บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                              อสย 50:5-9ก
     องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปิดหูให้ข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ไม่ต่อต้าน ไม่หันหลังหนีไป ข้าพเจ้าหันหลังให้แก่ผู้โบยตีข้าพเจ้า และหันแก้มให้แก่ผู้ที่ดึงเคราข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่ซ่อนหน้าแก่ผู้สบประมาทและถ่มน้ำลายรด องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้า ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่ต้องละอาย ข้าพเจ้าทำหน้าของข้าพเจ้าให้ด้านเหมือนหิน ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าจะไม่อับอาย พระองค์ผู้ทรงแก้ต่างให้ข้าพเจ้าทรงอยู่ใกล้ข้าพเจ้า ใครจะสู้คดีกับข้าพเจ้า เราจงยืนขึ้นเผชิญหน้ากันเถิด ใครจะกล่าวหาข้าพเจ้า ก็จงเข้ามาใกล้ข้าพเจ้าเถิด
     ดูซิ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้า ใครจะกล่าวโทษข้าพเจ้าเล่า

บทอ่านจากจดหมายนักบุญยากอบ                              ยก 2:14-18
     พี่น้องทั้งหลาย จะมีประโยชน์อันใดหากผู้หนึ่งอ้างว่ามีความเชื่อแต่ไม่มีการกระทำ? ความเชื่อเช่นนี้จะช่วยให้เขารอดพ้นได้หรือ? ถ้าพี่น้องชายหญิงคนใดขัดสนเครื่องนุ่งห่ม และไม่มีอาหารประจำวัน แล้วท่านคนหนึ่งกล่าวกับเขาว่า “เชิญไปเป็นสุขเถิด ขอให้อบอุ่นและอิ่มเถิด” แต่มิได้ให้สิ่งที่จำเป็นสำหรับร่างกายแก่เขา จะมีประโยชน์อันใดเล่า? ความเชื่อก็เช่นเดียวกัน หากไม่มีการกระทำ ก็เป็นความเชื่อที่ตายแล้ว
     แต่บางคนจะกล่าวว่า ท่านมีความเชื่อ ข้าพเจ้ามีการกระทำ จงแสดงความเชื่อที่ไม่มีการกระทำของท่านให้ข้าพเจ้าเห็นเถิด! แล้วข้าพเจ้าจะแสดงความเชื่อของข้าพเจ้าให้ท่านเห็นด้วยการกระทำ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                             มก 8:27-35
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จพร้อมกับบรรดาศิษย์ไปตามหมู่บ้านต่างๆในบริเวณเมืองซีซารียาแห่งฟีลิป ขณะทรงพระดำเนิน พระองค์ตรัสถามบรรดาศิษย์ว่า ‘คนทั้งหลายว่าเราเป็นใคร?’ เขาทูลตอบว่า ‘บ้างว่าเป็นยอห์นผู้ทำพิธีล้าง บ้างว่าเป็นประกาศกเอลียาห์ บ้างก็ว่าเป็นประกาศกองค์หนึ่ง’ พระองค์ตรัสถามอีกว่า ‘ท่านล่ะ ว่าเราเป็นใคร?’ เปโตรทูลตอบว่า ‘พระองค์คือพระคริสตเจ้า’ พระองค์ทรงกำชับบรรดาศิษย์มิให้กล่าวเรื่องเกี่ยวกับพระองค์แก่ผู้ใด
      พระเยซูเจ้าทรงเริ่มสอนบรรดาศิษย์ว่า บุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับการทรมานเป็นอันมาก จะถูกบรรดาผู้อาวุโส มหาสมณะ และธรรมาจารย์ปฏิเสธไม่ยอมรับ และจะถูกประหารชีวิต แต่สามวันต่อมา จะกลับคืนชีพ พระองค์ทรงประกาศพระวาจานี้อย่างเปิดเผย เปโตรได้นำพระองค์แยกออกไป ทูลทัดทาน แต่พระเยซูเจ้าทรงหันไปมองบรรดาศิษย์ ทรงตำหนิเปโตรว่า ‘เจ้าซาตาน! ไปให้พ้น เจ้าไม่คิดอย่างพระเจ้า แต่คิดอย่างมนุษย์’
     พระเยซูเจ้าทรงเรียกประชาชนและบรรดาศิษย์เข้ามา แล้วตรัสว่า ‘ถ้าผู้ใดอยากติดตามเรา ก็ให้เขาเลิกนึกถึงตนเอง แบกไม้กางเขนของตน และติดตามเรา ผู้ใดใคร่รักษาชีวิตของตนให้รอดพ้น จะต้องสูญเสียชีวิตนั้น แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตของตนเพราะเรา และเพราะข่าวดี ก็จะรักษาชีวิตได้

ข้อคิด
     นักบุญเปโตรในพระวรสารทูลตอบพระเยซูเจ้าได้ถูกต้องว่า พระองค์คือพระคริสตเจ้า แต่ท่านยอมรับไม่ได้ว่าพระเยซูเจ้าจะทนทรมานและถูกประหารชีวิต จึงเป็นโอกาสให้พระเยซูเจ้าทรงสอนให้เราเลิกนึกถึงตนเอง และแบกไม้กางเขนของตน ติดตามพระองค์ไป ในชีวิตคริสตชนนั้น นอกจากการอดทนต่อความยากลำบากโดยถือว่าเป็นการแบกกางเขนตามพระเยซูเจ้าแล้ว นักบุญยากอบในบทอ่านที่สองยังท้าทายให้เราแสดงความเชื่อของเราด้วยการกระทำด้วย ตัวอย่างของท่านคือการแบ่งปันอาหารและเครื่องนุ่งห่มให้ผู้ที่ขาดแคลน แม้เราไม่สามารถกอบกู้โลกทั้งโลกได้ แต่การทำกิจการดีแม้เพียงเล็กน้อยก็ดีกว่าไม่กระทำเลย