บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์     อสย. 65:17-21

     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ดูซิ เราจะสร้างฟ้าใหม่และแผ่นดินใหม่ จะไม่มีผู้ใดคิดถึงและจดจำเรื่องราวในอดีตอีก แต่จงร่าเริงและยินดีเสมอในสิ่งซึ่งเรากำลังจะสร้างขึ้น เพราะเรากำลังจะสร้างกรุงเยรูซาเล็มให้เป็นความยินดี และสร้างประชากรของเมืองนั้นให้เป็นความชื่นบาน เราจะยินดีเพราะกรุงเยรูซาเล็ม และร่าเริงเพราะประชากรของเรา จะไม่มีผู้ใดได้ยินเสียงร้องไห้ และเสียงคร่ำครวญในเมืองนั้นอีก ที่นั่นจะไม่มีทารกที่มีชีวิตเพียงสองสามวัน หรือคนชราที่ตายก่อนถึงกำหนด เพราะคนหนุ่มที่สุดจะตายเมื่อมีอายุหนึ่งร้อยปี ผู้ที่มีอายุไม่ถึงหนึ่งร้อยปีจะนับได้ว่าเป็นผู้ถูกสาปแช่ง เขาจะสร้างบ้านและจะเข้ามาอาศัย จะปลูกสวนองุ่นและจะกินผล”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น     ยน. 4:43-54

     หลังจากนั้นสองวัน พระเยซูเจ้าทรงออกเดินทางต่อไปยังแคว้นกาลิลี พระองค์เคยทรงประกาศไว้ว่า ประกาศกมักไม่ได้รับเกียรติในบ้านเมืองของตน แต่เมื่อพระองค์เสด็จมาถึงแคว้นกาลิลี ชาวกาลิลีต้อนรับพระองค์อย่างดี เพราะเห็นการกระทำต่างๆ ของพระองค์ที่กรุงเยรูซาเล็มในระหว่างวันฉลองที่เขาไปร่วมด้วย
พระเยซูเจ้าเสด็จกลับมาที่หมู่บ้านคานาในแคว้นกาลิลีอีกครั้งหนึ่ง พระองค์เคยทรงเปลี่ยนน้ำเป็นเหล้าองุ่นที่นั่น ข้าราชการคนหนึ่งมีบุตรป่วยหนักอยู่ที่เมืองคาเปอรนาอุม เขาได้ยินว่าพระเยซูเจ้าเสด็จจากแคว้นยูเดียมายังแคว้นกาลิลีแล้ว จึงมาเฝ้าพระองค์และทูลขอให้เสด็จไปรักษาบุตรของเขา ซึ่งใกล้จะสิ้นชีวิต พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “ถ้าท่านทั้งหลายไม่เห็นเครื่องหมายอัศจรรย์และปาฏิหาริย์แล้ว ท่านจะไม่เชื่อเลย”

     ข้าราชการผู้นั้นทูลว่า “พระเจ้าข้า โปรดเสด็จไปก่อนที่บุตรของข้าพเจ้าจะสิ้นใจเถิด” พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “ไปเถิด บุตรของท่านพ้นอันตรายแล้ว” ชายผู้นั้นเชื่อพระวาจาที่พระเยซูเจ้าตรัสกับเขา จึงเดินทางจากไป ขณะที่เขากำลังเดินทางกลับ ผู้รับใช้ของเขาออกมาพบ บอกว่าบุตรของเขาพ้นอันตรายแล้ว เขาซักถามถึงเวลาที่บุตรมีอาการดีขึ้น ผู้รับใช้ตอบว่า “เมื่อวานนี้เวลาบ่ายโมงอาการไข้ก็หาย” บิดาจึงรู้ว่านั่นเป็นเวลาที่พระเยซูเจ้าตรัสว่า “บุตรของท่านพ้นอันตรายแล้ว” เขากับทุกคนในครอบครัวจึงมีความเชื่อ พระเยซูเจ้าทรงกระทำเครื่องหมายอัศจรรย์ครั้งที่สองนี้หลังจากเสด็จกลับจากแคว้นยูเดียมายังแคว้นกาลิลี

ข้อคิด

     ความเชื่อ คือ การเดินทางที่ยากที่จะเข้าใจ แต่ก้าวไปด้วยความเชื่อที่สุด... ข้าราชการต่างชาติคนนี้ในพระวรสาร เดินทางจากคาเปอรนาอุม มาเมืองคานา ไกลนะ เดินทางคนหนึ่งวันเต็มๆ บุตรของเขาป่วย เขาเดินทางมาด้วยหวังจะเชิญพระเยซูไปรักษาลูกของเขา แต่เขาได้รับเพียงพระวาจา “ไปเถิด บุตรของท่านจะมีชีวิต” จะพ้นอันตราย เพียงพระวาจาที่ตรัส ข้าราชการที่เดินทางมาด้วยหวังจะนำพระองค์ไป เขา “เชื่อ” เขาเดินทางกลับไปอีกเป็นวัน จินตนาการว่าเขาเดินไปด้วยความรู้สึกอะไร คิดอะไร จะหายไหม ทำไม่พระองค์ไม่เสด็จไป ทำไม่ตรัสแค่นั้น ... แต่เขาเชื่อ เขาเดินทางกลับไป และระหว่างทางคนใช้ก็มาบอกว่าบุตรหายดี เขาตรวจสอบเวลา เป็นเวลาเดียวกับที่พระเยซู “ตรัส” นี่คือความหมายของยอห์นในพระวรสาร “พระวาจาทรงอำนาจ” “เพียงพระวาจาก็พอแล้ว” เขาเชื่อ เป็นความเชื่อของคนต่างชาติคนนี้ เป็นความเชื่อที่บริสุทธิ์ที่สุด การเดินทางด้วยความเชื่อที่งดงามที่สุด