บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงทิโมธี ฉบับที่หนึ่ง      1 ทธ 1:1-2,12-14
     จากเปาโล อัครสาวกของพระคริสตเยซูโดยการแต่งตั้งตามพระบัญชาของพระเจ้า พระผู้ไถ่ ของเรา และของพระคริสตเยซูผู้ทรงเป็นความหวังของเรา
     ถึงทิโมธี ผู้เป็นบุตรแท้จริงในความเชื่อ ขอพระหรรษทาน พระเมตตากรุณาและสันติจากพระเจ้า พระบิดาและจากพระคริสตเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราสถิตอยู่กับท่านเถิด
     ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระคริสตเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ผู้ประทานพละกำลังแก่ข้าพเจ้า ด้วยพระองค์ทรงเห็นว่าข้าพเจ้าเป็นผู้น่าเชื่อถือ จึงทรงเรียกให้มารับใช้ แม้ว่าก่อนหน้านั้นข้าพเจ้าเคยพูดดูหมิ่นพระเจ้า เบียดเบียนและกระทำทารุณ แต่ข้าพเจ้าก็ได้รับพระเมตตากรุณาจากพระองค์ เพราะข้าพเจ้ากระทำไปโดยความไม่รู้ขณะที่ยังไม่มีความเชื่อ แต่พระหรรษทานขององค์พระผู้เป็นเจ้าของเราทำให้ข้าพเจ้ามีความเชื่อและความรักในพระคริสตเยซูอย่างเหลือล้น

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 6:39-42
     เวลานั้น พระเยซูเจ้ายังตรัสอุปมาให้บรรดาศิษย์ฟังอีกว่า “คนตาบอดจะนำทางคนตาบอดได้หรือ ทั้งคู่จะตกลงไปในคูมิใช่หรือ ศิษย์ย่อมไม่อยู่เหนืออาจารย์ แต่ทุกคนที่ได้รับการฝึกฝนอย่างดีแล้วก็จะเป็นเหมือนอาจารย์ของตน ทำไมท่านจึงมองดูเศษฟางในดวงตาของพี่น้อง แต่ไม่สังเกตเห็นท่อนซุงในดวงตาของตนเลย ท่านจะกล่าวแก่พี่น้องได้อย่างไรว่า “พี่น้อง ปล่อยให้ฉันเขี่ยเศษฟางออกจากดวงตาของท่านเถิด” ขณะที่ท่านไม่เห็นท่อนซุงในดวงตาของตนเอง ท่านคนหน้าซื่อใจคดเอ๋ย จงเอาท่อนซุงออกจากดวงตาของท่านก่อนเถิด ท่านจะเห็นชัดแล้วจึงค่อยไปเขี่ยเศษฟางออกจากดวงตาของพี่น้อง

ข้อคิด
     ท่อนซุงในดวงตา เป็นภาษาที่เกินความจริง แต่ก็เป็นวิธีพูดของคนในสมัยพระเยซูเจ้าให้ผู้ฟังตกใจแล้วหันมาคิด มนุษย์ปัจจุบันก็ยังมีแนวโน้มเช่นเดียวกัน คือ เห็นความผิดของผู้อื่นแต่ไม่เห็นความผิดของตนเอง เรามักจะตัดสินผู้อื่นตามมาตรฐานของเรานั่นเอง ที่จริง เราเป็นลูกๆ ของพระบิดาองค์เดียวกัน ได้รับพระหรรษทานขององค์พระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวกัน เพียงแต่ได้รับพระพรของพระจิตที่ต่างกันไป และในความเป็นมนุษย์ เราก็มีพื้นฐานและประสบการณ์แตกต่างกัน ให้เรายอมรับความแตกต่าง ว่าผู้อื่นอาจถูกต้องแล้วก็ได้ และเราอาจผิดก็ได้ หรืออย่างน้อยก็มีจุดอ่อนและข้อบกพร่องต่างๆ ที่ขอพระเจ้าช่วยให้เราพัฒนาขึ้นได้