เห็นก็มักจะบอกให้ผู้นั้นไปบอกพระสังฆราชให้สร้างวัดขึ้นที่นั่น มิใช่เพื่อพระนาง แต่เพื่อผู้คนจะมีที่ไป เข้ามาสวดร่วมกับพระนางและพักผ่อนจิตใจหายเหนื่อย เราอย่าทำวัดของเราให้คนเข้าไม่ได้ เข้ายาก มาแล้วรู้สึกอับอายแปลกหน้า อย่าทำวัดให้เป็นที่จัดงานอีเวนท์เพื่อสร้างบรรยากาศทางโลกเอาคะแนนเสียงจากสังคม วัดเป็นบ้านของพระเจ้าสำหรับมนุษย์ทุกคน