บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                        ปฐก 8:6-13,20-22
     ต่อมาอีกสี่สิบวัน โนอาห์เปิดหน้าต่างที่เขาสร้างไว้ในเรือ และปล่อยนกกาออกไปตัวหนึ่ง มันบินไปและกลับมาทุกวันจนกระทั่งน้ำบนแผ่นดินลดแห้ง เขายังปล่อยนกพิราบตัวหนึ่งเพื่อดูว่าน้ำลดจากพื้นแผ่นดินแล้วหรือยัง แต่นกพิราบหาที่เกาะไม่พบ มันจึงบินกลับมาหาเขาในเรือ เพราะน้ำยังท่วมพื้นแผ่นดินอยู่ เขาจึงยื่นมือออกไปรับมันกลับเข้ามาในเรือกับเขา เขาคอยอยู่อีกเจ็ดวัน จึงปล่อยนกพิราบออกไปจากเรืออีก ครั้นถึงเวลาเย็น นกพิราบก็กลับมาหาเขา และคาบใบมะกอกเทศเขียวสดมาด้วย โนอาห์จึงรู้ว่า น้ำลดจากพื้นแผ่นดินแล้ว เขาคอยอีกเจ็ดวัน และปล่อยนกพิราบออกไปอีกครั้งหนึ่ง มันไม่กลับมาหาเขาอีกเลย
เมื่อโนอาห์มีอายุหกร้อยหนึ่งปี ในวันที่หนึ่งเดือนแรก น้ำเริ่มแห้งจากแผ่นดิน โนอาห์เปิดหลังคาเรือ มองดูและเห็นว่า พื้นดินกำลังแห้ง
     โนอาห์สร้างพระแท่นบูชาสำหรับองค์พระผู้เป็นเจ้า เขาเลือกสัตว์และนกที่ไม่มีมลทินแต่ละชนิดมาเผาเป็นเครื่องบูชาบนพระแท่นนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงได้กลิ่นหอมของเครื่องบูชา จึงทรงดำริในพระทัยว่า “เราจะไม่สาปแช่งแผ่นดินเพราะการกระทำของมนุษย์อีกเลย แม้เรารู้ว่าใจของมนุษย์มักปรารถนาแต่สิ่งชั่วร้ายตั้งแต่เป็นเด็ก เราก็จะไม่ทำลายสิ่งมีชีวิตทั้งหลายอย่างที่เราได้กระทำมาแล้วอีก ตราบใดที่แผ่นดินยังคงอยู่ ฤดูหว่านและฤดูเก็บเกี่ยว เวลาเย็นและเวลาร้อน ฤดูร้อนและฤดูหนาว วันและคืน ยังมีอยู่ต่อไปตราบนั้น”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                           มก 8:22-26
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จมาพร้อมกับบรรดาศิษย์ถึงเมืองเบธไซดา มีผู้นำคนตาบอดคนหนึ่งมาขอให้พระองค์ทรงสัมผัส พระองค์ทรงจูงคนตาบอดออกไปนอกหมู่บ้าน ทรงใช้พระเขฬะแตะตาของเขา ทรงปกพระหัตถ์เหนือเขา ตรัสถามเขาว่า “ท่านเห็นอะไรไหม” เขาเงยหน้าขึ้น ทูลตอบว่า “ข้าพเจ้าเห็นผู้คนเหมือนกับต้นไม้เดินไปเดินมา” พระองค์ทรงวางพระหัตถ์แตะตาของเขาอีก เขาก็เห็นชัด และหายเป็นปกติ มองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน พระเยซูเจ้าทรงส่งเขากลับบ้าน ตรัสว่า “อย่าเข้าไปในหมู่บ้าน”

ข้อคิด
     พระเยซูเจ้าทรงเข้าถึงหัวอกและจิตใจของมนุษย์ หากคนตาบอดเกิดมองเห็นผู้คนมากมายแต่งกายหลากหลายสีสันในทันที เขาคงงงและตื่นตกใจ พระองค์จึงทรงจูงเขาออกไปนอกหมู่บ้านและทรงรักษาเขาเป็นขั้นเป็นตอน จากเห็นคนเหมือนต้นไม้จนกระทั่งเห็นชัดและหายเป็นปกติ
     เช่นเดียวกัน เมื่อรับศีลล้างบาป มิได้หมายความว่าเราเห็นชัดในทันทีหรือมาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว พระเจ้าทรงล่วงรู้ว่าจิตใจของเรามนุษย์มักปรารถนาแต่สิ่งชั่วร้ายตั้งแต่เป็นเด็ก เราจึงต้องหมั่นวอนขอพระหรรษทานช่วย เพื่อชีวิตภายในของเราจะได้เจริญก้าวหน้าเป็นลำดับจนบรรลุถึงความครบครัน