การรับใช้ พันธกิจ และความชื่นชมยินดี เป็นหัวใจของพระวรสาร (Pope in Luxembourg: Service, mission, and joy are at the heart of the Gospel)

     พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงปราศรัยต่อชุมชนคาทอลิกในลักเซมเบิร์ก ณ อาสนวิหารน็อทร์-ดามแห่งลักเซมเบิร์ก ทรงกล่าวถึงความสำคัญของการรับใช้ พันธกิจ ความชื่นชมยินดี ทรงเรียกร้องให้พระศาสนจักรมีมิตรไมตรี มีส่วนร่วมในการประกาศพระวรสาร และดำเนินชีวิตตามพระวรสารด้วยใจยินดี

     ในพันธกิจสุดท้ายของการเดินทางอภิบาลในต่างประเทศครั้งที่ 46 พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงปราศรัยต่อชุมชนคาทอลิกในลักเซมเบิร์ก โอกาสการเฉลิมฉลองปีศักดิ์สิทธิ์ของพระนางมารีย์ (Marian Jubilee) ซึ่งเป็นการรำลึกถึงสี่ศตวรรษแห่งการความศรัทธาที่ประชาชนมีต่อพระนางมารีย์ ผู้เป็นองค์บรรเทาผู้ทุกข์ยาก (Consoler of the Afflicted)

พระศาสนจักรถูกเรียกมาเพื่อรับใช้ (A Church called to serve)

     การรับใช้เป็นการกระทำที่ "เป็นหัวใจสำคัญของพระวรสาร" ในประเทศที่มีประเพณีการต้อนรับผู้ที่เดือดร้อนมาอย่างยาวนาน ความเร่งด่วนในการต้อนรับ ไม่เพียงแต่เป็นเรื่องของการกุศลเท่านั้น “แต่ยังรวมถึงความยุติธรรมด้วย” โดยขอให้ผู้ที่มีความเชื่อยังคงแน่วแน่ในการกระทำนี้ “จิตวิญญาณแห่งพระวรสาร คือจิตวิญญาณแห่งการต้อนรับอย่างเปิดกว้างต่อทุกคน โดยไม่มีการยกเว้นใด ๆ ทั้งสิ้น”

พระศาสนจักรในสังคมโลก (The Church in a secularised society)

     พันธกิจของพระศาสนจักรในสังคมโลกที่มีเพิ่มมากขึ้น ความจำเป็นที่พระศาสนจักรจะต้องยอมรับวิวัฒนาการนี้ โดยไม่ละสายตาจากค่านิยมหลักของพระศาสนจักร “เราไม่สามารถปิดตัวเองด้วยความโศกเศร้า การลาออก หรือความขุ่นเคืองได้” ขอให้คริสตชนคาทอลิกที่ลักเซมเบิร์ก “มีพลวัต” และตอบสนองต่อความท้าทายในช่วงระยะเวลาต่าง ๆ อยู่เสมอ สิ่งนี้จะทำให้พระศาสนจักรกลายเป็น "พระศาสนจักรธรรมทูต" พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงสนับสนุนจิตวิญญาณแห่งการก้าวเดินไปด้วยกัน อันเป็นหนทางในการเสริมสร้างความเข้มแข็งในชุมชน และเผยแพร่พระวรสาร

ความชื่นชมยินดีแห่งพระวรสาร (A The joy of the Gospel)

    ความชื่นชมยินดี เป็น “ส่วนสำคัญของความเชื่อคริสตชน” ดังประจักษ์พยานของดิโอโก ชายหนุ่มผู้แบ่งปันประสบการณ์อันน่ายินดีในวันเยาวชนโลกที่ผ่านมา ความชื่นชมยินดีของดิโอโกเป็นสัญลักษณ์ของสารแห่งพระวรสาร “ความเชื่อของเราเต็มไปด้วยความชื่นชมยินดี มันคือ 'การเต้นรำ' เพราะเรารู้ว่าเราเป็นลูกของพระเจ้าที่เป็นเพื่อนของเรา”

     ดังเช่นขบวนแห่ในฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ในลักเซมเบิร์กด้วย ขบวนแห่นี้ที่ผู้มีความเชื่อพร้อมด้วยผู้แสวงบุญ เต้นรำไปตามท้องถนน เพื่อรำลึกถึงความพากเพียรในการประกาศพระวรสารของนักบุญวิลลิบรอด (Saint Willibrord) "กลายเป็นการเต้นรำที่เป็นหนึ่งเดียวกันอันยิ่งใหญ่" ดังนั้น พันธกิจที่เราได้รับมอบหมายนั้นจึง "สวยงาม" “ให้เรามีกำลังใจและรับใช้ ตามแบบอย่างของพระนางมารีย์โดยอาศัยความช่วยเหลือของเธอ”