วันนี้พระศาสนจักรทั่วโลกร่วมใจกันสมโภชนักบุญทั้งหลาย ซึ่งหนังสือวิวรณ์ระบุว่ามีจำนวนมากมายเหลือคณานับ จากทุกชาติ ทุกเผ่า และทุกภาษา
     เมื่อปี 1983 (38 ปีมาแล้ว) นักบุญยอห์น ปอลที่ 2 พระสันตะปาปา ได้ปรับปรุงขั้นตอนในการแต่งตั้งนักบุญไว้ 3 ขั้นตอนด้วยกัน
     ขั้นตอนแรก จะเริ่มหลังจากคาทอลิกที่ประชาชนเชื่อว่าเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์เสียชีวิตไปแล้วหลายปี ทั้งนี้เพื่อจะได้รู้เรื่องราวของผู้ที่น่าจะได้รับการเสนอชื่อเป็นนักบุญชัดเจนยิ่งขึ้น โดยพระสังฆราชท้องถิ่นจะเป็นผู้ดำเนินการสอบสวน พร้อมทั้งเขียนรายงานเสนอชีวประวัติ คุณธรรม ความกล้าหาญ และความเที่ยงตรงของคำสอนไปที่วาติกัน จากนั้นคณะกรรมการที่วาติกันจะทำการประเมินคุณค่าของผู้ที่ได้รับการเสนอชื่อ และเมื่อได้รับความเห็นชอบจากสมณกระทรวงว่าด้วยการแต่งตั้งนักบุญ ผู้นั้นก็จะได้รับการประกาศให้เป็น Venerable คือเป็น “ผู้ที่มีคุณธรรมควรค่าแก่การยกย่อง”
     ขั้นตอนที่สอง เพื่อจะได้รับการแต่งตั้งเป็น “บุญราศี” จะต้องมีอัศจรรย์รองรับหนึ่งอย่าง และต้องเป็นอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นหลังจากผู้นั้นเสียชีวิตแล้วด้วย เพื่อจะได้พิสูจน์ว่าผู้นั้นอยู่ในสวรรค์และสามารถอ้อนวอนพระเจ้าเพื่อเราได้ (ยกเว้นกรณีที่เป็นมรณสักขี ไม่ต้องมีอัศจรรย์รองรับในขั้นตอนที่สองนี้) และเมื่อพระสันตะปาปาประกาศให้ผู้นี้เป็นบุญราศี ผู้คนในท้องถิ่นนั้นก็สามารถแสดงความเคารพต่อบุญราศีองค์นั้นได้
     ขั้นตอนสุดท้าย ไม่ว่าจะเป็นมรณสักขีหรือไม่ก็ตาม ต้องมีอัศจรรย์รองรับอีกหนึ่งครั้ง พระสันตะปาปาจึงจะประกาศแต่งตั้งเป็น “นักบุญ” ซึ่งจะได้รับการยกย่องทั่วพระศาสนจักรสากล
     เนื่องจากการแต่งตั้งนักบุญเป็นสิ่งที่จะผิดพลาดหรือจะถอนคืนไม่ได้ ขั้นตอนต่างๆ จึงต้องใช้เวลานานและต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก ด้วยเหตุนี้ ผู้ที่ดำเนินชีวิตอย่างศักดิ์สิทธิ์ในโลกนี้จึงใช่ว่าจะได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญทุกคน อันที่จริง เราอาจจะได้พบหรือเคยเดินชนไหล่กับ “ผู้ศักดิ์สิทธิ์” ที่สมควรจะเป็นนักบุญหลายคนแล้ว และตัวเราเองก็ได้รับเรียกจากพระเจ้าให้มาเป็นหนึ่งในบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ด้วย
วันสมโภชนักบุญทั้งหลายจึงเป็นการเฉลิมฉลองบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้าแล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้รับการประกาศแต่งตั้งเป็นนักบุญอย่างเป็นทางการจากพระศาสนจักร
     นอกจากนั้นวันสมโภชนี้ ยังเป็นการปลุกความหวังของเราให้ลุกโชติช่วงขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง เพราะบรรดานักบุญทั้งที่ได้รับการแต่งตั้งและไม่ได้รับการแต่งตั้ง ครั้งหนึ่งพวกเขาก็เป็นมนุษย์ชายหญิง เป็นเด็กเป็นวัยรุ่นเหมือนกับเรา ที่ที่เราอยู่ในโลกตอนนี้ พวกเขาก็เคยอยู่ และที่ที่พวกเขาอยู่ตอนนี้ เราก็หวังว่าจะได้ไปอยู่ด้วยสักวันหนึ่ง
เพียงแต่ว่าการจะมีชีวิตแบบนักบุญนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นแบบอัตโนมัติ พระเยซูเจ้าตรัสว่า “คนที่กล่าวแก่เราว่า ‘พระเจ้าข้า พระเจ้าข้า’ นั้น มิใช่ทุกคนจะได้เข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระบิดาของเรา ผู้สถิตในสวรรค์นั่นแหละจะเข้าสู่สวรรค์ได้” (มธ 7:21)
     และในพระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าก็ทรงให้หนทางเพื่อที่เราจะได้ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระเจ้าพระบิดาไว้ 8 หนทางด้วยกัน
     หนทางแรก ให้เรามีใจยากจน เพราะอย่างที่เรารู้กันดี คนยากจนจะไม่มีอิทธิพล จะถูกคนอื่นดูหมิ่นและกดขี่ข่มเหงต่างๆ นานาจนหาที่พึ่งพิงในโลกนี้ไม่ได้อีกแล้ว เมื่อเราไม่มีที่พึงพิงในโลกนี้เราก็จะหันมาพึ่งพิงพระเจ้า และมอบความวางใจทั้งหมดไว้ในพระองค์ และเมื่อวางใจในพระองค์ เราก็พร้อมและเต็มใจที่จะปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระองค์ ซึ่งจะทำให้เราคิดเหมือนพระองค์ รักเหมือนพระองค์ และดำเนินชีวิตเหมือนพระองค์ ซึ่งเป็นชีวิตเดียวกันกับที่นักบุญยอห์นบอกเราในบทอ่านที่สองว่า “ในภายภาคหน้า เราจะเป็นเหมือนพระองค์” และเราจะได้พระอาณาจักรสวรรค์เป็นมรดก
     หนทางที่สอง ให้เราสงสารและร่วมทุกข์กับผู้ที่เป็นทุกข์โศกเศร้า เพราะนี่คือการดำเนินชีวิตตามรอยพระบาทของพระเยซูเจ้าผู้ทรงสงสารและเยียวยาช่วยเหลือความทุกข์ยากของทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคนเจ็บไข้ได้ป่วย (มธ 14:14) คนหิวโหย (มธ 14:13-21) คนตาบอด (มธ 20:29-34) คนโรคเรื้อน (มก 1:40-45) คนง่อย ฯลฯ
     หนทางที่สาม ให้เรามีใจอ่อนโยนและสุภาพถ่อมตน ซึ่งจะทำให้เรามีศาสนาอยู่ในหัวใจอย่างแท้จริง เพราะเราจะตระหนักถึงบาปและความอ่อนแอของเรา และเราจะต้องการพระเจ้าด้วยจริงใจและสิ้นสุดจิตใจ
     หนทางที่สี่ ให้เรามุ่งมั่นแสวงหาความชอบธรรมดุจเดียวกับคนใกล้อดตายอยากได้อาหาร หรือคนหิวน้ำใกล้ตายอยากได้น้ำ และต้องเป็นความชอบธรรมทั้งครบด้วย คือดีทุกอย่าง ไม่ใช่ดีอย่างเสียหลายอย่าง แล้วเราจะได้รับความชอบธรรมอย่างอิ่มหนำจริงๆ
     หนทางที่ห้า ให้เรามีจิตใจเมตตาต่อผู้อื่น รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา แล้วเราจะกลายเป็นบุตรของพระเจ้า เพราะพระเยซูเจ้า พระบุตรของพระเจ้า ก็ทรงทำเช่นเดียวกันนี้
     หนทางที่หก ให้เรามีจิตใจบริสุทธิ์ ไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง แล้วเราจะสามารถมองเห็นพระเจ้า ผู้ทรงเป็นองค์ความบริสุทธิ์ได้
     หนทางที่เจ็ด ให้เราเป็นผู้ลงมือสร้างสันติ ไม่ใช่เป็นเพียงผู้รักสันติ คือได้แต่พูดแต่ไม่ลงมือทำ
     หนทางที่แปด ให้เรายอมรับการถูกดูหมิ่น ข่มเหง หรือเบียดเบียน อันเกิดจากการดำเนินชีวิตตามแบบอย่างของพระเยซูเจ้า เพราะรางวัลในสวรรค์ของเรายิ่งใหญ่นัก บรรดานักบุญมากมายก็เคยผ่านหนทางนี้มาแล้ว
     พี่น้องครับ วันนี้ ให้เราวอนขอพระเยซูเจ้า โปรดให้เรามีความเชื่อและความกล้าหาญที่จะเดินตามหนทางของบรรดานักบุญทั้งหลายที่เราร่วมใจกันสมโภชในวันนี้ ซึ่งก็คือหนทางของความสุขแท้จริงทั้ง 8 ประการ เพื่อว่าเมื่อชีวิตของเรา     ในโลกนี้จบสิ้นลง เราจะได้ไปอยู่ร่วมกับบรรดานักบุญในสวรรค์ และได้ฟังพระสุรเสียงอันอ่อนโยนของพระเยซูเจ้าที่ว่า “ดีมาก ผู้รับใช้ที่ดีและซื่อสัตย์ เจ้าซื่อสัตย์ในสิ่งเล็กน้อย เราจะให้เจ้าจัดการในเรื่องใหญ่ๆ จงมาร่วมยินดีกับนายของเจ้าเถิด” (มธ 25:21)