บทอ่านจากหนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่หนึ่ง                  1 พกษ 2:1-4,10-12
      เมื่อกษัตริย์ดาวิดทรงตระหนักว่าใกล้จะสิ้นพระชนม์ จึงทรงเรียกกษัตริย์ซาโลมอนพระโอรสและทรงสั่งว่า “พ่อกำลังจะตายในไม่ช้า ลูกจงเข้มแข็งอย่างลูกผู้ชายเถิด จงปฏิบัติตามพระบัญชาขององค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของลูก จงเดินตามหนทางของพระองค์ ปฏิบัติตามข้อกำหนด บทบัญญัติ พระวินิจฉัยและกฤษฎีกาของพระองค์ ดังที่เขียนไว้ในธรรมบัญญัติของโมเสส แล้วลูกจะประสบความสำเร็จ ไม่ว่าลูกจะทำสิ่งใดและจะไปที่ไหน เพื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงบันดาลให้พระสัญญาที่ตรัสไว้กับพ่อเป็นความจริง คือพระสัญญาที่ว่า ‘ถ้าบุตรหลานของท่านประพฤติตนตามทำนองคลองธรรม ดำเนินชีวิตต่อหน้าเราด้วยความซื่อสัตย์สุดจิตสุดใจ เชื้อสายคนหนึ่งของท่านจะนั่งบัลลังก์ของอิสราเอลตลอดไป’”
     กษัตริย์ดาวิดเสด็จสวรรคตไปอยู่กับบรรพบุรุษ ทรงถูกฝังไว้ในนครของกษัตริย์ดาวิด พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอลเป็นเวลาสี่สิบปี ทรงปกครองที่เมืองเฮโบรนเจ็ดปี และที่กรุงเยรูซาเล็มสามสิบสามปี
กษัตริย์ซาโลมอนทรงสืบราชสมบัติต่อจากกษัตริย์ดาวิดพระบิดา ราชบัลลังก์ของพระองค์ตั้งอยู่อย่างมั่นคง

1 พศด 29:10-11,12

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                          มก 6:7-13
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จไปทรงสั่งสอนตามหมู่บ้านต่างๆ ในบริเวณนั้น ทรงเรียกอัครสาวกสิบสองคนเข้ามาพบ และทรงเริ่มส่งเขาเป็นคู่ๆ ประทานอำนาจเหนือปีศาจ ทรงกำชับเขามิให้นำสิ่งใดไปด้วย นอกจากไม้เท้าเท่านั้น ไม่ให้มีอาหาร ไม่ให้มีย่าม ไม่ให้มีเศษเงินใส่ไถ้ ให้สวมรองเท้าได้ แต่ไม่ให้เอาเสื้อสำรองไปด้วย พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ถ้าท่านเข้าไปในบ้านใด จงพักอยู่ที่นั่นจนกว่าจะออกเดินทางต่อไป ถ้าที่ใดไม่ต้อนรับท่าน หรือไม่ฟังท่าน จงออกจากที่นั่น พลางสลัดฝุ่นจากเท้าไว้เป็นพยานกล่าวโทษเขา” บรรดาอัครสาวกจึงไปเทศน์สอนคนทั้งหลายให้กลับใจ ขับไล่ปีศาจจำนวนมาก เจิมน้ำมันผู้เจ็บป่วยหลายคน และรักษาเขาให้หายจากโรคภัย

ข้อคิด
      สองพันปีก่อนพระเยซูเจ้าทรงส่งบรรดาอัครสาวกออกไปเป็นคู่ๆ เพื่อเทศน์สอนให้ผู้คนกลับใจและรักษาคนเจ็บป่วย ทุกวันนี้พระองค์ยังทรงต้องการให้เราทุกคนก้าวไปด้วยกัน ทั้งเพื่อทำให้ผู้อื่นกลับใจ และในเวลาเดียวกันก็กลับใจตนเองด้วย
การกลับใจไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับมิจฉาชีพหรือคนบาปเท่านั้น แต่จำเป็นสำหรับเราทุกคนด้วย
เราสามารถเปลี่ยนวิถีดำเนินชีวิตของเราจากที่เห็นแก่ตัว ชอบเรียกร้อง ไม่เกรงใจผู้อื่น เอาแต่ใจตนเอง ไปเป็นชีวิตที่มีพระเจ้าเป็นศูนย์กลางดังที่กษัตริย์ดาวิดทรงกำชับซาโลมอน ได้ทุกวันและทุกเวลา