บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวเธสะโลนิกา ฉบับที่สอง    2ธส 3:6-10,16-18

     พี่น้องทั้งหลาย เราขอกำชับท่านในพระนามพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า ให้ท่านหลีกห่างจากพี่น้องที่ดำเนินชีวิตโดยไม่มีวินัย ไม่ทำตามธรรมประเพณีที่ท่านได้รับจากเรา ท่านรู้อยู่แล้วว่า ท่านต้องยึดถือเราเป็นแบบฉบับอย่างไร เพราะเมื่อเราอยู่กับท่าน เรามิได้อยู่นิ่งเฉย เรามิได้กินอาหารของผู้ใดโดยไม่ทำงานตอบแทน แต่เราตรากตรำทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน เพื่อเราจะได้ไม่เป็นภาระแก่ผู้ใด ทั้งนี้ มิใช่เพราะเราไม่มีสิทธิ์ แต่เพื่อทำตนเป็นแบบฉบับแก่ท่าน

     เมื่อเราอยู่กับท่าน เรายังกำชับท่านว่า ถ้าผู้ใดไม่อยากทำงานก็อย่ากิน ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งสันติ ประทานสันติแก่ท่านทั้งหลายทุกเวลาและทุกวิถีทาง ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับทุกท่านเทอญ คำทักทายนี้เขียนด้วยมือของข้าพเจ้า เปาโล เป็นเครื่องหมายประจำจดหมายทุกฉบับของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเขียนดังนี้ ขอพระหรรษทานของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราสถิตกับทุกท่านเทอญ
    

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว     มธ 23:27-32

     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า

“วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ธรรมาจารย์และฟาริสีหน้าซื่อใจคด ท่านเป็นเหมือนหลุมศพทาสีขาว ภายนอกดูงดงาม แต่ภายในเต็มไปด้วยกระดูกคนตายและสิ่งสกปรกทุกอย่าง ท่านก็เป็นเช่นเดียวกัน ภายนอกปรากฏแก่มนุษย์ว่าเป็นคนชอบธรรม แต่ภายในเต็มไปด้วยความหน้าซื่อใจคดและความอธรรม”

“วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ธรรมาจารย์และฟาริสีหน้าซื่อใจคด ท่านสร้างหลุมศพให้บรรดาประกาศก ประดับอนุสาวรีย์ของผู้ชอบธรรม ท่านกล่าวว่า ‘ถ้าเราอยู่ในสมัยบรรพบุรุษ เราคงจะไม่ร่วมมือในการหลั่งเลือดบรรดาประกาศกเหล่านี้’ ดังนี้ ท่านก็เป็นพยานกล่าวโทษตนเองว่า เป็นลูกหลานของผู้ที่ได้ฆ่าบรรดาประกาศก ฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงทำงานที่บรรพบุรุษของท่านได้เริ่มไว้ให้สำเร็จไปเถิด”

ข้อคิด

     “หน้าซื่อใจคด  ไม่ปรากฏความจริงใจ  ใฝ่หาแต่ภาพลักษณ์ภายนอก”  ที่ปรากฏในใจธรรมาจารย์และฟาริสี  เป็นสิ่งที่พระเยซูเจ้าย้ำเตือนว่าเป็นอันตรายและเป็นอุปสรรคอย่างมหันต์ต่อการติดตามพระผู้เป็นเจ้า ตรงกันข้ามกับ “ความซื่อๆ  จริงใจ  ตรงไปตรงมา  ไม่มีมารยา”  ที่พระเยซูเจ้าทรงชื่นชมในนาธานาเอล
เมื่อผู้ใดปล่อยวางหน้าตา  ความเก่ง  ความสามารถ  แล้วกลับลงสู่ความ “เป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดาๆ”  ก็จะพบความซื่อๆ  จริงใจ  ตรงไปตรงมา  โดยไม่ต้องซื้อไม่ต้องหา  ที่พระเยซูเจ้าทรงชื่นชม....แม้ในการภาวนาก็เป็นเช่นนี้  เช่นเดียวกัน เหมือนพ่อแม่ที่รักลูกเล็กๆที่อยู่ในวัยทารกไร้เดียงสา  แม้ลูกจะร้องไห้  ทำที่นอนเลอะเทอะ ไม่เก่ง  ช่วยเหลือตนเองไม่ได้  แต่พ่อแม่ก็รักมาก