บทอ่านจากหนังสือกันดารวิถี                                     กดว 12:1-13

      โมเสสแต่งงานกับหญิงชาวคูช มีเรียมและอาโรนตำหนิโมเสสที่แต่งงานกับหญิงชาวคูชคนนั้น เขาทั้งสองคนพูดว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสผ่านทางโมเสสแต่ผู้เดียวหรือ พระองค์มิได้ตรัสผ่านทางเราด้วยหรือ” องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงได้ยินเขาพูดเช่นนี้ โมเสสเป็นคนถ่อมตน เขาเป็นคนถ่อมตนมากกว่าใครๆ บนแผ่นดิน

      ทันใดนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสส อาโรน และมีเรียมว่า “ท่านทั้งสามคนจงออกมา และไปที่กระโจมนัดพบ” ทั้งสามคนก็ออกไป แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จลงในเสาเมฆ ประทับอยู่ที่ทางเข้ากระโจม ตรัสเรียกอาโรนและมีเรียม ทั้งสองคนก็เข้าไปใกล้

        องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงฟังถ้อยคำของเราเถิด ถ้ามีประกาศกของเราในหมู่ท่าน เราจะสำแดงตนแก่เขาในนิมิต จะพูดกับเขาในความฝัน แต่กับโมเสสผู้รับใช้ของเราไม่เป็นเช่นนั้น เขาเป็นผู้ซื่อสัตย์ที่เราให้ดูแลบ้านของเราทั้งหมด เราพูดกับเขาโดยตรง เราพูดกับเขาอย่างชัดเจน ไม่พูดเป็นปริศนา เขาเห็นจนกระทั่งรูปสัณฐานขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทำไมท่านจึงกล้าพูดตำหนิโมเสสผู้รับใช้ของเราเล่า”

      องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระพิโรธเขาทั้งสองคนและเสด็จจากไป เมื่อเมฆลอยขึ้นไปจากกระโจมนัดพบ มีเรียมก็เป็นโรคผิวหนังที่ติดต่อได้ ผิวมีสีขาวเหมือนสำลี อาโรนมองดูมีเรียมก็เห็นว่านางเป็นโรคผิวหนังที่ติดต่อได้

       อาโรนกล่าวแก่โมเสสว่า “เจ้านายโปรดอย่าลงโทษเราเพราะบาปที่เราได้ทำไปเนื่องจากความโง่เขลาเลย อย่าปล่อยให้นางต้องเป็นเหมือนทารกที่ตายในครรภ์ ซึ่งมีโรคที่กินเนื้อไปครึ่งหนึ่งแล้วก่อนจะคลอดออกมา”

         โมเสสจึงทูลอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงรักษานางให้หายเถิด”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                              มธ 14:22-36

         ทันทีหลังจากนั้น พระเยซูเจ้าทรงสั่งให้บรรดาศิษย์ลงเรือข้ามทะเลสาบล่วงหน้าพระองค์ไป ในขณะที่พระองค์ทรงจัดให้ประชาชนกลับ เมื่อทรงลาประชาชนแล้ว พระองค์ก็เสด็จขึ้นไปบนภูเขาเพื่อทรงอธิษฐานภาวนาตามลำพัง ครั้นเวลาค่ำ พระองค์ทรงอยู่ที่นั่นเพียงพระองค์เดียว ส่วนเรืออยู่ห่างจากฝั่งหลายร้อยเมตร กำลังแล่นโต้คลื่นอย่างหนักเพราะทวนลม เมื่อถึงยามที่สี่ พระองค์ทรงดำเนินบนทะเลไปหาบรรดาศิษย์ เมื่อบรรดาศิษย์เห็นพระองค์ทรงดำเนินอยู่บนทะเลดังนั้น ต่างตกใจมากกล่าวว่า “ผีมา” และส่งเสียงอื้ออึงด้วยความกลัว ทันใดนั้นพระเยซูเจ้าตรัสแก่เขาว่า “ทำใจให้ดี เราเอง อย่ากลัวเลย” เปโตรทูลตอบว่า “พระเจ้าข้า ถ้าเป็นพระองค์ ก็จงสั่งให้ข้าพเจ้าเดินบนน้ำไปหาพระองค์เถิด” พระองค์ตรัสว่า “มาเถิด” เปโตรจึงลงจากเรือ เดินบนน้ำไปหาพระเยซูเจ้า แต่เมื่อเห็นว่าลมแรง เขาก็กลัวและเริ่มจมลง แล้วร้องว่า “พระเจ้าข้า ช่วยข้าพเจ้าด้วย” ทันใดนั้นพระเยซูเจ้าทรงยื่นพระหัตถ์จับเขา ตรัสว่า “ท่านช่างมีความเชื่อน้อยจริง สงสัยทำไมเล่า” เมื่อพระองค์เสด็จขึ้นมาประทับในเรือพร้อมกับเปโตรแล้ว ลมก็สงบ คนที่อยู่ในเรือจึงเข้ามากราบนมัสการพระองค์ ทูลว่า “พระองค์เป็นพระบุตรของพระเจ้าอย่างแท้จริง”

          พระเยซูเจ้าทรงข้ามฟากพร้อมกับบรรดาศิษย์มาขึ้นฝั่งที่เมืองเยนเนซาเรท ผู้คนที่นั่นจำพระองค์ได้ จึงส่งข่าวต่อๆ กันไปทั่วบริเวณนั้น เขานำผู้เจ็บป่วยทุกคนมาเฝ้าพระองค์ ทูลขอสัมผัสเพียงฉลองพระองค์เท่านั้น และทุกคนที่สัมผัสแล้ว ก็หายจากโรค

ข้อคิด
     อาโรนและมีเรียมวิพากษ์วิจารณ์โมเสสซึ่งเป็นผู้แทนพระเจ้า จึงเกิดเรื่องใหญ่ มีเรียมเป็นโรคผิวหนังคนที่พูดสิ่งที่ไม่จำเป็น สักวันหนึ่ง เขาจะได้ยินสิ่งที่เขาไม่อยากฟัง

      พระวรสาร : พระเยซูเจ้าเป็นพระเจ้า เป็นเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน พระองค์เดินบนทะเลเพื่อไประงับลมพายุที่ทำให้ศิษย์เผชิญอันตราย นอกนั้นพระองค์ยังดึงเปโตรที่ต้องการเดินบนผิวน้ำไปหาพระองค์แต่เขามีความสงสัยจึงกำลังจม สิ่งที่พระองค์ทำทุกวันนี้ ก็เหมือนกัน ถ้าเราดำรงชีวิตและจับมือข้างหนึ่งของพระองค์ไว้ เราก็ปลอดภัย