บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวฟีลิปปี ฟป 1:1-11

     จากเปาโลและทิโมธี ผู้รับใช้พระคริสตเยซู ถึงผู้ศักดิ์สิทธิ์ในพระคริสตเยซูทุกคนซึ่งอยู่ที่เมืองฟีลิปปี รวมทั้งผู้ปกครองดูแลและสังฆานุกร ขอพระหรรษทานและสันติสุขจากพระเจ้าพระบิดาของเรา และจากพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับท่านทั้งหลายเถิด ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระเจ้าของข้าพเจ้าทุกครั้งที่ระลึกถึงท่าน ในการอธิษฐานภาวนาทุกครั้ง ข้าพเจ้าวอนขอพระพรเพื่อทุกท่านอยู่เสมอด้วยความชื่นชม เพราะท่านทั้งหลายร่วมมือประกาศข่าวดีตั้งแต่วันแรกจนกระทั่งบัดนี้

     ข้าพเจ้ามั่นใจว่าพระเจ้าผู้ทรงเริ่มกิจการดีนี้ในท่านแล้ว จะทรงกระทำต่อไปให้สำเร็จบริบูรณ์จนถึงวันของพระคริสตเยซู ข้าพเจ้ารู้สึกเช่นนี้เกี่ยวกับท่านทั้งหลายก็เหมาะสมแล้ว เพราะข้าพเจ้ามีท่านอยู่ในใจ ท่านทั้งหลายได้รับส่วนในพระหรรษทานร่วมกับข้าพเจ้า ทั้งเมื่อข้าพเจ้าถูกจองจำ และเมื่อข้าพเจ้าทำงานปกป้องให้การประกาศข่าวดีมั่นคงอยู่ได้ พระเจ้าทรงเป็นพยานให้ข้าพเจ้าได้ว่า

     ข้าพเจ้ารักและเอ็นดูท่านเพียงใดในความรักของพระคริสตเยซู ข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนาขอให้ความรักของท่านทวียิ่งขึ้น ทำให้เกิดความรู้และวิจารณญาณทุกเรื่อง ท่านจะแยกได้ว่าสิ่งใดดีเยี่ยม จะได้เป็นผู้บริสุทธิ์ปราศจากคำตำหนิจนถึงวันของพระคริสตเจ้า จะได้บริบูรณ์ด้วยผลแห่งความชอบธรรมซึ่งจะเกิดขึ้นโดยทางพระเยซูคริสตเจ้า เพื่อพระสิริรุ่งโรจน์และการสรรเสริญพระเจ้า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา ลก 14:1-6

     วันสับบาโตวันหนึ่ง พระเยซูเจ้าเสด็จไปเสวยพระกระยาหารที่บ้านของหัวหน้าชาวฟาริสีผู้หนึ่ง ผู้ที่อยู่ที่นั่นต่างจ้องมองพระองค์ ขณะนั้น ชายคนหนึ่งเป็นโรคบวมกำลังอยู่เฉพาะพระพักตร์
พระเยซูเจ้าจึงตรัสถามบรรดานักกฎหมายและชาวฟาริสีว่า “อนุญาตให้รักษาโรคในวันสับบาโตหรือไม่” แต่คนเหล่านั้นนิ่งเงียบ พระองค์จึงทรงพยุงผู้ป่วยขึ้น ทรงรักษาเขา แล้วให้กลับไป
พระองค์ตรัสกับคนเหล่านั้นอีกว่า “ถ้าผู้ใดมีบุตรหรือมีโคตกลงไปในบ่อ จะไม่รีบฉุดขึ้นมาทันทีแม้เป็นวันสับบาโตหรือ” แต่คนเหล่านั้นตอบคำถามนี้ไม่ได้

ข้อคิด

     พวกฟาริสีและนักกฎหมายมีความเคร่งครัดในกฎระเบียบจนไร้หัวใจ ไร้ความรู้สึกเมตตาสงสารต่อผู้อื่น พระเยซูเจ้าทรงสอนเราให้มีจิตใจที่รักกันและกันเหมือนดังที่พระองค์ทรงรักเราก่อน แล้วจึงปฏิบัติต่อกันตามมาตรฐานความรักของพระองค์