ในเทศกาลพระคริสตสมภพ เราประดับโรงเรียน วัด ที่ทำงานและบ้านด้วยสัญลักษณ์ต่างๆ เช่น ซานตาคลอส ถ้ำพระกุมาร ไฟ ดาว ต้นคริสต์มาส ฯลฯ
     ผมขอล่าวถึง ต้นคริสต์มาส เป็นสัญลักษณ์ทางศาสนา 2 อย่าง ตั้งแต่ ยุคกลาง คือ ต้นไม้ในสวดเอเดน (Paradise tree) และแสงสว่างแห่งวันคริสต์มาส
     ตั้งแต่ศตวรรษที่ 11 ชาวคริสต์มีการแสดงละครในวัดหรือหน้าวัด เรื่องหนึ่งที่นิยมเล่นกัน คือ การสร้างมนุษย์ บาปของอาดัมและเอวา การถูกขับออกจากสวนเอเดน คำสัญญาของพระผู้ไถ่และการประสูติของพระเยซูเจ้า
ในสวนเอเดน มีกล่าวถึง “ต้นไม้แห่งชีวิต” ต้นหนึ่งอยู่ท่ามกลางสวนนั้น กับต้นไม้แห่งความสำนึกในความดีและความชั่วต้นหนึ่งด้วย (ปฐมกาล 2:9)
     “บรรดาผลไม้ทุกอย่างในสวนนี้ เจ้ากินได้ทั้งหมด เว้นแต่ต้นไม้แหงความสำนึกในความดีและความชั่ว ผลของต้นไม้นั้นอย่ากิน เพราะวันใดที่เจ้าขืนกิน เจ้าจะต้องตายแน่” (ปฐมกาล 1:16-17) ไม่ใช่ลูกแอปเปิ้ลนะครับ เอวากินผลไม้ต้องห้าม และส่งให้อาดัมกินด้วย
     ต้นไม้นี้จึงดึงดูดความสนใจ โดยเฉพาะเด็กๆ เพราะเป็นสิ่งเดียวบนเวที
     ในศตวรรษที่ 15 สังฆราชหลายแห่งได้ห้ามแสดง เนื่องจากกลายเป็นการล้อชาวบ้าน ผู้ปกครองบ้านเมือง และศาสนา ซึ่งไม่ตรงกับบรรยากาศของการฉลอง ชาวบ้านจึงเอาไปสนุกที่บ้าน และเอาต้นไม้คริสต์มาสไปประดับที่บ้านด้วย ปีละครั้งมนวันที่ 24 ธันวาคม
     ในเวลาเดียวกันมีการประดับไฟคริสต์มาส เป็นสัญลักษณ์หมายถึง พระเยซูเจ้า แสงสว่างส่องโลก ที่เริ่มส่องแสงที่เมืองเบ็ธเลเฮม
     ฉะนั้นที่เราฉลองคริสต์มาสโดยประดับต้นคริสต์มาสและไฟคริสต์มาส หมายถึง พระเยซูเจ้าทรงเป็นประดุจ “ต้นไม้แห่งชีวิต” และ “แสงสว่างส่องโลก”
     อย่าให้การประดับแระดาด้วยอุปกรณ์สมัยใหม่ มาทำลายความหมายแท้ของวันคริสต์มาส แต่ให้เราได้รับข่าวสารแท้ของวันพระคริสตสมภพว่า พระเยซูคริสตเจ้าเป็นแสงสว่างส่องชีวิตของเรา

พระเยซูเจ้าตรัสว่า ท่านทั้งหลายเป็นแสงสว่างส่องโลก...
แสงสว่างของท่านต้องส่องแสงต่อหน้ามนุษย์
เพื่อคนทั้งหลายจะได้เห็นกิจการดีของท่าน
และสรรเสริญพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์
(มธ 5:14-15)