บทอ่านจากหนังสือประกาศกดาเนียล                           ดนล 9:4ข-10
     “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัว พระองค์ทรงรักษาพันธสัญญาและความรักมั่นคงต่อผู้ที่รักพระองค์และปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์ ข้าพเจ้าทั้งหลายได้ทำบาป ทำผิด ประพฤติชั่วร้าย เป็นกบฏ หันเหไปจากบทบัญญัติและกฎเกณฑ์ของพระองค์ ข้าพเจ้าทั้งหลายมิได้เชื่อฟังบรรดาประกาศก ผู้รับใช้ของพระองค์ซึ่งพูดในพระนามพระองค์ต่อบรรดากษัตริย์ บรรดาเจ้านาย บรรดาบรรพบุรุษของข้าพเจ้าทั้งหลาย และต่อประชากรทั้งมวลของแผ่นดิน
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ความเที่ยงธรรมเป็นของพระองค์ ส่วนความอับอายเป็นของข้าพเจ้าทั้งหลาย ดังที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เป็นของชาวยูดาห์ ชาวกรุงเยรูซาเล็ม และชาวอิสราเอลทั้งมวล ทั้งเป็นของผู้ที่อยู่ใกล้และอยู่ไกล ผู้ที่อยู่ในแผ่นดินที่พระองค์ทรงบันดาลให้เขาไปอยู่อย่างกระจัดกระจาย เพราะความทรยศซึ่งเขาได้ทำต่อพระองค์ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ความอับอายเป็นของข้าพเจ้าทั้งหลาย เป็นของบรรดากษัตริย์ บรรดาเจ้านายและบรรดาบรรพบุรุษของข้าพเจ้าทั้งหลาย เพราะข้าพเจ้าทั้งหลายได้ทำบาปผิดต่อพระองค์ ส่วนพระกรุณาและการอภัยโทษเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย ที่ได้กบฏต่อพระองค์ มิได้เชื่อฟังพระสุรเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติที่พระองค์ประทานให้โดยบรรดาประกาศกผู้รับใช้ของพระองค์

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 6:36-38
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “จงเป็นผู้เมตตากรุณาดังที่พระบิดาของท่านทรงพระเมตตากรุณาเถิด อย่าตัดสินเขา แล้วพระเจ้าจะไม่ทรงตัดสินท่าน อย่ากล่าวโทษเขา แล้วพระเจ้าจะไม่ทรงกล่าวโทษท่าน จงให้อภัยเขา แล้วพระเจ้าจะทรงให้อภัยท่าน จงให้ แล้วพระเจ้าจะประทานแก่ท่าน ท่านจะได้รับเต็มสัดเต็มทะนานอัดแน่นจนล้น เพราะว่าท่านใช้ทะนานใดตวงให้เขา พระเจ้าก็จะทรงใช้ทะนานนั้นตวงตอบแทนให้ท่านด้วย”

ข้อคิด
    ความเที่ยงธรรมหรือความยุติธรรมของพระเจ้าที่ประกาศกดาเนียลพูดถึง คือการที่พระเจ้าทรงดำเนินการตามระเบียบอันหนึ่งที่มาจากความดีของพระองค์เอง ดังนี้พระองค์ทรงรักษาพันธสัญญาและทรงตอบแทนแก่ผู้ที่รักพระองค์ สอดคล้องกับสิ่งที่พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ในพระวรสารวันนี้ นักบุญยอห์นแห่งไม้กางเขนเตือนเราไม่ให้มองข้ามความจริงประการนี้ว่า ใครก็ตามที่ปรารถนาให้พระเจ้าประทานพระพร (อันดับแรกคือ ความรัก) ของพระองค์แก่เขา เขาสามารถ “บังคับ” หรือเร่งรัดให้พระองค์ทำดังนี้ด้วยการมอบความรักของเขาเองในการรับใช้พระองค์ เป็นไปตามความหมายของพระวาจาที่ว่า “พระหรรษทานซ้อนพระหรรษทาน” (ยน 1:16; ดู เพลงจิต บทที่ 13 และ 33) เพราะความรักที่เรามีต่อพระเจ้าและที่แสดงออกต่อผู้อื่น จะนำมาซึ่งความรักความเมตตาของพระเจ้าที่มีต่อเราเช่นกันด้วย