บทอ่านจากหนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่หนึ่ง     1 พกษ 18:41-46

     ในครั้งนั้น เอลียาห์ทูลกษัตริย์อาคับว่า “ขอเชิญเสด็จไปเสวยพระกระยาหารเถิด ข้าพเจ้าได้ยินเสียงฝนใหญ่กำลังมาแล้ว” กษัตริย์อาคับเสด็จไปเสวยพระกระยาหาร เอลียาห์ก็ขึ้นไปบนยอดเขาคารเมล ก้มลงกับพื้น ซบหน้าลงระหว่างเข่าทั้งสอง แล้วสั่งผู้รับใช้ว่า “จงขึ้นไป มองทางทะเล” เขาก็ขึ้นไปมอง แล้วพูดว่า “ไม่เห็นมีอะไรเลย” เอลียาห์สั่งให้เขากลับไปมองเจ็ดครั้ง ครั้งที่เจ็ด ผู้รับใช้แจ้งว่า “ข้าพเจ้าเห็นเมฆก้อนเล็กๆ เหมือนกับฝ่ามือคนกำลังลอยขึ้นจากทะเล” เอลียาห์สั่งเขาว่า “ไปทูลกษัตริย์อาคับให้ทรงเทียมราชรถและเสด็จลงไปก่อนที่จะทรงติดฝน” ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็มีเมฆมืดครึ้ม ลมพัดแรง แล้วฝนก็ตกหนัก กษัตริย์อาคับเสด็จขึ้นราชรถกลับไปเมืองยิสเรเอล พระอานุภาพขององค์พระผู้เป็นเจ้าลงมาเหนือเอลียาห์ เขาดึงเสื้อขึ้นคาดสะเอวไว้ วิ่งนำหน้ากษัตริย์อาคับจนถึงเมืองยิสเรเอล
    

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว     มธ 5:20-26

     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “เราบอกท่านทั้งหลายว่า ถ้าความชอบธรรมของท่านไม่ดีไปกว่าความชอบธรรมของบรรดาธรรมาจารย์และชาวฟาริสีแล้ว ท่านจะเข้าอาณาจักรสวรรค์ไม่ได้เลย” “ท่านได้ยินคำกล่าวแก่คนโบราณว่า อย่าฆ่าคน ผู้ใดฆ่าคนจะต้องขึ้นศาล แต่เรากล่าวแก่ท่านว่า ทุกคนที่โกรธเคืองพี่น้อง จะต้องขึ้นศาล ผู้ใดกล่าวแก่พี่น้องว่า ‘ไอ้โง่’ ผู้นั้นจะต้องขึ้นศาลสูง ผู้ใดกล่าวแก่พี่น้องว่า ‘ไอ้โง่บัดซบ’ ผู้นั้นจะต้องถูกปรับโทษถึงไฟนรก ดังนั้น ขณะที่ท่านนำเครื่องบูชาไปถวายยังพระแท่น

     ถ้าระลึกได้ว่าพี่น้องของท่านมีข้อบาดหมางกับท่านแล้ว จงวางเครื่องบูชาไว้หน้าพระแท่น กลับไปคืนดีกับพี่น้องเสียก่อน แล้วจึงค่อยกลับมาถวายเครื่องบูชานั้น จงคืนดีกับคู่ความของท่านขณะที่กำลังเดินทางไปศาลด้วยกัน มิฉะนั้น คู่ความจะมอบท่านแก่ผู้พิพากษา และผู้พิพากษาจะมอบท่านให้ผู้คุม ซึ่งจะขังท่านในคุก เราบอกความจริงแก่ท่านว่า ท่านจะออกจากคุกไม่ได้ จนกว่าท่านจะชำระหนี้จนเศษสตางค์สุดท้าย”

ข้อคิด

     ความชอบธรรมหมายถึงการกระทำกิจการที่สอดคล้องกับพระประสงค์ของพระเจ้า ความชอบธรรมของศิษย์พระเยซูเจ้าแตกต่างจากความชอบธรรมของบรรดาธรรมาจารย์และชาวฟาริสี ซึ่งเน้นการปฏิบัติตามธรรมบัญญัติอย่างเคร่งครัด แรงจูงใจในการดำเนินชีวิตของพวกเขาจึงเป็นแรงจูงใจที่มาจากกฎเกณฑ์ ความปรารถนาเดียวของพวกเขาคือ การปฏิบัติตามธรรมบัญญัติเท่านั้น

     แนวคิดนี้อันตรายและเป็นอุปสรรคอย่างใหญ่หลวงต่อการบรรลุถึงความชอบธรรมที่ดีกว่าซึ่งพระเยซูเจ้าทรงเรียกร้องจากเราแต่ละคน แรงจูงใจในการดำเนินชีวิตของเราต้องเป็นแรงจูงใจที่มาจากความรักซึ่งเป็นหัวใจของธรรมบัญญัติทั้งหลาย ความปรารถนาเพียงอย่างเดียวของเราคือ การแสดงความกตัญญูต่อความรักที่พระเจ้าทรงมีต่อเราผ่านทางพระเยซูเจ้า