บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                              อสย 66:18-21
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เรารู้การกระทำและความคิดของเขาทั้งหลาย เราจะมารวบรวมชนทุกชาติทุกภาษา เขาเหล่านั้นจะมาและเห็นสิริรุ่งโรจน์ของเรา เราจะให้เครื่องหมายแก่เขา จะส่งผู้รอดชีวิตในหมู่เขาไปยังชนชาติต่างๆ คือ ทารชิช พูต ลูด เมเชค ทูบัลและยาวาน ไปยังเกาะและแผ่นดินชายทะเลที่อยู่ห่างไกลซึ่งยังไม่เคยได้ยินผู้ใดกล่าวถึงเรา และไม่เคยเห็นสิริรุ่งโรจน์ของเรา เขาจะประกาศสิริรุ่งโรจน์ของเราแก่นานาชาติ เขาจะนำพี่น้องทุกคนของท่านทั้งหลายจากชนทุกชาติมาเป็นเครื่องบูชาถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า เขาจะขี่ม้า ขึ้นรถศึก นั่งเสลี่ยง ขี่ล่อ ขี่อูฐโหนกเดียว มายังกรุงเยรูซาเล็ม ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา เช่นเดียวกับที่ชาวอิสราเอลนำธัญบูชาใส่ภาชนะไร้มลทินมายังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส และเราจะนำเขาบางคนมาเป็นสมณะ และเป็นชนเลวี” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส

เพลงสดุดี                                                                 สดด 117:1-2
     ก) นานาชาติเอ๋ย จงสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด
ชนชาติทั้งหลายเอ๋ย จงเทิดทูนพระองค์เถิด
     ข) เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ต่อเรานั้นช่างยิ่งใหญ่
และความซื่อสัตย์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าดำรงอยู่เป็นนิตย์

บทอ่านจากจดหมายถึงชาวฮีบรู                                   ฮบ 12:5-7,11-13
     พี่น้อง ท่านลืมคำเตือนที่พระเจ้าตรัสกับท่านในฐานะที่เป็นบุตรแล้วหรือ
ลูกเอ๋ย อย่าดูถูกการเฆี่ยนตีสั่งสอนขององค์พระผู้เป็นเจ้า
อย่าท้อถอยเมื่อพระองค์ทรงตำหนิเจ้า
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเฆี่ยนตีสั่งสอนผู้ที่พระองค์ทรงรัก
และทรงเฆี่ยนตีทุกคนที่ทรงรับไว้เป็นบุตร
     ท่านจงอดทนรับการเฆี่ยนตีสั่งสอนเถิด พระเจ้าทรงกระทำต่อท่านเยี่ยงกระทำต่อบุตร มีบุตรคนใดบ้างที่บิดาไม่เฆี่ยนตีสั่งสอนเลย
     เป็นความจริงที่ว่า ขณะที่ถูกเฆี่ยนตีสั่งสอนไม่มีความน่ายินดี มีแต่ความทุกข์ แต่ให้ผลเป็นสันติและเป็นความชอบธรรมแก่ผู้ที่ยอมรับการเฆี่ยนตีสั่งสอนเป็นการฝึกฝนตนเอง ดังนั้น ท่านทั้งหลายจงทำให้มือที่อ่อนเปลี้ยและหัวเข่าที่สั่นเทามีกำลังมั่นคงขึ้น จงเดินให้ตรงทาง เพื่อว่าขากะเผลกจะได้ไม่ต้องพิการ แต่จะหายเป็นปกติ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                 ลก 13:22-30
      เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จผ่านเมืองและหมู่บ้าน ทรงสั่งสอนประชาชนและทรงเดินทางมุ่งไปกรุงเยรูซาเล็ม คนคนหนึ่งทูลถามพระองค์ว่า “พระเจ้าข้า มีน้อยคนใช่ไหมที่รอดพ้นได้” พระองค์ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “จงพยายามเข้าทางประตูแคบ เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่าหลายคนพยายามจะเข้าไป แต่จะเข้าไม่ได้
     เมื่อเจ้าของบ้านจะลุกขึ้นเพื่อปิดประตู ท่านจะยืนอยู่ข้างนอก เคาะประตูพูดว่า ‘นายเจ้าข้า เปิดประตูให้พวกเราด้วย’ แต่เขาจะตอบว่า ‘เราไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาจากที่ใด’ แล้วท่านก็จะพูดว่า ‘พวกเราได้กินได้ดื่มอยู่กับท่าน ท่านได้สอนในลานสาธารณะของเรา’ แต่เจ้าของบ้านจะตอบว่า ‘เราไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาจากที่ใด ไปให้พ้นจากเราเถิด เจ้าทั้งหลายที่ทำการอยุติธรรม’
     เวลานั้น ท่านทั้งหลายจะร่ำไห้คร่ำครวญและขบฟันด้วยความขุ่นเคืองเมื่อแลเห็นอับราฮัม อิสอัคและยาโคบกับบรรดาประกาศกในพระอาณาจักรของพระเจ้า แต่ท่านทั้งหลายกลับถูกไล่ออกไปข้างนอก จะมีคนจากทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ทิศเหนือและทิศใต้ มานั่งร่วมโต๊ะในพระอาณาจักรของพระเจ้า
ดังนั้น พวกที่เป็นกลุ่มสุดท้ายจะกลับกลายเป็นกลุ่มแรก และพวกที่เป็นกลุ่มแรกจะกลับกลายเป็นกลุ่มสุดท้าย”

ข้อคิด

     เมื่ออุปสรรคพิสูจน์ความแข็งแกร่ง ความเข้มแข็งจึงพิสูจน์กำลังใจ ประกาศกอิสยาห์ป่าวประกาศถึงพระเจ้าผู้ทรงรู้การกระทำ และความคิดในชีวิตมนุษย์ พระองค์ทรงเลือก และส่งบางคนที่เหมาะสมเพื่อทำหน้าที่ “ผู้นำข่าวดี” นักบุญเปาโลเอง ได้ให้กำลังใจ ใครก็ตามที่ปรารถนาจะเป็นผู้นำข่าวดี แต่ต้องพบกับการถูกเฆี่ยนตี สั่งสอนนั้น จงอดทน อย่าท้อถอยเพราะผลของการผ่านความทุกข์ คือ ความสุขจากสันติ อย่างไรก็ตาม ในหนทางที่ยากลำบาก มักจะมีคนจำนวนน้อยที่จะยอม “ผ่าน” ถ้าพวกเขาเลือกทางอื่นได้ พระเยซูเจ้าจึงสอนว่า ผู้ที่ปรารถนาจะนำข่าวดีสำหรับผู้อื่น พวกเขาจำเป็นต้องเป็นผู้ประพฤติดี ปฏิบัติตนอย่างยุติธรรมกับเพื่อนพี่น้องเสียก่อน