บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวกาลาเทีย     กท 3:22-29
     พี่น้อง พระคัมภีร์เขียนไว้ว่า ทุกสิ่งถูกจองจำไว้ใต้อำนาจของบาป เพื่อพระสัญญาจะประทานแก่ผู้ที่มีความเชื่อ โดยอาศัยความเชื่อในพระเยซูคริสตเจ้า
      ก่อนที่ความเชื่อจะมาถึง ธรรมบัญญัติควบคุมดูแลเราอย่างเคร่งครัด จนกว่าความเชื่อจะถูกเปิดเผย ดังนั้น ธรรมบัญญัติจึงเป็นเหมือนครูพี่เลี้ยง นำเราไปพบพระคริสตเจ้า เพื่อเราจะได้เป็นผู้ชอบธรรมโดยอาศัยความเชื่อ แต่เมื่อความเชื่อมาถึงแล้ว เราก็ไม่ถูกครูพี่เลี้ยงควบคุมดูแลอีกต่อไป ท่านทุกคนเป็นบุตรของพระเจ้า โดยอาศัยความเชื่อในพระคริสตเยซู เพราะท่านทุกคนที่ได้รับศีลล้างบาปในพระคริสตเจ้า ก็สวมพระคริสตเจ้าไว้ ไม่มีชาวยิวหรือชาวกรีก ไม่มีทาสหรือมีไทย ไม่มีชายหรือมีหญิงอีกต่อไป เพราะท่านทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกันในพระคริสตเยซู และถ้าท่านเป็นของพระคริสตเจ้าแล้ว ท่านก็เป็น “เชื้อสาย” ของอับราฮัม เป็นทายาทตามพระสัญญา

สดด 105:2-5,6-8

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                    ลก 11:27-28

     เวลานั้น ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังตรัสอยู่นั้น สตรีผู้หนึ่งร้องขึ้นในหมู่ประชาชนว่า “หญิงที่ให้กำเนิดและให้นมเลี้ยงท่านช่างเป็นสุขจริง” แต่พระองค์ตรัสตอบว่า “คนทั้งหลายที่ฟังพระวาจาของพระเจ้าและปฏิบัติตามย่อมเป็นสุขกว่านั้นอีก”

ข้อคิด
     การเป็นสิษย์ติดตามองค์พระคริสตเจ้านั้น ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว ไม่ใช่แค่ความเชื่อ แนวทางปฏิบัติ หรือข้อกำหนดในการดำเนินชีวิต แต่การเป็นศิษย์ติดตามนั้น คื การมีความเชื่อในองค์พระคริสตเจ้า และในบทจดหมายถึงชาวกาลาเทียได้บอกไว้อย่างชัดเจนว่า ความเชื่อในองค์พระคริสตเจ้านี้ทำให้ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน ความเป็นหนึ่งเดียวกันนี้ปรากฏอยู่ในบัญญัติแห่งความรักและความเมตตา ความเป็นหนึ่งเดียวกันนี้ ทำให้ความแตกต่างด้านเชื้อชาติ เพศ สถานะทางสังคม ไม่เป็นอุปสรรคอีกต่อไปในการเป็หนึ่งเดียวในความรักของพระเป็นเจ้า ความเป็นหนึ่งเดียวนี้เรียกร้องให้เรา แบ่งปันได้มากขึ้น รักได้มากขึ้น และอภัยได้มากขึ้น ให้เราภาวนาเพื่อความเชื่อในองค์พระคริสตเจ้าจะได้ทวีมากขึ้น และให้เราเติบโตในความรักของพระเป็นเจ้า และความรักต่อผู้อื่น