บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์     อสย. 58:1-9ก

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า

     “จงร้องตะโกนให้เต็มกำลัง อย่าออมเสียงไว้ จงเปล่งเสียงเหมือนเป่าเขาสัตว์ จงประกาศให้ประชากรของเรารู้ว่าเขาได้ล่วงละเมิด จงประกาศแก่เชื้อสายของยาโคบให้เขารู้บาปที่เขาได้ทำ เขาทั้งหลายแสวงหาเราทุกวัน ปรารถนาจะรู้จักทางของเรา ประหนึ่งว่าเขาเป็นประชากรที่ปฏิบัติความชอบธรรม และมิได้ละทิ้งพระวินิจฉัยของพระเจ้าของตน เขาขอให้เราให้การวินิจฉัยที่ชอบธรรม และปรารถนาที่จะเข้ามาใกล้พระเจ้า เขาพูดว่า “ทำไมข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องจำศีลอ

     อาหาร ถ้าพระองค์ไม่ทอดพระเนตร ทำไมข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องละเว้นความสุขสบาย ถ้าพระองค์ไม่ทรงทราบ”
ดูซิ ในวันที่ท่านทั้งหลายจำศีลอดอาหาร ท่านยังแสวงหาผลประโยชน์ของตน และข่มเหงคนงานทุกคนของท่าน ดูซิ ท่านจำศีลอดอาหาร แต่ยังทะเลาะวิวาทและโต้เถียงกัน ชกต่อยตีกันอย่างอยุติธรรม การจำศีลอดอาหารดังที่ท่านปฏิบัติในวันนี้ จะไม่ทำให้เสียงของท่านได้ยินไปถึงเบื้องบนเลย นี่หรือเป็นการจำศีลอดอาหารที่เราพอใจ คือวันที่มนุษย์ละเว้นความสุขสบาย ก้มศีรษะลงเหมือนต้นอ้อ ใช้ผ้ากระสอบและขี้เถ้าปูนอน

     ท่านจะเรียกการทำเช่นนี้ว่าเป็นการจำศีลอดอาหาร และวันที่องค์พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัยกระนั้นหรือ แต่การจำศีลอดอาหารที่เราต้องการ คือการแก้โซ่ตรวนที่อธรรม แก้สายรัดแอก ปล่อยผู้ถูกข่มเหงให้เป็นอิสระ และหักแอกทุกอัน แบ่งปันอาหารกับผู้หิวโหย นำคนยากจนไร้ที่อยู่อาศัยเข้ามาในบ้าน ให้เสื้อผ้าแก่ผู้ที่ท่านเห็นว่าไม่มีเสื้อผ้าสวม และไม่หันหน้าหนีจากญาติพี่น้อง แล้วความสว่างของท่านจะขึ้นมาเหมือนรุ่งอรุณ แผลของท่านจะหายอย่างรวดเร็ว ความชอบธรรมจะเดินนำหน้าท่าน และพระสิริรุ่งโรจน์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะเดินตามท่าน ท่านจะทูลขอ และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงตอบ ท่านจะร้องขอความช่วยเหลือ และพระองค์จะตรัสว่า “เราอยู่ที่นี่”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว     มธ. 9:14-15

     วันหนึ่งบรรดาศิษย์ของยอห์นเข้ามาทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “ทำไมพวกเราและพวกฟาริสีจำศีลอดอาหาร แต่ศิษย์ของท่านไม่จำศีลเลย” พระองค์ทรงตอบว่า “ผู้รับเชิญมาในงานแต่งงานจะโศกเศร้าหรือ ขณะที่เจ้าบ่าวยังอยู่กับเขา แต่จะมีวันหนึ่งที่เจ้าบ่าวจะถูกแยกไป วันนั้นเขาจะจำศีลอดอาหาร”

ข้อคิด

     “ทำไมข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องจำศีลอดอาหารถ้าพระองค์ไม่ทอดพระเนตร ทำไมข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องละเว้นความสุขสบาย ถ้าพระองค์ไม่ทรงทราบ”... สมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิสตรัสถึงเรื่อง “อดอาหาร” ในสารมหาพรตปีที่ผ่านๆมาว่า “การอดอาหาร ทำให้ความโน้มเอียงที่จะใช้ความรุนแรงในตัวเราลดลง ปลดอาวุธออกจากตัวเรา และเป็นโอกาสสำคัญเพื่อการเติบโต”  ความหิว อันเนื่องมาจาก “การอด” ทำให้เราคิดถึงพระเป็นเจ้า และคิดถึงความจำเป็นที่เราต้องพึ่งพระองค์ พระองค์แต่ผู้เดียวสามารถดับความหิวของเราได้ ถ้าจะพูดเป็นภาษาชาวบ้าน ก็อาจพูดได้ว่า การอดอาหารเป็นการถอดเขี้ยวเล็บออกจากตัวเรา  ป้องกันเรามิให้ใช้ความรุนแรงกับผู้อื่น ไม่ใช้อำนาจเพื่อประโยชน์ส่วนตน  การอดอาหารจะมีคุณค่าก็ต่อเมื่อมีการทำความดีต่อเพื่อนพี่น้องควบคู่กันไปด้วย