บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                        ปฐก 15:1-12,17-18

           หลังจากนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับอับรามในนิมิตว่า “อับรามเอ๋ย อย่ากลัวเลย เราเป็นโล่ป้องกันท่าน บำเหน็จรางวัลของท่านจะยิ่งใหญ่มาก”

      แต่อับรามทูลว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้า พระองค์จะประทานสิ่งใดแก่ข้าพเจ้า ถ้าข้าพเจ้ายังคงไม่มีบุตร เอลีเอเซอร์ชาวดามัสกัสก็จะเป็นผู้รับมรดกของข้าพเจ้า” อับรามทูลอีกว่า “พระองค์ไม่ได้ประทานบุตรให้แก่ข้าพเจ้า ดังนั้น บ่าวที่เกิดในบ้านของข้าพเจ้าก็จะได้รับมรดก” แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับอับรามอีกว่า “บ่าวผู้นี้จะไม่เป็นผู้รับมรดกของท่าน แต่บุตรชายที่เกิดจากท่านเท่านั้นจะเป็นผู้รับมรดก” พระองค์ทรงพาอับรามออกไปข้างนอก แล้วตรัสว่า “จงมองดูท้องฟ้า นับจำนวนดวงดาวเถิด ถ้าท่านนับได้” พระองค์ทรงเสริมว่า “ลูกหลานของท่านจะมีจำนวนมากมายเช่นนี้” อับรามเชื่อองค์พระผู้เป็นเจ้า และพระองค์ทรงนับว่าความเชื่อนี้เป็นความชอบธรรมสำหรับเขา

          พระองค์ตรัสกับเขาว่า “เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้พาท่านออกจากเมืองอูร์ของชาวเคลเดีย เพื่อจะมอบแผ่นดินนี้ให้เป็นกรรมสิทธิ์ของท่าน” อับรามทูลตอบว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้า ข้าพเจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่า แผ่นดินนี้จะเป็นกรรมสิทธิ์ของข้าพเจ้า” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “จงนำลูกโคตัวเมียอายุสามปี แพะตัวเมียอายุสามปี และแกะตัวผู้อายุสามปี นกเขาและนกพิราบอย่างละตัวมาให้เรา” อับรามก็ไปนำสัตว์เหล่านี้ทั้งหมดมา ผ่าครึ่งตัววางไว้ตรงกันเป็นสองแถว แต่ไม่ได้ผ่านก เมื่อแร้งบินลงมาที่ร่างสัตว์เหล่านี้ อับรามก็ไล่มันไป

       ขณะที่ดวงอาทิตย์จวนจะตก อับรามก็หลับสนิท ความมืดมิดที่น่ากลัวอย่างยิ่งมาครอบคลุมเขาไว้ เมื่อดวงอาทิตย์ตกและมืดลงแล้ว ก็มีหม้อไฟที่มีควันพวยพุ่งและคบเพลิงที่ลุกอยู่ลอยผ่านระหว่างกลางสัตว์ที่ผ่าซีกเหล่านั้น

             ในวันนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำพันธสัญญาไว้กับอับรามว่า “เรามอบแผ่นดินนี้ให้แก่ลูกหลานของท่าน ตั้งแต่แม่น้ำแห่งอียิปต์ไปจนถึงแม่น้ำใหญ่ คือแม่น้ำยูเฟรติส

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                   มธ 7:15-20

           เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า

         “จงระวังประกาศกเทียมซึ่งมาพบท่าน นุ่งห่มเหมือนแกะ แต่ภายในคือสุนัขป่าดุร้าย ท่านจะรู้จักเขาได้จากผลงานของเขา มีใครบ้างเก็บผลองุ่นจากต้นหนาม หรือเก็บผลมะเดื่อเทศจากพงหนาม ในทำนองเดียวกัน ต้นไม้พันธุ์ดีย่อมเกิดผลดี ต้นไม้พันธุ์ไม่ดีย่อมเกิดผลไม่ดี ต้นไม้พันธุ์ดีจะเกิดผลไม่ดีมิได้ และต้นไม้พันธุ์ไม่ดีก็ไม่อาจเกิดผลดีได้ ต้นไม้ทุกต้นที่ไม่เกิดผลดีย่อมถูกโค่นทิ้งในกองไฟดังนั้น ท่านจะรู้จักประกาศกเทียมได้จากผลงานของเขา”

ข้อคิด
     ปฐมกาลบทที่ 15 ข้อที่ 6 คือกุญแจกดอกสำคัญของประวัติศาสตร์แห่งความรอดในความเชื่อความเชื่อของอับราอัม ในท่ามกลางความเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เลยที่อับราฮัมจะมีบุตรตามเงื่อนไขของมนุษย์อับราฮัมชรามาก ซาราห์ภรรยาก็ชราและเป็นหมัน ไม่มีทาง ไม่มีทางเป็นไปได้เลย แต่ "พระวาจาของพระเจ้ามาถึงอับราฮัม" ก็พระวาจาของพระเจ้าคืออำนาจของพระเจ้า และไม่มีสิ่งใดเป็นไปไม่ได้สำหรับพระเจ้า พระเจ้ายืนยันแม้อับรามหรืออับราอัมตัดพ้อว่า พระเจ้าไม่ได้ประทานบุตรให้ แต่พระเจ้าทรงยืนยันความเป็นไปไม่ได้ "นับดวงดาวสิ ถ้านับได้ ลูกหลานของอับราฮัมจะมีมากมายเช่นนั้น" แม้อับราฮัมไม่ได้อยู่เห็นลูกหลานมากมาย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นสำคัญคือ "อับราฮัมเชื่อ" เชื่อในพระวาจาของพระยาห์เวห์ และความเชื่อนี้คือความชอบธรรมสำหรับเขา เป็นจุดมุ่งหมายตลอดไปของลูกหลานที่จะตามมา "เชื่อ เชื่อเช่นอับราฮัม" นี่คือ "คู่สัญญา" ของพระเจ้า