บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                              กจ 16:11-15
     ในครั้งนั้น พวกเราแล่นเรือออกจากเมืองโตรอัส มุ่งไปยังเกาะซาโมธรัส วันรุ่งขึ้นก็เดินทางต่อไปถึงเมืองเนอาบุรี จากเมืองนี้เราเดินทางไปถึงเมืองฟีลิปปี อาณานิคมของชาวโรมัน เป็นเมืองเอกของแคว้นมาซิโดเนีย เราพักอยู่ที่เมืองนี้หลายวัน
     วันสับบาโตวันหนึ่ง เราออกนอกประตูเมืองไปยังริมลำธาร เพราะคิดว่าที่นั่นเป็นสถานที่สำหรับอธิษฐานภาวนา เรานั่งพูดคุยกับบรรดาสตรีที่มาชุมนุมกันอยู่ที่นั่น สตรีคนหนึ่งชื่อ ลิเดีย มาจากเมืองธิอาทิรา เป็นคนขายผ้ากำมะหยี่สีม่วงแดง เป็นคนเลื่อมใสในพระเจ้าฟังเราอยู่ องค์พระผู้เป็นเจ้าเปิดใจนางให้ยอมรับถ้อยคำของเปาโล นางและทุกคนในครอบครัวรับศีลล้างบาป แล้วจึงเชิญเรา พูดว่า “ถ้าท่านคิดว่าดิฉันเป็นผู้มีความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว จงมาพักที่บ้านของดิฉันเถิด” นางเชิญชวนจนเราปฏิเสธไม่ได้

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                              ยน 15:26-16:4
      เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “เมื่อพระผู้ช่วยเหลือซึ่งเราจะส่งมาจากพระบิดา จะเสด็จมา คือพระจิตแห่งความจริง ผู้ทรงเนื่องมาจากพระบิดา พระองค์จะทรงเป็นพยานให้เรา ท่านทั้งหลายก็จะเป็นพยานให้เราด้วย เพราะท่านอยู่กับเรามาตั้งแต่แรกแล้ว เราบอกเรื่องเหล่านี้แก่ท่านทั้งหลาย เพื่อท่านจะไม่แคลงใจ เขาจะขับไล่ท่านออกจากศาลาธรรม เวลานั้นกำลังมาถึง เมื่อผู้ที่ฆ่าท่านจะคิดว่าตนกำลังถวายคารวกิจแด่พระเจ้า เขาจะทำเช่นนี้ เพราะเขาไม่รู้จักทั้งพระบิดาและเรา แต่เราบอกเรื่องนี้กับท่าน เพื่อว่าเมื่อเวลานั้นมาถึง ท่านจะระลึกได้ว่าเราบอกท่านแล้ว”

ข้อคิด
     เมื่อได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับพระเยซูเจ้าหรือได้เห็นภาพของพระองค์ แล้วเรารู้สึกว่านี่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพระบุตรของพระเจ้า ความรู้สึกเช่นนี้เป็นผลงานการเป็นพยานของพระจิตเจ้า
     เราเองก็ต้องเป็นพยานให้พระเยซูเจ้าด้วย โดยประการแรก เราต้องใช้เวลายาวนานอยู่ใกล้ชิดกับพระองค์ดุจเดียวกับบรรดาอัครสาวกที่อยู่กับพระองค์ตั้งแต่แรก ประการที่สอง เราต้องเชื่อมั่นในพระองค์โดยปราศจากความคลางแคลงใจ และประการที่สาม เราต้องแสดงความเชื่อมั่นของเราออกมา เพราะการเป็นพยานของเราจะสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อเรารู้จักพระองค์และต้องการให้คนอื่นรู้จักพระองค์ด้วย