วันที่    6 มีนาคม 2014        มธ. 5: 40-42

                        ......ผู้ใดอยากฟ้องท่านที่ศาลเพื่อจะได้เสื้อยาวของท่าน  ก็จงแถมเสื้อ
                    คลุมให้เขาด้วย  ผู้ใดจะเกณฑ์ให้ท่านเดินไปกับเขาหนึ่งหลัก  จงไปกับเขา
                    สองหลักเถิด  ผู้ใดขออะไรจากท่านก็จงให้  อย่าหันหลังให้ผู้ที่มาขอยืมสิ่งใด
                    จากท่าน

                    ลก. 6: 30-31

                        …….จงให้แก่ทุกคนที่ขอท่าน  และอย่าทวงของของท่านคืนจากผู้ที่
                    ได้แย่งไป  ท่านอยากให้เขาทำต่อท่านอย่างไร  ก็จงทำต่อเขาอย่างนั้นเถิด
               
                                    

                               วันพุธรับเถ้า  5  มีนาคม 2014
                              เริ่มเทศกาลปัสกา – อดเนื้อ/อดอาหาร                

        ประเพณีในกลุ่มชาวฟรังก์ (ฝรั่งเศส) เมื่อหมดฤดูเก็บเกี่ยว  พวกเขาก็จะฉลองกันทุกหมู่บ้านเป็นงานฉลองเต็มสัปดาห์  เป็นการขอบคุณพระเจ้าสำหรับผลผลิตต่างๆ ที่ชุมชนได้เก็บเกี่ยวเป็นอาหารสำหรับวันนี้และตลอดปี

มีธรรมเนียมหนึ่งที่ดีงามที่ปฏิบัติกันทั่วไปในหมู่บ้านต่างๆ   นั่นคือ เขาจะตั้งใหใส่เหล้าองุ่นใบมหึมา    ไว้กลางหมู่บ้าน แล้วให้แต่ละครอบครัวนำเหล้าองุ่นของตนที่ตนเองหมักเอง  หรือที่เก็บไว้ในปีก่อน มาแบ่งปันกันโดยนำมาเทใส่ในไหยักษ์นี้  แล้วใคร ครอบครัวใด ต้องการจะดื่มเท่าไรก็นำเหยือกออกมาไขก๊อก นำไปดื่มตามที่ต้องการของมื้อนั้น

ในหมู่บ้านหนึ่งทุกสิ่งทุกอย่างก็ดำเนินมาด้วยดีตามธรรมเนียมประเพณีอันดีงามมานาน  จนมีหัวหน้าครอบครัวคนหนึ่ง  เกิดความคิดขึ้นมาว่า   “เอ......   ถ้าเราจะนำน้ำเปล่าไปใส่ในไหแทนเหล้าองุ่น  เราก็จะสามารถเก็บเหล้าองุ่นที่รสดีแสนอร่อยหอมหวานของเราไว้ดื่มเอง  จะดีกว่าไหมหนอ?”   ความคิดแปลงเป็นการกระทำ  และเขาก็กระทำเช่นนี้มาเป็นเวลานานหลายวัน.....   จนกระทั่งตัวเขาเองเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่างกับเหล้าองุ่นที่เขาไปไขก๊อกมาดื่มที่บ้านว่า  มันค่อยๆ ขาดรสชาด  ความกลมกล่อมของมันจางลง  ถามเพื่อนๆ ต่างก็มีความเห็นอย่างเดียวกัน และยิ่งวันก็ยิ่งจืดชืดลง  ทำให้ชายผู้คิดริเริ่มการกระทำนอกรีตนั้นเกิดสงสัยขึ้นมาว่า 

