บทอ่านจากจดหมายนักบุญยอห์นอัครสาวก ฉบับที่หนึ่ง    1 ยน 1:1-4
     พี่น้องที่รักยิ่ง เราประกาศเรื่องราวเกี่ยวกับพระวจนาตถ์แห่งชีวิต ซึ่งเป็นอยู่แล้วตั้งแต่แรกเริ่ม เราได้ฟัง เราได้เห็นด้วยตาของเรา เราได้เฝ้ามอง และเราได้สัมผัสด้วยมือของเรา ชีวิตนั้นได้ปรากฏ เราได้เห็นและได้เป็นพยาน เราประกาศให้ท่านทั้งหลายรู้ถึงชีวิตนิรันดร ซึ่งอยู่กับพระบิดา และปรากฏให้เราเห็น สิ่งที่เราได้เห็นและได้ฟังนี้ เราประกาศให้ท่านทั้งหลายรู้ด้วย เพื่อท่านจะได้สนิทสัมพันธ์กับเรา ความสนิทสัมพันธ์นี้คือความสนิทสัมพันธ์กับพระบิดา และกับพระบุตรของพระองค์ คือพระเยซูคริสตเจ้า เราเขียนเรื่องนี้ถึงท่าน เพื่อความปีติยินดีของเราจะได้สมบูรณ์

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                               ยน 20:2-8
     เช้าตรู่วันต้นสัปดาห์ มารีย์ชาวมักดาลาวิ่งไปหาซีโมนเปโตรกับศิษย์อีกคนหนึ่งที่พระเยซูเจ้าทรงรักบอกว่า “เขานำองค์พระผู้เป็นเจ้าไปจากพระคูหาแล้ว พวกเราไม่รู้ว่าเขานำพระองค์ไปไว้ที่ไหน”
เปโตรกับศิษย์คนนั้นจึงออกไป มุ่งไปยังพระคูหา ทั้งสองคนวิ่งไปด้วยกัน แต่ศิษย์คนนั้นวิ่งเร็วกว่าเปโตร จึงมาถึงพระคูหาก่อน เขาก้มลงมองเห็นผ้าพันพระศพวางอยู่บนพื้น แต่ไม่ได้เข้าไปข้างใน ซีโมนเปโตรซึ่งตามไปติดๆ ก็มาถึง เข้าไปในพระคูหาและเห็นผ้าพันพระศพวางอยู่ที่พื้น รวมทั้งผ้าพันพระเศียรซึ่งไม่ได้วางอยู่กับผ้าพันพระศพ แต่พับแยกวางไว้อีกที่หนึ่ง ศิษย์คนที่มาถึงพระคูหาก่อนก็เข้าไปข้างในด้วย เขาเห็นและมีความเชื่อ

ข้อคิด
     คำพังเพยที่ว่า"สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ" บทอ่านที่ 1 สรุปได้ว่าการมีประสบการณ์ความรักกับพระในแต่ละวัน ทำให้ความปิติยินดีของเราสมบูรณ์ เช่นเดียวกับมารีย์ชาวมักดาลามีประสบการณ์ความรักต่อพระเยซูเจ้า นางได้รับความรักมากเท่าไหร่ ก็ให้มากเท่านั้น นักบุญยอห์นเป็นอีกบุคคลหนึ่งซึ่งใกล้ชิดกับพระเยซูเจ้ามาก ด้วยสายตาแห่งความรักสามารถเปลี่ยนความมืดให้เป็นความสว่างได้ เปลี่ยนความตายให้เป็นชีวิต ฉะนั้น ความรักความสัมพันธ์ที่ดี มิตรภาพที่จริงใจ เป็นสิ่งชีวิตคริสตชนพึงจะมี