บทอ่านจากหนังสือประกาศกเศคาริยาห์                        ศคย 8:1-8
     ในครั้งนั้น พระวจนะของพระเจ้าจอมโยธามายังข้าพเจ้าว่า “พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า เราหวงแหนศิโยนเป็นอย่างมาก และเราหวงแหนเธอจนรู้สึกกริ้ว (ต่อบรรดาศัตรูของเธอ)เป็นอันมาก”
     พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า “เราจะกลับมายังศิโยนและจะพำนักอยู่ภายในกรุงเยรูซาเล็ม และเขาจะเรียกกรุงเยรูซาเล็มว่า ‘นครอันซื่อสัตย์’ และจะเรียกภูเขาของพระเจ้าจอมโยธาว่า ‘ภูเขาศักดิ์สิทธิ์’”
      พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า “ชายชราและหญิงชราจะนั่งอยู่ตามลานแห่งกรุงเยรูซาเล็มอีก แต่ละคนจะถือไม้เท้าในมือเพราะมีอายุมากหลาย และในลานเมืองนั้นจะมีเด็กชายเด็กหญิงวิ่งเล่นอยู่ทั่วไป”
     พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า “ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องแปลกประหลาดในสายตาของประชาชนที่เหลืออยู่ในสมัยนี้แล้วละก็ พระเจ้าจอมโยธาตรัส จะต้องแปลกประหลาดในสายตาของเราด้วยรึ?”
     พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า “ดูซิ เราจะช่วยประชากรของเราให้รอดพ้นจากดินแดนทางตะวันออกและตะวันตก เราจะพาเขาทั้งหลายให้มาอาศัยอยู่ภายในกรุงเยรูซาเล็ม เขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา ด้วยความเที่ยงธรรมและความยุติธรรม”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 9:46-50
     เวลานั้น บรรดาศิษย์เริ่มถกเถียงกันว่าคนใดในกลุ่มยิ่งใหญ่ที่สุด พระเยซูเจ้าทรงทราบความคิดของเขาจึงทรงจูงเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่งมายืนใกล้พระองค์ ตรัสว่า “ผู้ใดต้อนรับเด็กเล็ก ๆ คนนี้ในนามของเรา ผู้นั้นก็ต้อนรับเรา ผู้ใดต้อนรับเรา ผู้นั้นก็ต้อนรับผู้ที่ทรงส่งเรามา เพราะในกลุ่มของท่านผู้ใดเล็กที่สุด ผู้นั้นย่อมเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด”
     ยอห์นทูลพระเยซูเจ้าว่า “พระอาจารย์เจ้าข้า เราได้เห็นคนหนึ่งขับไล่ปีศาจในพระนามของพระองค์ แต่เขาไม่ได้อยู่กับเรา เราพยายามห้ามปรามไว้ เพราะเขาไม่ใช่พวกเดียวกับเรา”
     แต่พระเยซูเจ้าทรงตอบว่า “อย่าห้ามเขาเลย ผู้ใดที่ไม่ต่อต้านท่าน ผู้นั้นก็เป็นฝ่ายท่าน”

ข้อคิด
     อาจเป็นการเปรียบเทียบบรรดาเด็ก ๆ กับผู้ที่ต่ำต้อย แต่การเปรียบเทียบนี้อาจใช้ไม่ได้ในปัจจุบันเพราะแทนที่จะเป็นเด็กตัวเล็กที่เราไม่ค่อยสนใจเท่าไรนัก แต่กลับกลายเป็นผู้อาวุโสในครอบครัว ในคณะ หรือในองค์กรของเรามากกว่าที่ถูกเมินเฉย และต่ำต้อย
พระเป็นเจ้าสัญญาว่า “ผู้ใดที่ต่ำต้อย ผู้นั้นย่อมเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด” และที่สำคัญ ผู้ใดที่ให้ความสำคัญแก่ผู้อาวุโส ผู้นั้นก็จะได้เรียนรู้ปรีชาญาณจากพวกเขา และผู้นั้นก็จะยิ่งใหญ่เช่นเดียวกัน