พี่น้องคงจำได้ ก่อนเสด็จสู่สวรรค์พระเยซูเจ้าทรงสั่งบรรดาอัครสาวกว่า “ท่านทั้งหลายจงไปสั่งสอนนานาชาติให้มาเป็นศิษย์ของเรา” (มธ 28:19) แต่ภารกิจนี้ยิ่งใหญ่เกินกว่าบรรดาอัครสาวกซึ่งเป็นชาวประมงพื้นบ้าน ไร้การศึกษา จะออกไปประกาศข่าวดีให้แก่บรรดานักปราชญ์ชาวกรีกหรือนักพูดชาวโรมันได้ ยิ่งไปกว่านั้น พี่น้องชาวยิวด้วยกันเองก็มองพวกเขาเป็นพวกนอกรีต แล้วจะให้พวกเขาทำอย่างไรล่ะ
หนังสือกิจการอัครสาวกเล่าว่า พวกเขากลับไปกรุงเยรูซาเล็ม ขึ้นไปบนห้องที่พระเยซูเจ้าเคยใช้เป็นที่เลี้ยงอาหารค่ำครั้งสุดท้าย แล้ว “ทุกคนร่วมอธิษฐานภาวนาสม่ำเสมอ เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน พร้อมกับบรรดาสตรี รวมทั้งมารีย์พระมารดาของพระเยซูเจ้าและพี่น้องของพระองค์” เพื่อรอรับพระจิตเจ้า ! (กจ 1:14) และเมื่อถึงวันเปนเตกอสเต คือวันที่ห้าสิบหลังจากพระเยซูเจ้าทรงกลับคืนพระชนมชีพ ก็มีเสียงจากฟ้าเหมือนเสียงลมพัดแรงกล้า ทุกคนที่อยู่ในบ้านเห็นเปลวไฟลักษณะเหมือนลิ้นแยกไปอยู่เหนือศีรษะของบรรดาศิษย์แต่ละคน แล้วทุกคนก็ได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม
     เมื่อได้รับพระจิตเจ้าแล้ว พวกเขาจึงออกไปประกาศข่าวดีด้วยความกล้าหาญ เข้มแข็ง และปราศจากความหวาดกลัวใดๆ ทั้งสิ้น
เฉพาะวันแรกที่นักบุญเปโตรเริ่มประกาศข่าวดีหลังจากรับพระจิตเจ้า ก็มีผู้ที่เชื่อ กลับใจ และรับศีลล้างบาปมากถึงสามพันคน จึงนับว่าวันพระจิตเจ้านี้เป็นวันเริ่มต้น และเป็นวันเกิดของพระศาสนจักร
นี่คือหนึ่งในผลงานของพระจิตเจ้าซึ่งเราร่วมใจกันสมโภชในวันนี้
     หันกลับมาดูตัวเรา เราก็ไม่ต่างไปจากบรรดาอัครสาวก สิ่งที่พระเยซูเจ้าทรงเรียกร้องให้เราผู้มีความเชื่อกระทำ เช่น ให้เราประกาศข่าวดี ให้เราเป็นพยานถึงพระองค์ ให้เราเป็นหนึ่งเดียวกัน ให้เราอยู่ในโลกแต่ไม่เป็นของโลก ฯลฯ ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และจริงๆ ก็เป็นไปไม่ได้หากเราทำตามลำพังโดยไม่พึ่งพาความช่วยเหลือจากพระจิตเจ้า
     พระจิตเจ้าช่วยเราโดยทรงประทานพระพรเจ็ดประการให้แก่เรา
1. พระดำริ (wisdom) ทำให้เราตีคุณค่าของสิ่งต่างๆ เหมือนอย่างพระเจ้า ทำให้เรามองว่าจิตใจของเราสำคัญกว่าร่างกาย และที่สำคัญพระเจ้าสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดทั้งปวง
2. สติปัญญา (understanding) ทำให้เราเข้าใจสิ่งที่เราเชื่อ สิ่งที่เราปฏิบัติ เข้าใจพระวาจาของพระเจ้าและคำสอนของพระศาสนจักร อีกทั้งสามารถถ่ายทอดให้แก่ผู้อื่นด้วย
