บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                               กจ 18:9-18
     คืนหนึ่ง องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่เปาโลในนิมิตว่า “อย่ากลัว จงพูดต่อไป อย่าเงียบเลย เพราะเราอยู่กับท่าน ไม่มีใครกล้าทำร้ายท่าน เพราะหลายคนในเมืองนี้เป็นประชากรของเราแล้ว” เปาโลพักอยู่ที่นั่นและสั่งสอนพระวาจาของพระเจ้าแก่ชาวเมืองนั้นเป็นเวลาหนึ่งปีหกเดือน
     ขณะที่กัลลิโอเป็นผู้ว่าราชการแคว้นอาคายา ชาวยิวช่วยกันจู่โจมจับเปาโลและนำเขาไปขึ้นศาล กล่าวฟ้องว่า “ชายผู้นี้ชักชวนประชาชนให้นมัสการพระเจ้าอย่างผิดกฎหมาย”
     เปาโลกำลังจะกล่าวตอบ กัลลิโอก็พูดกับชาวยิวว่า “ชาวยิวเอ๋ย ถ้าเป็นเรื่องอาชญากรรมหรือการฉ้อฉลเลวร้าย ข้าพเจ้ายินดีจะรับฟังคำร้องของท่านอย่างแน่นอน แต่ถ้าเป็นเพียงปัญหาเรื่องคำสอน เรื่องถ้อยคำ เรื่องชื่อ และเรื่องธรรมบัญญัติของท่าน ท่านจงไปจัดการกันเองเถิด ข้าพเจ้าไม่ต้องการเป็นผู้พิพากษาตัดสินในเรื่องเช่นนี้” กัลลิโอจึงสั่งชาวยิวเหล่านั้นให้ออกไปจากศาล ทุกคนจับโสสเธเนสหัวหน้าศาลาธรรม และโบยตีต่อหน้าศาล แต่กัลลิโอมิได้สนใจเลย
เปาโลพักอยู่ในเมืองโครินธ์อีกหลายวัน กล่าวลาบรรดาพี่น้อง แล่นเรือไปยังแคว้นซีเรีย พร้อมกับ
ปริสซิลลาและอาควิลา ก่อนออกเรือที่เมืองเคนเครีย เปาโลโกนศีรษะ เพราะได้บนขอไว้

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                 ยน 16:20-23ก
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า ท่านจะร้องไห้ คร่ำครวญ แต่โลกจะยินดี ท่านจะเศร้าโศก แต่ความเศร้าโศกของท่านจะเปลี่ยนเป็นความยินดี หญิงที่กำลังจะคลอดบุตรย่อมมีความทุกข์ เพราะถึงเวลาของนางแล้ว แต่เมื่อคลอดบุตรแล้ว นางก็จำความทุกข์ไม่ได้อีกต่อไป เพราะความยินดีที่มนุษย์คนหนึ่งเกิดมาในโลก ท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน บัดนี้ท่านมีความทุกข์ แต่เราจะเห็นท่านอีก และใจของท่านจะยินดี ไม่มีใครนำความยินดีไปจากท่านได้ วันนั้น ท่านทั้งหลายจะไม่ถามอะไรจากเราอีก”

ข้อคิด
     ผู้เขียนหนังสือกิจการอัครสาวกต้องเล่าว่าคริสตชนเป็นคนที่ได้รับการยอมรับในระดับชนชั้นปกครองที่มีการศึกษา กัลลิโอผู้ว่าราชการไม่สนใจสิ่งที่ชาวยิวใส่ร้ายคริสตชน ชาวยิวหาเรื่องนักบุญเปาโลไม่สำเร็จก็ทำการตีวัวกระทบคราด โดยจับโสสเธเนสมาเฆี่ยนเพื่อไล่เปาโลทางอ้อม เพราะความรักที่เห็นแก่โสสเธเนสเปาโลจึงเป็นฝ่ายยอมไป แบบที่พระเยซูเจ้าทรงยอมตายบนไม้กางเขนเพราะรักมนุษย์ทุกคน แต่กลุ่มคริสตชนยังคงมั่นคงต่อมาที่เมืองโครินธ์
กลุ่มคริสตชนมั่นคงเหมือนเด็กเกิดมาแล้ว แม้เปาโลจะลำบากแต่ท่านเหมือนแม่ที่คลอดบุตร ท่านจำความทุกข์ไม่ได้อีกต่อไป