บทอ่านจากหนังสือบุตรสิรา                                          บสร17:1-15
     องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเนรมิตสร้างมนุษย์จากดินและทรงบันดาลให้เขากลับเป็นดินอีกพระองค์ทรงกำหนดวันและเวลาไว้แก่มนุษย์ทรงมอบอำนาจเหนือทุกสิ่งบนแผ่นดินให้เขาประทานให้มนุษย์มีกำลังเหมือนพระองค์ทรงเนรมิตเขาตามภาพลักษณ์ของพระองค์ทรงบันดาลให้สัตว์ทั้งหลายเกรงกลัวมนุษย์ มนุษย์จะได้เป็นนายปกครองสัตว์ป่าและนกทั้งปวงพระองค์ประทานความคิด ลิ้น ตา หู และใจแก่มนุษย์เพื่อเขาจะรู้จักคิดพระองค์โปรดให้เขามีความรู้และความเข้าใจอย่างเต็มเปี่ยมทรงชี้นำให้เขารู้จักความดีและความชั่วพระองค์ประทานแสงสว่างของพระองค์ในจิตใจของเขาทรงสำแดงให้เขาเห็นความยิ่งใหญ่แห่งพระราชกิจของพระองค์มนุษย์จะได้สรรเสริญพระนามศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์และบอกเล่าความยิ่งใหญ่แห่งพระราชกิจของพระองค์พระองค์ประทานความรู้แก่เขาทรงมอบกฎแห่งชีวิตเป็นมรดกแก่เขาทรงกระทำพันธสัญญานิรันดรกับเขาทรงเผยให้เขารู้จักบทบัญญัติของพระองค์ตาของเขาได้ชมพระสิริรุ่งโรจน์ยิ่งใหญ่หูของเขาได้ยินพระสุรเสียงดังกังวานของพระองค์พระองค์ตรัสแก่เขาว่า “จงละเว้นความอยุติธรรมทั้งปวง”ประทานบทบัญญัติให้แต่ละคนปฏิบัติต่อเพื่อนบ้านความประพฤติของมนุษย์อยู่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้าเสมอไม่ซ่อนพ้นสายพระเนตรไปได้เลย

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                              มก 10:13-16
    เวลานั้น มีผู้นำเด็กเล็กๆมาเฝ้าพระเยซูเจ้าเพื่อทรงสัมผัสอวยพรแต่บรรดาศิษย์กลับดุว่าคนเหล่านั้นเมื่อทรงเห็นเช่นนี้พระองค์กริ้วตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “ปล่อยให้เด็กเล็กๆมาหาเราเถิดอย่าห้ามเลยเพราะพระอาณาจักรของพระเจ้าเป็นของคนที่เหมือนเด็กเหล่านี้เราบอกความจริงกับท่านว่าผู้ใดไม่รับพระอาณาจักรของพระเจ้าอย่างเด็กเล็กๆเขาจะไม่เข้าสู่พระอาณาจักรนั้นเลย” แล้วพระองค์ทรงอุ้มเด็กเหล่านั้นไว้ทรงปกพระหัตถ์และประทานพระพร

ข้อคิด
        เมื่อพูดถึงเด็กๆ เรามักจะนึกถึงความน่ารัก ความร่าเริงแจ่มใส และความไร้เดียงสาของพวกเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้ อย่างไรก็ตาม ยังมีลักษณะพิเศษอีกอย่างหนึ่งที่ช่วยให้คำพูดและการกระทำของเด็กๆ มีพลังมาก สิ่งนั้นคือ ความเชื่อซึ่งแสดงออกมาให้เห็นในความมั่นใจในความรักและความเอาใจใส่ของพ่อแม่ที่มีต่อพวกเขา ในความคิดของเด็กๆ ไม่มีสิ่งใดที่พ่อแม่จะทำเพื่อพวกเขาไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้เสมอ ถ้าพวกเขามีพ่อแม่อยู่เคียงข้าง นี่แหละคือ ลักษณะของ “ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์” (มธ18:1) ตามทรรศนะของพระเยซูเจ้า กล่าวคือ ใครก็ตามที่อยากเข้าอาณาจักรสวรรค์ เขาคนนั้นต้องมีความเชื่อนั่นคือ ความมั่นใจในความรักและพระเมตตาอันหาขอบเขตมิได้ของพระเจ้า แม้ว่าหลายครั้งเขาอาจมองไม่เห็นความจริงประการนี้ เพราะเหตุการณ์เลวร้ายหรือมรสุมชีวิตกำลังประดังเข้ามาหาเขาอย่างไม่ขาดสายก็ตาม