น้ำเปล่าของตนที่เอาไปผสมมันไม่น่าจะทำให้เหล้าองุ่นจืดชืดลงได้เช่นนี้  จนกระทั่งหัวหน้าหมู่บ้านเกิดความสงสัย  จึงเฝ้าดูสถานการณ์ และโดยไม่ทันให้ใครรู้ตัวก็สั่งให้มีการตรวจสอบเหล้าองุ่นที่แต่ละครอบครัวนำมาเทใส่ลงในไหยักษ์  จึงทราบถึงเหตุผล  เพราะปรากฎว่า มีจำนวนถึงครึ่งหนึ่งของครอบครัวในหมู่บ้านนำน้ำเปล่ามาผสมลงในไหยักษ์.....  ชายคนแรกถึงกับตกตะลึง  นี่ไม่ใช่มีเพียงเขาคนเดียวที่คิดทำอย่างนี้  นี่มีถึงครึ่งหมู่บ้านเชียวหรือ?!!!

ข้อรำพึงแบ่งปัน
        สังคมมนุษย์ในโลกปัจจุบันแสดงความเห็นแก่ตัวมากขึ้นมากขึ้น  อาจจะเป็นเพราะสิ่งแวดล้อม การแข่งขันชิงดีชิงเด่นมีมากขึ้น  ความเจริญด้านเทคโนโลยี  การสื่อสารต่างๆ รวดเร็ว  ทำให้มนุษย์เรารู้เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในโลกได้อย่างละเอียดและทันเวลา  เป็นผลบังคับให้คนเราตื่นตัวตลอดเวลา และพยายามทำให้ตัวเองดีกว่า ได้มากกว่า ได้เร็วกว่า ได้ถาวรกว่า  เพราะเหตุนี้จึงมีการเอาเปรียบซึ่งกันและกันในทุกองค์กร    ในทุกบริษัท ในทุกสังคม        แต่พระวาจาตามพระวรสารตอนนี้  กลับให้เราทำในทางตรงกันข้าม สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ท้าทายเรามากในโลกปัจจุบัน


        แต่จากเรื่องเล่า เราก็เห็นผลของมันอยู่แล้ว  ที่ว่าถ้าทุกคนนำเหล้าองุ่นมาใส่ในไหกลางของหมู่บ้านทุกคนก็จะได้ไวน์รสดีดื่มทั่วหน้ากัน  หมายถึงทุกคนไม่เอาเปรียบกัน  ทุกคนจริงใจต่อกัน  เสมอภาคกัน  เสียสละให้แก่กันแบบเท่าๆ กัน  ผลดีก็คือทุกคนดีตาม ไม่มีใครเสียหาย  ไม่มีใครเดือดร้อน  ทุกคนเหนื่อยแต่ได้ผลดีคุ้มค่า  แต่ถ้าใครเริ่มแอบนำน้ำเปล่าแทนเหล้าองุ่นไปเทลงในไหกลาง  ก็เป็นการแสดงว่าตัวเองเริ่มเอาเปรียบคนอื่น  โดยคิดว่ามีตัวเองคนเดียวที่เทน้ำเปล่าผสมลงไป คงไม่ทำให้เหล้าองุ่นจืดจางลง
ตัวเองไม่ต้องลงทุนด้วยเหล้าองุ่น แต่ได้เหล้าองุ่นจากส่วนกลางมาดื่มกันทั้งครอบครัว  แต่เมื่อเวลาผ่านไป  ปรากฎว่าไม่ใช่มีเพียงแต่เขาคนเดียวที่เทน้ำเปล่าผสมลงไป กลับมีอีกหลายคนทำเช่นเดียวกัน   ผลที่ได้คือ เหล้าองุ่นจากไหกลางของหมู่บ้านมีรสจืดชืด ไม่น่าดื่ม มิหนำซ้ำยังทำให้ผู้ที่ไม่ได้เอาเปรียบคนอื่น  ผู้ที่ยังนำเหล้าองุ่นของตนมาเทลงในไหกลับเป็นผู้ที่ได้รับความเสียหาย เพราะเขาได้เหล้าองุ่นที่ถูกเจือจางลดคุณภาพลง ยังความขุ่นข้องหมองใจระหว่างกัน

    สภาพสังคมโลกมนุษย์เช่นนี้ในปัจจุบัน  เป็นสิ่งที่ท้าทายคริสตชนเรามาก