บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                              กจ 13:26-33
     ในครั้งนั้น เมื่อเปาโลมาถึงเมืองอันทิโอกในแคว้นปิสิเดีย ท่านกล่าวในศาลาธรรมว่า “พี่น้องทั้งหลาย ผู้เป็นบุตรจากเชื้อสายของอับราฮัมและท่านที่เคารพยำเกรงพระเจ้า พระเจ้าทรงส่งข่าวเรื่องความรอดพ้นนี้แก่เรา ชาวเยรูซาเล็มและบรรดาหัวหน้าไม่ยอมรับพระเยซูเจ้า จึงตัดสินลงโทษพระองค์ ทำให้ข้อความของบรรดาประกาศกที่อ่านทุกวันสับบาโตเป็นจริง แม้ว่าเขาไม่พบเหตุผลที่จะประหารชีวิตพระองค์ได้ เขาก็ยังขอปีลาตให้ประหารชีวิตพระองค์ เมื่อทำให้ทุกสิ่งที่เขียนไว้เกี่ยวกับพระองค์เป็นจริงแล้ว เขาจึงปลดพระองค์ลงจากไม้กางเขนและนำไปวางไว้ในพระคูหา แต่พระเจ้าทรงบันดาลให้พระองค์กลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย ตลอดเวลาหลายวัน พระองค์ทรงแสดงพระองค์แก่ผู้ที่เดินทางจากแคว้นกาลิลีมายังกรุงเยรูซาเล็มพร้อมกับพระองค์ และบัดนี้เขาทั้งหลายเป็นพยานยืนยันถึงพระองค์ต่อหน้าประชาชน
เราขอประกาศข่าวดีให้ท่านทั้งหลายรู้ว่า พระสัญญาที่ประทานแก่บรรดาบรรพบุรุษนั้น พระเจ้าทรงกระทำให้เป็นจริงสำหรับเราทั้งหลายผู้เป็นลูกหลาน โดยทรงบันดาลให้พระเยซูเจ้ากลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย ดังที่มีเขียนไว้ในเพลงสดุดีบทที่สองว่า ‘ท่านเป็นบุตรของเรา เราให้กำเนิดท่านในวันนี้’”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                  ยน 14:1-6
      เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “ใจของท่านทั้งหลายจงอย่าหวั่นไหวเลย จงเชื่อในพระเจ้า และเชื่อในเราด้วย ในบ้านพระบิดาของเรา มีที่พำนักมากมาย ถ้าไม่มี เราคงบอกท่านแล้ว เรากำลังไปเตรียมที่ให้ท่าน และเมื่อเราไป และเตรียมที่ให้ท่านแล้ว เราจะกลับมารับท่านไปอยู่กับเราด้วย เพื่อว่าเราอยู่ที่ใด ท่านทั้งหลายจะอยู่ที่นั่นด้วย ที่ที่เราจะไปนั้น ท่านรู้จักหนทางแล้ว”
     โทมัสทูลว่า “พระเจ้าข้า พวกเราไม่รู้ว่าพระองค์จะเสด็จไปที่ใด แล้วจะรู้จักหนทางได้อย่างไร”
พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า “เราเป็นหนทาง ความจริง และชีวิต ไม่มีใครไปเฝ้าพระบิดาได้นอกจากผ่านทางเรา”

ข้อคิด
     หากเราเคยผ่านชีวิตช่วงที่มืดมนสุดขีด มองไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงดังที่บรรดาศิษย์ซึ่งกำลังจะต้องพลัดพรากจากพระอาจารย์ผู้เป็นที่รักกำลังเผชิญอยู่ เราจะซาบซึ้งดีว่ายามนี้ ถ้าเราเชื่อว่าชีวิตมีเป้าหมาย และเป้าหมายนี้กำหนดโดยพระเจ้าผู้ทรงเปี่ยมด้วยความรัก จิตใจของเราก็จะไม่หวั่นไหว เราจะสามารถทนในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะทนได้ และจะมองเห็นแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิดเช่นนี้ได้
      ความบรรเทาเช่นนี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะเราเชื่อในพระเจ้า และเชื่อในพระเยซูเจ้าผู้ทรงเป็น “หนทาง ความจริง และชีวิต”
“หนทาง” ของพระเจ้าคือสิ่งที่เราต้องเดินตาม “ความจริง” คือสิ่งที่เราพยายามแสวงหา และ “ชีวิต” คือสิ่งสูงสุดที่เราปรารถนา ซึ่งทั้งหมดนี้จะได้มาก็โดยเชื่อและวางใจในพระเยซูเจ้าเท่านั้น !