บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงทิโมธี ฉบับที่หนึ่ง      1 ทธ 3:14-16
     ลูกที่รักยิ่ง ข้าพเจ้าเขียนเรื่องนี้ถึงท่านและหวังว่าข้าพเจ้าจะมาพบท่านในไม่ช้า แต่ถ้ามาช้า ข้าพเจ้าต้องการให้ท่านรู้ว่า เราจะต้องประพฤติตนอย่างไรในบ้านของพระเจ้า นั่นคือในพระศาสนจักรของพระเจ้าผู้ทรงชีวิต พระศาสนจักรซึ่งเป็นหลักและรากฐานของความจริง เรายืนยันได้ว่าธรรมล้ำลึกเรื่องความเคารพเลื่อมใสพระเจ้าของเรานั้นยิ่งใหญ่นัก
พระองค์ทรงปรากฏให้แลเห็นได้ในธรรมชาติมนุษย์ ทรงได้รับการประกาศว่าเที่ยงธรรมในพระจิตเจ้า บรรดาทูตสวรรค์ได้เห็น พระองค์ทรงได้รับการประกาศให้คนต่างศาสนารู้จัก มนุษย์มีความเชื่อในพระองค์ พระองค์ทรงได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                  ลก 7:31-35
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า “เราจะเปรียบคนยุคนี้กับสิ่งใดดี เขาเหมือนกับสิ่งใด เขาเป็นเสมือนเด็กๆ ที่นั่งตามลานสาธารณะ ร้องบอกเพื่อนๆ ว่า เราเป่าขลุ่ย เจ้าก็ไม่เต้นรำ เราร้องเพลงโศกเศร้า เจ้าก็ไม่ร้องไห้
ยอห์นผู้ทำพิธีล้างได้มา ไม่กินอาหาร ไม่ดื่มเหล้าองุ่น ท่านก็ว่า ‘คนนี้มีปีศาจสิง’ บุตรแห่งมนุษย์ได้มา กินและดื่ม ท่านก็ว่า ‘ดูซิ นักกินนักดื่ม เป็นเพื่อนกับคนเก็บภาษีและคนบาป’ พระปรีชาญาณของพระเจ้าผ่านการพิสูจน์แล้วว่าถูกต้องโดยผู้ปฏิบัติตามพระปรีชาญาณนั้น”

ข้อคิด

     สำนวนที่บอกว่า “พระปรีชาญาณของพระเจ้าผ่านการพิสูจน์แล้วว่าถูกต้อง โดยผู้ปฏิบัติตามพระปรีชาญาณนั้น” มีความหมายเดียวกันกับที่พบใน ลก 6:44 คือ “เรารู้จักต้นไม้แต่ละต้นได้จากผลของต้นไม้นั้น” นักบุญลูกาต้องการที่จะบอกเราแต่ละคนว่า คริสตชนเป็นบุตร (เป็นผล) มาจากพระเจ้า ดังนั้น คริสตชนจึงเป็นผู้ที่มีหน้าที่ดำเนินชีวิตด้วยความรักเมตตา เหมือนอย่างที่พระเป็นเจ้าทรงเป็นองค์แห่งความรักด้วยเช่นกัน ไม่ใช่เป็นแบบ “คนยุคนี้” ที่พระเยซูเจ้าทรงเปรียบเทียบว่า แม้จะได้ยินคำสอนและเห็นกิจการที่ดีต่างๆของพระองค์ กลับเป็นบุคคลที่มีใจเย็นเฉยและแข็งกระด้าง