บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก     กจ 6:1-7

     เวลานั้น ศิษย์มีจำนวนมากขึ้น บรรดาศิษย์ที่พูดภาษากรีกไม่พอใจศิษย์ที่พูดภาษาฮีบรู เพราะในการแจกทานประจำวัน บรรดาแม่ม่ายของตนถูกละเลยมิได้รับแจก อัครสาวกสิบสองคนจึงเรียกบรรดาศิษย์มาประชุม กล่าวว่า “ไม่สมควรที่เราจะละทิ้งการประกาศพระวาจาของพระเจ้าเพื่อไปแจกอาหาร พี่น้องทั้งหลาย จงเลือกบุรุษเจ็ดคนจากกลุ่มของท่านทั้งหลาย เป็นคนที่มีชื่อเสียงดี เปี่ยมด้วยพระจิตเจ้าและปรีชาญาณ แล้วเราจะแต่งตั้งเขาให้ทำหน้าที่นี้ ส่วนเราจะอุทิศตนอธิษฐานภาวนาและประกาศพระวาจา"

     ทุกคนในที่ประชุมต่างเห็นชอบกับข้อเสนอนี้ จึงเลือกสเทเฟนบุรุษผู้เปี่ยมด้วยความเชื่อและพระจิตเจ้า ฟีลิป โปรโครัส นิคาโนร์ ทิโมน ปาร์เมนัส และนิโคลัสชาวอันทิโอกผู้กลับใจมานับถือศาสนายิว เขานำคนทั้งเจ็ดคนมาอยู่ต่อหน้าบรรดาอัครสาวกซึ่งอธิษฐานภาวนาและปกมือเหนือเขา พระวาจาของพระเจ้าแพร่หลายยิ่งขึ้น ศิษย์มีจำนวนมากขึ้นในกรุงเยรูซาเล็ม บรรดาสมณะหลายคนยอมรับความเชื่อด้วย

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น     ยน 6:16-21

     เมื่อถึงเวลาเย็น บรรดาศิษย์ต่างลงไปยังทะเลสาบ และลงเรือข้ามฟากไปทางเมืองคาเปอรนาอุม ขณะนั้นมืดแล้ว พระเยซูเจ้าก็ยังไม่เสด็จมากับเขา ทะเลปั่นป่วนเพราะลมพัดจัด บรรดาศิษย์กรรเชียงเรือไปได้ราวสี่หรือห้ากิโลเมตร เห็นพระเยซูเจ้าทรงพระดำเนินบนทะเลเข้ามาใกล้เรือ ก็ตกใจกลัว แต่พระองค์ตรัสแก่เขาว่า “เป็นเราเอง อย่ากลัวเลย” บรรดาศิษย์รับพระองค์ลงเรือด้วยความเต็มใจ ทันใดนั้นเรือก็ถึงฝั่งที่เขามุ่งจะไป

ข้อคิด

     การก้าวเดินไปด้วยกันในความเป็นพี่น้อง (Synodality in the live and mission of the church) โดยเฉพาะในงานกิจเมตตา หรือ Diakonia ซึ่งองค์สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ได้ทรงเปิดการประชุมซีนอดสมัยสามัญครั้งที่ 16 ในเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา ทั่วพระศาสนจักรคาทอลิก จะต้องมีผลสรุป และนำมาซึ่งการปฏิบัติอย่างแท้จริง และร่วมกันก้าวเดินไปในความเป็นพี่น้อง ซึ่งเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าแท้จริง เราคริสตชนแต่ละคนและทุกคนจะมีส่วนในภารกิจและพันธกิจนี้อย่างไร?!? เราต้องมีพระเยซูเจ้าอยู่กับเรา และเป็นชีวิตของเรา เหมือนพระเยซูเจ้าอยู่กับสาวกในเรือ ขณะทะเลปั่นป่วน เป็นพระเยซูเจ้าที่ทำให้ถึงจุดหมาย