ความโลภคือความเจ็บป่วยของหัวใจ (Avarice is a sickness of the heart)

     เมื่อวันพุธที่ 24 มกราคม 2024 โอกาสการเข้าเฝ้าทั่วไป (General Audience) พระสันตะปาปาฟรังซิสยังคงบรรยายคำสอนเกี่ยวกับความชั่วร้ายและคุณธรรม ด้วยการไตร่ตรองถึงความโลภ (Avarice) โดยกล่าวว่า ความตายที่แน่นอนเป็นเครื่องเตือนใจที่มีประสิทธิภาพว่า เราต้องมีใจกว้าง (แบ่งปัน) กับสิ่งของของเราในชีวิตนี้ เนื่องจากเราไม่สามารถเอาเงินของเราไปเกินกว่าหลุมฝังศพ ความโลภเป็น "การยึดติดกับเงินที่ขัดขวางมนุษย์จากความเอื้ออาทร" ความโลภไม่ได้ขึ้นอยู่กับความมั่งคั่งที่บุคคลมี แต่เป็นบาปที่ส่งผลกระทบต่อเราในหลาย ๆ ด้าน “มันเป็นความเจ็บป่วยของหัวใจ ไม่ใช่ของกระเป๋าสตางค์”

การรำพึงเกี่ยวกับความตาย (Meditation on death)

     แม้แต่บรรดาปิตาจารย์แห่งทะเลทราย ซึ่งเป็นนักพรตที่สละความมั่งคั่งมหาศาล ก็ยังพบว่าตนเองยึดติดกับสิ่งของมีค่าอันน้อยนิด
“วัตถุเหล่านั้นกลายเป็นเครื่องรางประเภทหนึ่งสำหรับพวกเขา ซึ่งพวกเขาไม่สามารถแยกตัวเองออกได้ สิ่งนี้เผยให้เห็น ความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นระเบียบกับความเป็นจริง ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดการกักตุนแบบบังคับ และการสะสมทางพยาธิวิทยา” “เพื่อต่อสู้กับสิ่งนี้ บรรดานักพรตได้เสนอวิธีที่รุนแรงแต่มีประสิทธิภาพสูง นั่นคือการไตร่ตรองถึงความตาย”

     พระองค์ทรงเตือนผู้มีความเชื่อว่า แม้เราจะหาเงินได้มากเพียงใดในชีวิตนี้ เราก็จะเก็บอะไรไว้ไม่ได้หลังความตาย ความตายเตือนเราว่า “เราไม่ใช่เจ้าของโลก” และ “เราเคลื่อนไหวไปมาเหมือนคนแปลกหน้าและผู้แสวงบุญ (บนโลกใบนี้)” การไตร่ตรองนี้ ยังแสดงให้เราเห็นถึงเหตุผลของความโลภ ซึ่งเป็นความพยายามที่จะ “ขจัดความกลัวความตาย” แต่พระเยซูเจ้าทรงแสดงให้เราเห็นว่า ในคำอุปมาเรื่องคนโง่ที่สะสมพืชผลไว้มากมายนั้น ความตายอาจมาได้ทุกเมื่อ

อย่าให้ทรัพย์สมบัติมาควบคุมเรา (Do not let possessions control us)

     พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงเตือนว่า แม้จะเป็นไปได้ที่จะเป็น “เจ้าแห่งสิ่งของที่เราครอบครอง” แต่บ่อยครั้งที่ทรัพย์สินเหล่านั้น สามารถควบคุมเราได้ในที่สุด เราอาจกังวลกับการสะสมมากขึ้นและรักษาสิ่งที่เรามีอยู่เสมอ แต่ทรัพย์สินทั้งหมดของเรา “อาจหายไปในชั่วขณะหนึ่ง”
บ่อยครั้งที่เรา “ลืมการเทศนาพระวรสาร ซึ่งไม่ได้อ้างว่าความร่ำรวยเป็นบาปในตัวเอง แต่พวกมันต้องรับผิดอย่างแน่นอน”
"นี่คือสิ่งที่คนขี้เหนียวไม่เข้าใจ: เขาอาจเป็นแหล่งของพระพรแก่คนจำนวนมาก แต่กลับเข้าไปในตรอกซอกซอยแห่งความอนาถ"
"ขอให้เราเอาใจใส่ และให้เรามีน้ำใจ ใจกว้างกับทุกคน และใจกว้างกับผู้ที่ต้องการจากเรามากที่สุด"