บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโรม      รม 4:20-25
      พี่น้อง อับราฮัมไม่สงสัยเพราะความไม่เชื่อในพระสัญญาของพระเจ้า แต่กลับได้รับพละกำลังจากความเชื่อ และถวายพระเกียรติแด่พระองค์ โดยเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยมว่า สิ่งใดที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ พระองค์ย่อมมีพระอำนาจที่จะทำสิ่งนั้นให้เป็นจริงตามพระสัญญาได้ นี่คือความเชื่อซึ่งนับได้ว่าเป็นความชอบธรรมสำหรับเขา ประโยคนี้มิได้เขียนขึ้นโดยหมายถึงอับราฮัมเท่านั้น แต่หมายถึงเราทุกคนด้วย ความเชื่อจะนับได้ว่าเป็นความชอบธรรมสำหรับเราเช่นกัน เพราะเราเชื่อในพระองค์ผู้ทรงบันดาลให้พระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย พระเยซูคริสตเจ้าทรงยอมสละพระชนมชีพเพราะบาปของเรา และทรงกลับคืนพระชนมชีพเพื่อให้เราเป็นคนชอบธรรม

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                 ลก 12:13-21
      เวลานั้น ประชาชนคนหนึ่งทูลพระเยซูเจ้าว่า “พระอาจารย์ โปรดบอกพี่ชายข้าพเจ้าให้แบ่งมรดกให้ข้าพเจ้าเถิด” พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “มนุษย์เอ๋ย ใครตั้งเราเป็นผู้พิพากษาหรือเป็นผู้แบ่งมรดกของท่าน” แล้วพระองค์ตรัสกับคนเหล่านั้นว่า “จงระวังและรักษาตัวไว้ให้พ้นจากความโลภทุกชนิด เพราะชีวิตของคนเราไม่ขึ้นกับทรัพย์สมบัติของเขา แม้ว่าเขาจะมั่งมีมากเพียงใดก็ตาม”
     พระองค์ยังตรัสอุปมาเรื่องหนึ่งให้เขาทั้งหลายฟังอีกว่า “เศรษฐีคนหนึ่งมีที่ดินที่เกิดผลดีอย่างมาก เขาจึงคิดว่า ‘ฉันจะทำอย่างไรดี ฉันไม่มีที่พอจะเก็บพืชผลของฉัน’ เขาคิดอีกว่า ‘ฉันจะทำอย่างนี้ จะรื้อยุ้งฉางเก่าแล้วสร้างใหม่ให้ใหญ่โตกว่าเดิม จะได้เก็บข้าวและสมบัติทั้งหมดไว้ แล้วฉันจะพูดกับตนเองว่า ดีแล้ว เจ้ามีทรัพย์สมบัติมากมายเก็บไว้ใช้ได้หลายปี จงพักผ่อน กินดื่มและสนุกสนานเถิด’ แต่พระเจ้าตรัสกับเขาว่า ‘คนโง่เอ๋ย คืนนี้ เขาจะเรียกเอาชีวิตเจ้าไป แล้วสิ่งที่เจ้าได้เตรียมไว้จะเป็นของใครเล่า คนที่สะสมทรัพย์สมบัติไว้สำหรับตนเอง แต่ไม่เป็นคนมั่งมีสำหรับพระเจ้า ก็จะเป็นเช่นนี้’”

ข้อคิด
     บ่อยครั้งที่มนุษย์ใช้ชีวิตด้วยความละเลยโดยเชื่อว่าตัวเองยังมีเวลาอีกมาก เวลาคือสิ่งที่เรามีอย่างจำกัด แต่หลายคนก็ไม่เชื่อเช่นนั้นและใช้ชีวิตอย่างประมาท ความโลภคือหลุมพรางที่ทำให้เรายึดติดกับสิ่งที่ไม่แน่นอนบนโลกใบนี้ สิ่งที่เรามีในวันนี้ พรุ่งนี้อาจไม่ใช่ของเราอีกต่อไปก็เป็นได้ ความตายเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อทุกเวลากับทุกคนโดยไม่มีข้อยกเว้น การใช้ชีวิตอย่างมีสติในความรัก, ความเข้าใจ และการแบ่งปัน คือหนทางที่จะช่วยให้เราปล่อยวางจากสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ถาวรของชีวิต