3. ความคิดอ่าน (counsel) ทำให้เราตัดสินใจทำสิ่งที่ดีที่สุดตามจิตตารมณ์แห่งความเชื่อ และมีความคิดริเริ่มที่จะรับใช้พระเจ้าและเพื่อนมนุษย์ดียิ่งขึ้น
4. พละกำลัง (fortitude) ทำให้เรามีกำลังปฏิบัติในสิ่งที่ได้รับจากความคิดอ่าน สามารถต่อสู้กับความชั่ว ยินดีเสียสละ และยังทำให้เราซื่อสัตย์มั่นคงในการทำหน้าที่ประจำวันต่างๆ โดยไม่ท้อถอย
5. ความรู้ (knowledge) ทำให้เรามองสภาพแวดล้อมและสถานการณ์ต่างๆ ในชีวิตของเราเหมือนอย่างที่พระเจ้าทรงมอง ทำให้เรารู้พระประสงค์ของพระเจ้าและดำเนินชีวิตอย่างมีคุณค่า
6. ความศรัทธา (piety) ทำให้เราปรารถนาที่จะนมัสการและรับใช้พระเจ้าด้วยความรักและความเต็มใจ ไม่ใช่ทำไปเพราะเป็นหน้าที่
7. ความยำเกรง (fear of the Lord) ทำให้เราปรารถนาที่จะไม่ทำให้พระเจ้าเคืองพระทัย เรายำเกรงพระเจ้าไม่ใช่เพราะกลัวหรือเพราะเป็นหน้าที่ แต่เป็นเพราะเรารักพระองค์
นอกจากพระพรทั้ง 7 ประการดังกล่าวแล้ว นักบุญเปาโลยังบอกเราในบทอ่านที่สองว่า “พระพรพิเศษมีหลายประการ แต่มีพระจิตเจ้าพระองค์เดียว” พูดง่ายๆ ก็คือพระจิตเจ้าทรงแจกจ่ายพระพรพิเศษอีกหลายประการให้แต่ละคนแตกต่างกันไป เช่นให้คนหนึ่งพูดเก่ง ให้คนหนึ่งทำงานเก่ง ให้คนหนึ่งมีความเชื่อมีความศรัทธา ให้คนหนึ่งรักษาโรคได้ ให้คนหนึ่งประกาศพระวาจา ฯลฯ แต่ทั้งนี้เราต้องไม่ลืมสิ่งที่นักบุญเปาโลบอกอีกเช่นกันว่า พระจิตเจ้าประทานพระพรพิเศษต่างๆ เหล่านี้ก็เพื่อประโยชน์ของส่วนรวม ไม่ใช่เพื่อประโยชน์ส่วนตน
     พี่น้องครับ จริงอยู่ เราได้รับพระจิตเจ้าพร้อมกับพระพรต่างๆ ของพระองค์เมื่อเรารับศีลกำลัง แต่นอกจากศีลกำลังแล้ว เรายังได้รับพระพรของพระจิตเจ้าทุกครั้งที่เรารับพระหรรษทานศักดิ์สิทธิกรผ่านทางศีลศักดิ์สิทธิ์ เพราะฉะนั้น จากนี้ไปเราต้องตั้งใจรับศีลศักดิ์สิทธิ์ให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะสามารถ โดยเฉพาะศีลอภัยบาป และศีลมหาสนิท อีกทั้งต้องหมั่นวอนขอพระจิตเจ้าช่วยเราเสมอ ดังที่พระศาสนจักรสอนให้เราสวดบทอัญเชิญพระจิตเจ้าก่อนจะเริ่มต้นทำสิ่งต่างๆ ว่า “เชิญเสด็จมา ข้าแต่พระจิตเจ้า เชิญเสด็จมาสถิตในดวงใจสัตบุรุษ และทรงบันดาลให้ลุกร้อนด้วยความรักของพระองค์”
     ขอพระจิตเจ้าซึ่งเราสมโภชในวันนี้ ช่วยเราให้มีความคิดอ่านเช่นเดียวกับพระเจ้า มีพละกำลังที่จะดำเนินชีวิตด้วยความศรัทธาและเคารพรักพระองค์ ตลอดจนใช้พระพรพิเศษต่างๆ ที่เราได้รับเพื่อเพื่อนมนุษย์ทุกคนด้วยเทอญ