บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                         ปฐก 32:23-33
     คืนนั้น ยาโคบลุกขึ้น พาภรรยาทั้งสองคน ทาสหญิงทั้งสองคน บุตรทั้งสิบเอ็ดคนเดินข้ามลำธารยับบอก ตรงที่ตื้น เขาส่งบุตรภรรยาข้ามลำธารและส่งทรัพย์สมบัติทั้งหมดไปด้วย เหลือแต่ยาโคบตามลำพัง
บุรุษผู้หนึ่งต่อสู้กับเขาจนรุ่งสาง เมื่อบุรุษผู้นั้นเห็นว่า จะเอาชนะยาโคบไม่ได้ ก็ทุบข้อต่อสะโพกของเขา สะโพกของยาโคบก็เคล็ดไปขณะที่เขาต่อสู้กันอยู่ บุรุษนั้นจึงว่า “ปล่อยฉันไปเถิด เพราะสว่างแล้ว” ยาโคบตอบว่า “ข้าพเจ้าจะไม่ยอมปล่อยท่านไปจนกว่าท่านจะอวยพรข้าพเจ้า” บุรุษผู้นั้นจึงถามยาโคบว่า “ท่านชื่ออะไร” ยาโคบตอบว่า “ข้าพเจ้าชื่อยาโคบ” บุรุษผู้นั้นจึงว่า “ชื่อของท่านจะไม่ใช่ยาโคบอีก แต่ชื่ออิสราเอล เพราะท่านได้ต่อสู้กับพระเจ้าและกับมนุษย์ แล้วท่านก็ชนะ” ยาโคบจึงขอร้องว่า “โปรดบอกชื่อของท่านแก่ข้าพเจ้าด้วย” เขาตอบว่า “ท่านถามชื่อของฉันไปทำไม” แล้วก็อวยพรยาโคบที่นั่น
ยาโคบจึงเรียกชื่อสถานที่นั้นว่าเปนูเอล พูดว่า “ข้าพเจ้าได้เห็นพระเจ้าอย่างเต็มตาแล้วยังมีชีวิตอยู่ได้” ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นเมื่อยาโคบผ่านเปนูเอล เดินกะโผลกกะเผลกเพราะสะโพกเคล็ด ด้วยเหตุนี้ ชาวอิสราเอลจึงไม่กินเส้นเอ็นที่ข้อต่อสะโพกจนกระทั่งทุกวันนี้ เพราะยาโคบถูกทุบตรงข้อต่อสะโพกนั่นเอง

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                             มธ 9:32-38
     เมื่อคนที่เคยตาบอดทั้งสองคนจากไปแล้ว มีผู้พาคนใบ้ถูกปีศาจสิงคนหนึ่งมาเฝ้าพระเยซูเจ้า ครั้นปีศาจถูกขับออกไปแล้ว คนใบ้ก็พูดได้ ประชาชนต่างประหลาดใจ กล่าวว่า “ยังไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้เลยในอิสราเอล” แต่ชาวฟาริสีกล่าวว่า “คนนี้ขับไล่ปีศาจด้วยอำนาจของเจ้าแห่งปีศาจนั่นเอง”
พระเยซูเจ้าเสด็จไปตามเมืองและตามหมู่บ้าน ทรงสั่งสอนในศาลาธรรม ทรงประกาศข่าวดีเรื่องพระอาณาจักร ทรงรักษาโรคและความเจ็บไข้ทุกชนิด
     เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นประชาชน ก็ทรงสงสาร เพราะเขาเหล่านั้นเหน็ดเหนื่อยและท้อแท้ประดุจฝูงแกะที่ไม่มีคนเลี้ยง แล้วพระองค์ตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “ข้าวที่จะเก็บเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด”

ข้อคิด

      การเดินทางของชีวิตต้องการคนสนับสนุนและเข้าใจวิถีชีวิต องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงจัดบางอย่าง บางคนให้คอยช่วยเหลือ ชีวิตฆราวาสที่มีครอบครัวจำเป็นต้องรักษาความสัมพันธ์ของตนไว้ในองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงชีวิต บางครั้งบางขณะอาจพบความมืดบ้าง ต้องวิงวอนขอพระช่วย และไม่ลืมขอบคุณพระองค์ในยามสบาย
พระเยซูเจ้าทรงห่วงใยทุกคนที่ทำงานทั้งในหน้าที่และงานเสริม ช่วยเหลือกันและกันเสมอ และทรงสอนให้ทำงานร่วมกับพระองค์ แม้ในฐานะพระสงฆ์ นักบวช นักพรต อีกทั้งการเป็นฆราวาสแพร่ธรรมในหน่วยงานต่างๆร่วมกับเพื่อนมนุษย์ด้วย