บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                               อสย 40:1-11
     พระเจ้าของท่านทั้งหลายตรัสว่า “จงปลอบโยน จงปลอบโยนประชากรของเราเถิด จงพูดกับกรุงเยรูซาเล็มให้ประทับใจ จงร้องบอกเมืองนั้นว่า เวลาการเป็นทาสสิ้นสุดแล้ว ความผิดของเมืองนั้นได้รับการอภัย เมืองนั้นได้รับโทษจากพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นสองเท่าแล้วเพราะบาปทั้งหมดของตน”
     เสียงหนึ่งร้องว่า “จงเตรียมทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าในถิ่นทุรกันดาร จงเปิดทางตรงในทุ่งเวิ้งว้างสำหรับพระเจ้าของเราเถิด จงถมหุบเขาทุกแห่งให้เต็ม จงปรับภูเขาและเนินเขาทุกแห่งให้เรียบ ที่ขรุขระจะราบเสมอกัน ที่สูงๆ ต่ำๆ จะราบเรียบ แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงสำแดงพระสิริรุ่งโรจน์ให้ปรากฏ มนุษย์ทุกคนจะได้เห็นทั่วกัน เพราะพระโอษฐ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสไว้ดังนี้”
เสียงหนึ่งกล่าวว่า “จงร้องซิ” ข้าพเจ้าตอบว่า “ข้าพเจ้าจะต้องร้องว่าอย่างไร” เสียงนั้นกล่าวว่า “มนุษย์ทุกคนเป็นเหมือนต้นหญ้า ความรุ่งเรืองทั้งหมดของเขาเป็นเหมือนดอกไม้ในทุ่ง เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบันดาลให้ลมพัดผ่าน หญ้าก็จะเหี่ยวแห้ง ดอกไม้ก็จะร่วงโรย แน่ทีเดียว ประชากรเป็นเสมือนต้นหญ้า หญ้าเหี่ยวแห้ง ดอกไม้ร่วงโรย แต่พระวาจาของพระเจ้าของเราคงอยู่ตลอดไป”
“ท่านผู้นำข่าวดีมายังศิโยนเอ๋ย จงขึ้นไปบนภูเขาสูงเถิด ท่านผู้นำข่าวดีมาให้กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงร้องตะโกนให้สุดเสียงเถิด จงร้องตะโกน อย่ากลัวเลย จงประกาศแก่เมืองต่างๆ แห่งแคว้นยูดาห์ว่า ‘พระเจ้าของท่านทรงอยู่ที่นี่’
ดูซิ องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าเสด็จมาด้วยพระอานุภาพ พระกรของพระองค์ทรงอำนาจปกครอง ดูซิ รางวัลชัยชนะอยู่กับพระองค์ ประชากรที่ทรงกอบกู้เดินนำหน้าพระองค์ พระองค์ทรงเลี้ยงดูฝูงแกะของพระองค์เช่นคนเลี้ยงแกะ ทรงรวบรวมลูกแกะไว้ในอ้อมพระกรทรงอุ้มไว้แนบพระอุระ และทรงนำแม่แกะอย่างทะนุถนอม”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                มธ 18:12-14
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “ท่านทั้งหลายคิดอย่างไร ถ้าชายคนหนึ่งมีแกะอยู่ร้อยตัว แล้วแกะตัวหนึ่งบังเอิญหลงทาง เขาจะไม่ปล่อยแกะเก้าสิบเก้าตัวไว้บนภูเขา เพื่อค้นหาแกะตัวที่หลงไปหรือ
เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ถ้าเขาหาแกะตัวนั้นพบแล้ว เขาจะรู้สึกยินดีที่พบมัน มากกว่ายินดีในแกะเก้าสิบเก้าตัวที่มิได้พลัดหลง
    พระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ก็เช่นเดียวกัน ไม่ทรงปรารถนาให้คนธรรมดาๆ เหล่านี้แม้เพียงผู้เดียวต้องพินาศไป”

ข้อคิด
     พระเจ้าตรัสผ่านประกาศกอิสยาห์ว่า พระองค์จะทรงเลี้ยงดูฝูงแกะและอุ้มลูกแกะไว้แนบพระอุระ ดุจคนเลี้ยงแกะเลี้ยงดูฝูงแกะของตน
วันนี้ พระเยซูเจ้าทรงตอกย้ำพระดำรัสของพระเจ้าด้วยการหยิบยกวิถีชีวิตของชาวยิวขึ้นมาเพื่อสอนเราว่า พระเจ้าทรงยินดีเมื่อพบคนบาปที่หลงทาง เหมือนคนเลี้ยงแกะยินดีเมื่อพบแกะที่สูญหาย
แน่นอนว่า พระเจ้าทรงรักผู้ที่ไม่พลัดหลงจากพระองค์ แต่ในเวลาเดียวกันดวงหทัยของพระองค์ก็เปี่ยมล้นด้วยความปีติยินดีเมื่อผู้ที่พลัดหลงกลับมาหาพระองค์ เพราะพระองค์ไม่ทรงประสงค์ให้ผู้ใดต้องพินาศไปแม้แต่คนเดียว
นี่คือความจริงอันยิ่งใหญ่ที่พระเยซูเจ้าทรงเปิดเผยแก่เรา แต่น่าเสียดายที่อุปสรรคขวางกั้นคนบาปมิให้กลับมาหาพระองค์กลับเป็นมนุษย์ด้วยกันเอง โดยเฉพาะพวกที่ชอบติฉินนินทาและวิพากษ์วิจารณ์ผู้อื่นแทบทุกเรื่อง
แล้วเราจะกลับมาหาพระองค์ หรือจะยังคงเป็นอุปสรรคของพระองค์ต่อไป ?