บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวเธสะโลนิกา ฉบับที่สอง     2ธส 1:1-5,11ข-12

     จากเปาโล สิลวานัสและทิโมธี ถึงพระศาสนจักรของชาวเธสะโลนิกาซึ่งอยู่ในพระเจ้าพระบิดาของเราและในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า

     ขอพระหรรษทานและสันติจากพระเจ้าพระบิดา และจากพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า สถิตกับท่านทั้งหลายเถิด พี่น้องทั้งหลาย เราต้องขอบพระคุณพระเจ้าเพราะท่านอยู่เสมอ การกระทำเช่นนี้เป็นการสมควรแล้ว เพราะความเชื่อของท่านกำลังเจริญขึ้นมาก และความรักของท่านต่อกันก็เพิ่มขึ้นด้วย จนเราภูมิใจในท่านทั้งหลาย และบอกกล่าวให้พระศาสนจักรต่างๆ ของพระเจ้าทราบถึงความมั่นคงและความเชื่อของท่าน

     ในเมื่อท่านอดทนต่อการถูกเบียดเบียนและความทุกข์ต่างๆ แสดงให้เห็นว่าการพิพากษาของพระเจ้านั้นยุติธรรมและจะทำให้ท่านเหมาะสมที่จะเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้า ท่านกำลังทนทุกข์อยู่ก็เพื่อพระอาณาจักรนี้ ขอพระเจ้าของเราโปรดให้ท่านเหมาะสมกับการที่พระองค์ทรงเรียก และขอพระองค์ทรงบันดาลเจตจำนงที่ดีทุกอย่างของท่านรวมทั้งกิจการแห่งความเชื่อให้บรรลุผลสำเร็จ เดชะพระอานุภาพของพระองค์ เมื่อเป็นเช่นนี้ พระนามพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจะได้รับเกียรติเพราะท่าน และท่านก็จะได้รับเกียรติเดชะพระองค์ ตามพระหรรษทานของพระเจ้าของเราและของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว     มธ 23:13,15-22

     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า

“วิบัติจงเกิดแก่ท่านทั้งหลาย ธรรมาจารย์และฟาริสีหน้าซื่อใจคด ท่านปิดประตูอาณาจักรใส่หน้ามนุษย์ ท่านไม่เข้าไปและไม่ปล่อยคนที่อยากเข้า ให้เข้าไปได้”

“วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ธรรมาจารย์และฟาริสีหน้าซื่อใจคด ท่านเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อทำให้คนเพียงคนเดียวกลับใจ และเมื่อเขากลับใจแล้ว ท่านก็ทำให้เขาสมควรจะไปนรกมากกว่าท่านสองเท่า”

“วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ผู้นำทางที่ตาบอด ท่านกล่าวว่า ‘ถ้าใครสาบานอ้างถึงพระวิหาร ก็เป็นโมฆะ แต่ถ้าใครสาบานอ้างถึงทองคำในพระวิหาร ก็ต้องปฏิบัติตามคำสาบาน’ คนโง่เขลาและตาบอดเอ๋ย สิ่งใดสำคัญยิ่งกว่ากัน ทองคำหรือพระวิหารที่ทำให้ทองคำนั้นศักดิ์สิทธิ์ ท่านยังกล่าวอีกว่า ‘ถ้าใครสาบานอ้างถึงพระแท่น ก็เป็นโมฆะ แต่ถ้าใครสาบานอ้างถึงเครื่องบูชาบนพระแท่น ก็ต้องปฏิบัติตามคำสาบาน’

     คนตาบอดเอ๋ย สิ่งใดสำคัญยิ่งกว่ากัน เครื่องบูชาหรือพระแท่นที่ทำให้เครื่องบูชานั้นศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น ผู้ที่สาบานอ้างถึงพระแท่น ก็สาบานอ้างถึงพระแท่นรวมทั้งทุกสิ่งที่อยู่บนพระแท่นนั้นด้วย และผู้ที่สาบานอ้างถึงพระวิหาร ก็สาบานอ้างถึงพระวิหาร รวมทั้งพระผู้สถิตในพระวิหารนั้นด้วย ผู้ที่สาบานอ้างถึงสวรรค์ ก็สาบานอ้างถึงพระที่นั่งของพระเจ้า รวมทั้งพระผู้ประทับอยู่บนพระที่นั่งนั้นด้วย”

ข้อคิด

     แม้เรามิได้อยู่ในบริบทวิถีชีวิตของผู้คนชาวยิวสมัยพระเยซูเจ้า  แต่เราอาจตั้งคำถามได้ว่า  ทำไม  ฟาริสีที่เริ่มต้นจากผู้เอาจริงเอาจัง  เคร่งครัด  และทุ่มเทในการปฏิบัติศาสนกิจ  กลับลงท้ายด้วยคำว่า “วิบัติ” ?  และทำไม  ธรรมาจารรย์ที่เริ่มต้นจากผู้ศึกษาค้นคว้า  หาความจริงและคำสอนจากพระคัมภีร์  กลับลงท้ายด้วยคำว่า “วิบัติ” ?

     หากว่า น้ำใจดี  การทุ่มเท  เอาจริงเอาจัง  เคร่ง และอุทิศตน  มิได้กระทำเพื่อการอยู่และสนิทสัมพันธ์กับพระ  แต่กระทำเพื่อให้ “งาน” ของตนสำเร็จไป (แม้จะเป็นงานศาสนกิจใดก็ตาม)  นั่นคือการสับรางรถไฟที่ผิดทาง  เมื่อสับรางผิด  รถไฟนั้น  ยิ่งวิ่งไปเร็วแรงแค่ไหน  ก็ยิ่งหลงทางไปไกลแค่นั้น  จนกลับลงท้ายด้วยคำว่า “วิบัติ”......พระบิดาเจ้า  ทรงเป็นเอก  เป็นที่หนึ่ง  เหนือความสำเร็จในงานและการปฏิบัติศาสนกิจของฉันหรือไม่......