วันผู้อพยพและผู้ลี้ภัยโลก 

27 กันยายน 2020

ด้วยการรับรู้เพียงผิวเผินเราอาจจะกล่าวได้ว่าผู้อพยพผู้ลี้ภัยคือภัยต่อความมั่นคง คือผู้มาเบียดเบียนแย่งงานจากประชาชนในชาติที่กำลังตกงานและต้องยากลำบากในการดำรงชีวิตอยู่แล้ว พวกเขาเป็นผู้สร้างปัญหาและภาระของสังคมและต้องเสียงบประมาณเพื่อดูแลพวกเขาแทนที่จะเป็นประโยชน์ต่อพวกเรา ...พระสันตะปาปาฟรานซิสตรัสว่า “...ท่านต้องรู้จักเพื่อจะเข้าใจ...” (สาส์นฯ, 27 ก.ย. 2020) ความท้าทายสำหรับเราคริสตชนคือมีอะไรอีกไหมที่เราสามารถรู้จักบรรดาผู้อพยพผู้ลี้ภัยได้มากขึ้นเพื่อจะเข้าใจชีวิตและความเป็นจริงอันโหดร้ายของพวกเขา 

     ครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูเจ้าแม่พระ    และนักบุญยอแซฟ ต้องกลายเป็นผู้อพยพลี้ภัยเพราะความอิจฉาอาฆาตของผู้มีอำนาจ หนทางเดียวที่ทำได้คือการลี้ภัยความตายที่ไล่ล่า ครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ต้องการเพียงที่ที่สงบสุข ปลอดภัยจากอันตรายเพียงพอที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง สาเหตุของการอพยพลี้ภัยของผู้คนในปัจจุบันนั้นหลากหลาย อย่าลืมว่าผู้อพยพลี้ภัยไม่ใช่ผู้รุกราน แต่คือบุคคลเปราะบางผู้แสวงหาแหล่งพักพิงที่ปลอดภัยเพียงพอที่จะเริ่มชีวิตใหม่อีกครั้งหนึ่ง  โป๊ปฟรานซิสปรารถนาให้เรา “เข้าใกล้เพื่อที่จะรับใช้ให้การดูแล”(สาส์นฯ, 27 ก.ย. 2020)

หากเรามั่นใจว่า พระศาสนจักรคือชุมชนของผู้ดำเนินชีวิตด้วยพลังแห่งความรัก เป็นอาณาจักรของพระเจ้าที่แลเห็นได้บนแผ่นดินนี้ ที่ที่เราจะพบกับความสงบสุข ความเอื้ออาทรกัน เป็นพี่เป็นน้องกัน แบ่งปันช่วยเหลือกันจน “ไม่มีใครขัดสน” (กจ 4:34) ที่นั้นย่อมเป็นที่ที่บรรดาผู้อพยพลี้ภัยกำลังกระเสือกกระสนแสวงหาจนสุดกำลังเพื่อจะไปสู่ เพื่อจะมีชีวิตที่แท้จริงอีกครั้ง และหากเราไม่อยากทำให้ความมั่นใจนี้เป็นเพียงอุดมการณ์เลื่อนลอย พระสันตะปาปาเรียกร้องให้เรา “รับฟังเสียงร้องทุกข์ของโลกที่เต็มไปด้วยผู้เปราะบางทางสังคม ผู้พลัดถิ่นลี้ภัย... (ทำให้เรา)มีโอกาสคืนดีกับเพื่อนบ้าน กับบรรดาผู้ที่ถูกทอดทิ้ง...” พระองค์ปรารถนาให้เรา “เรียนรู้ที่จะแบ่งปันเพื่อจะเติบโตไปด้วยกันโดยไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง” เราต้อง “เข้ามามีส่วนร่วมเพื่อที่จะส่งเสริมกัน” และ“ร่วมมือกันเพื่อสร้าง” อาณาจักรของพระเป็นเจ้าให้เกิดขึ้นจริง 

คุณพ่อสมหมาย มธุรสสุวรรณ

ผู้จัดการแผนกสงเคราะห์ผู้ประสบภัยและผู้ลี้ภัย กรุงเทพฯ