บทอ่านจากหนังสือประกาศกเอเสเคียล                           อสค 36:23-28
     เราจะทำให้นามยิ่งใหญ่ของเราศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งหนึ่ง นามที่ได้เป็นมลทินในหมู่นานาชาติ และที่ท่านทำให้เป็นมลทินในหมู่เขา แล้วนานาชาติจะรู้ว่าเราเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัส เมื่อเราจะแสดงความศักดิ์สิทธิ์ของเราในท่านต่อหน้าเขาทั้งหลาย เราจะนำท่านทั้งหลายออกมาจากนานาชาติ เราจะรวบรวมท่านมาจากทุกแผ่นดิน และนำท่านเข้ามาในแผ่นดินของท่าน เราจะพรมน้ำสะอาดเหนือท่านทั้งหลาย แล้วท่านจะสะอาดพ้นจากมลทิน เราจะชำระท่านจากมลทินทั้งหมดและจากรูปเคารพทั้งหลายของท่าน เราจะให้ใจใหม่แก่ท่าน เราจะใส่จิตใหม่ไว้ภายในท่าน เราจะนำใจหินออกไปจากร่างของท่าน และจะให้ใจเนื้อแก่ท่าน เราจะใส่จิตของเราภายในท่าน จะทำให้ท่านดำเนินชีวิตตามข้อกำหนดของเรา ท่านจะรักษาและปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของเรา ท่านจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่เราให้แก่บรรพบุรุษของท่าน ท่านจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของท่าน

สดด 51:10-12ก,12ข-13,16-17

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                  มธ 22:1-14
      เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเล่าเป็นอุปมาอีกเรื่องหนึ่งว่า “อาณาจักรสวรรค์เปรียบได้กับกษัตริย์พระองค์หนึ่งซึ่งทรงจัดงานอภิเษกสมรสให้พระโอรส ทรงส่งผู้รับใช้ไปเรียกผู้รับเชิญให้มาในงานวิวาห์ แต่พวกเขาไม่ต้องการมา พระองค์จึงทรงส่งผู้รับใช้อื่นไปอีก รับสั่งว่า ‘จงไปบอกผู้รับเชิญว่า บัดนี้เราได้เตรียมการเลี้ยงไว้พร้อมแล้ว ได้ฆ่าวัวและสัตว์อ้วนพีแล้ว ทุกสิ่งพร้อมสรรพ เชิญมาในงานวิวาห์เถิด’ แต่ผู้รับเชิญมิได้สนใจ คนหนึ่งไปที่ทุ่งนา อีกคนหนึ่งไปทำธุรกิจ คนที่เหลือได้จับผู้รับใช้ของกษัตริย์ ทำร้ายและฆ่าเสีย กษัตริย์กริ้ว จึงทรงส่งกองทหารไปทำลายฆาตกรเหล่านั้นและเผาเมืองของเขาด้วย แล้วพระองค์ตรัสแก่ผู้รับใช้ว่า ‘งานวิวาห์พร้อมแล้ว แต่ผู้รับเชิญไม่เหมาะสมกับงานนี้ จงไปตามทางแยก พบผู้ใดก็ตาม จงเชิญมาในงานวิวาห์เถิด’ บรรดาผู้รับใช้จึงออกไปตามถนน เชิญทุกคนที่พบมารวมกัน ทั้งคนเลวและคนดี แขกรับเชิญจึงมาเต็มห้องงานอภิเษกสมรส กษัตริย์เสด็จมาทอดพระเนตรแขกรับเชิญ ทรงเห็นคนหนึ่งไม่สวมเสื้อสำหรับงานวิวาห์ จึงตรัสแก่เขาว่า ‘เพื่อนเอ๋ย ท่านไม่ได้สวมเสื้อสำหรับงานวิวาห์ แล้วเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร’ คนนั้นก็นิ่ง กษัตริย์จึงตรัสสั่งผู้รับใช้ว่า ‘จงมัดมือมัดเท้าของเขา เอาไปทิ้งในที่มืดข้างนอกเถิด ที่นั่น จะมีแต่การร่ำไห้คร่ำครวญ และขบฟันด้วยความขุ่นเคือง เพราะผู้รับเชิญมีมาก แต่ผู้รับเลือกมีน้อย’”

ข้อคิด
     พระอาณาจักรของพระเจ้านั้นเปิดกว้างสำหรับมนุษย์ทุกคนก็จริง แต่ผู้ที่จะเข้าได้ก็ต้องเป็น “ผู้เหมาะสม”ด้วย คือ”สวมเสื้อสำหรับงานวิวาห์” ผู้ที่เหมาะสม คือ ผู้ที่ พระเจ้าได้ใส่ “จิตใจใหม่” คือ “ใจเนื้อ”ไว้ หลังจากที่ได้นำ “ใจหิน” ออกไป ใจหินคือผู้ที่มีใจดื้อกระด้าง นับถือเงินตราและผลประโยชน์เป็นพระเจ้า ไม่ฟังคำสั่งสอนหรือคำเชิญของผู้ที่พระเจ้าทรงส่งมา “ใจเนื้อ” คือผู้ที่ดำเนินชีวิตตามพระประสงค์ของพระเจ้า เคารพและปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์ด้วยหัวใจ ข้อสังเกตที่ควรไตร่ตรองก็คือ มีผู้ที่อยากทำตามใจตนเองมากกว่าที่อยากทำตามพระประสงค์ “เพราะผู้รับเชิญมีมาก แต่ผู้รับเลือกมีน้อย” อย่าลืมว่า ไม่มีสิ่งที่ดีและมีคุณค่าใดๆ ที่จะได้มาง่ายๆเลย